Przejdź do zawartości

Antoni (Borowyk)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Antoni
Ołeksandr Borowyk
Biskup uholski
Ilustracja
Kraj działania

Ukraina

Data i miejsce urodzenia

30 marca 1968
Łubnie

Biskup uholski
Okres sprawowania

2014–2019

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Ukraiński Kościół Prawosławny Patriarchatu Moskiewskiego

Inkardynacja

Eparchia chustska

Śluby zakonne

24 grudnia 1990

Diakonat

10 grudnia 1990

Prezbiterat

29 sierpnia 1993

Nominacja biskupia

8 maja 2008

Chirotonia biskupia

18 maja 2008

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

18 maja 2008

Konsekrator

Włodzimierz (Sabodan)

Współkonsekratorzy

Agatangel (Sawwin), Łazarz (Szweć), Jonatan (Jeleckich), Wissarion (Stretowycz), Mitrofan (Jurczuk), Piotr (Musteață), Antoni (Pakanycz), Ireneusz (Semko), Włodzimierz (Melnyk), Hilary (Szyszkowski), Eulogiusz (Hutczenko), Pantelejmon (Łuhowy), Serafin (Demianiw), Joazaf (Hubeń), Aleksander (Drabynko)

Antoni, imię świeckie Ołeksandr Borowyk (ur. 30 marca 1968 w Łubniach) – biskup Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie robotniczej. Od 1981 mieszkał z rodziną w Odessie, gdzie ukończył szkołę średnią techniczną w 1986. Po odbyciu zasadniczej służby wojskowej w 1989 wstąpił do seminarium duchownego w Odessie. 15 października 1990 został posłusznikiem w monasterze Zaśnięcia Matki Bożej w Odessie. 10 grudnia tego samego roku został wyświęcony na diakona, zaś 24 grudnia złożył wieczyste śluby mnisze. Ukończył seminarium duchowne i w 1993 rozpoczął, w trybie zaocznym, naukę w Kijowskiej Akademii Duchownej. 29 sierpnia 1993 przyjął święcenia na hieromnicha.

31 października 1995 został podniesiony do godności igumena i wyznaczony na dziekana monastyru Świętego Pantelejmona w Odessie. 7 stycznia 2000 mianowany archimandrytą. W 2001 ukończył Kijowską Akademię Duchowną. 9 marca 2004 został przełożonym monasteru św. Eliasza w Odessie.

8 maja 2008 Święty Synod Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego nominował go na biskupa humańskiego i dźwinogrodzkiego. Uroczysta chirotonia odbyła się dziesięć dni później, z udziałem metropolitów kijowskiego i całej Ukrainy Włodzimierza, odeskiego i izmaelskiego Agatangela, symferopolskiego i krymskiego Łazarza, arcybiskupów tulczyńskiego i bracławskiego Jonatana, owruckiego i korosteńskiego Wissariona, białocerkiewskiego i borysoglebskiego Mitrofana oraz biskupów chynkowskiego Piotra, boryspolskiego Antoniego, nieżyńskiego i pryłuckiego Ireneusza, szepetowskiego i sławuckiego Włodzimierza, sumskiego i achtyrskiego Hilarego, krzemieńczuckiego i łubieńskiego Eulogiusza, iwano-frankiwskiego Pantelejmona, jagodzińskiego Serafina, nowokachowskiego i berysławskiego Joazafa oraz perejasławsko-chmielnickiego Aleksandra[1].

11 listopada 2008 Synod przeniósł go na katedrę aleksandryjską i swietłowodską.

W 2012 Święty Synod przeniósł go w stan spoczynku[2] w związku z nieprawidłowościami w zarządzanej przez niego eparchii, które badała komisja pod przewodnictwem arcybiskupa zaporoskiego Łukasza. Jako stałe miejsce pobytu hierarchy Synod wskazał ławrę Poczajowską[3].

W 2014 mianowany biskupem pomocniczym eparchii chustskiej z tytułem biskupa uholskiego[4]. 3 kwietnia 2019 r. postanowieniem Świętego Synodu ponownie przeniesiony w stan spoczynku[5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]