Przejdź do zawartości

Anton von Essen

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Anton von Essen
Антон фон Эссен
Pełne imię i nazwisko

Anton Ottowicz von Essen

Data i miejsce urodzenia

15 marca 1863
Petersburg

Data i miejsce śmierci

1919
Kijów

Generał-gubernator warszawski
Okres

od 8 października 1914
do 20 stycznia 1915

Poprzednik

Jakow Żyliński

Następca

Paweł Jengałyczew

Gubernator piotrkowski
Okres

od 25 marca 1906
do 3 kwietnia 1910

Poprzednik

Michaił Arcimowicz

Następca

Michaił Jaczewski

Odznaczenia
Order Świętego Włodzimierza III klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny I klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny II klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława I klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława II klasy (Imperium Rosyjskie)

Anton Ottowicz von Essen (ros. Антон/Антоний О́ттович фон Э́ссен, Anton/Antonij Ottowicz fon Essien, ur. 21 września 1863 w Petersburgu, zm. w 1919 roku w Kijowie) – wysoki urzędnik państwowy Imperium Rosyjskiego, gubernator piotrkowski, tymczasowy generał-gubernator warszawski oraz senator.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Anton Ottowicz von Essen urodził się 21 września 1863 roku w Petersburgu. Był synem rosyjskiego wiceministra sprawiedliwości Ottona Wasilijewicza von Essena[1]. Pochodził z rodu szlachty inflanckiej mieszkającej na terenach Liwonii (obecna Łotwa) i Estonii, a której przedstawiciele służyli w aparacie administracyjnym i korpusie oficerskim w Szwecji, Rosji, Finlandii. Po matce był prawosławny. Jego starszy brat Nikołaj Essen był admirałem i dowódcą Floty Bałtyckiej. Jego stryj Reinhold Roman von Essen (1836–1895), luteranin, był w latach 1872-1883 także wicegubernatorem piotrkowskim, a następnie w latach 1883–1895 gubernatorem łomżyńskim, gdzie zmarł. Ożeniony z Polką, uchodził za życzliwego Polakom.

Anton von Essen poszedł w ślady ojca i w 1883 roku ukończył edukację prawniczą w Cesarskiej Szkole Prawa, a następnie rozpoczął pracę w ministerstwie sprawiedliwości[1]. W 1900 roku przeszedł do ministerstwa spraw wewnętrznych[1]. W 1906 roku został gubernatorem piotrkowskim, która w oczach władz w Petersburgu uchodziła za region szczególnie podatny rewolucyjnej agitacji[1]. Miał się odznaczyć i sprostać postawionemu przed nim zadaniu, tym samym uspokajając sytuację[1]. Jako gubernator znany był z opanowania, raz podjętych decyzji nie zwykł zmieniać, co spowodowało, że uważano go też za upartego[1]. W 1910 roku przeszedł do służby w Warszawie, gdzie pełnił funkcje pomocnicze w guberni warszawskiej[1]. W 1912 roku otrzymał honorowy tytuł jegiermiejstra. Od 8 października 1914 do 20 stycznia 1915 (do czasu przybycia do Warszawy Pawła Jengałyczewa pełnił obowiązki generała-gubernatora warszawskiego). Okazał się zwolennikiem zastosowania restrykcyjnego kursu wobec Polaków. W 1914 roku powołany na członka pierwszego departamentu Senatu Rządzącego[1].

Żonaty z Natalją Aleksandrowną Sztolcenwald, z którą miał trzech synów Nikołaja, Władimira i Siergieja. Cała trójka zginęła w walce z bolszewikami[1]. Siergiej, porucznik Lejb-Gwardyjskiego Siemionowskiego Pułku zginął 2 marca 1917 roku, w czasie próby stłumienia wrzenia rewolucyjnego w Piotrogrodzie. Anton von Essen ostatni okres życia spędził w Kijowie, gdy miasto zostało zajęte przez bolszewików. Tam został przez nich w 1919 roku aresztowany, a następnie rozstrzelany. Zachowała się dokumentacja z przesłuchań von Essena przez kijowski oddział WCzK:

Czy uznajecie władzę sowiecką?

Nie, nie uznaję[1].

Protokół zeznania opatrzony był własnoręcznym podpisem von Essena oraz adnotacją czekisty – „rozstrzelać”[1].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]