Antoni Maria Claret

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Święty
Antoni Maria Claret
arcybiskup
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

23 grudnia 1807
Sallent

Data i miejsce śmierci

24 października 1870
Narbonne

Czczony przez

Kościół katolicki

Beatyfikacja

25 lutego 1934
Rzym
przez Piusa XI

Kanonizacja

7 maja 1950
Rzym
przez Piusa XII

Wspomnienie

24 października

Atrybuty

kostur, otwarta księga

Patron

kupców, tkaczy

Szczególne miejsca kultu

Vic

arcybiskup tytularny Traianopolis in Rhodope
Data urodzenia

23 grudnia 1807

Data śmierci

24 października 1870

Miejsce pochówku ?
Arcybiskup Santiago de Cuba
Okres sprawowania

od 1850 do 1859

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

13 czerwca 1835

Nominacja biskupia

20 maja 1850

Sakra biskupia

6 października 1850

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

6 października 1850

Konsekrator

Llucià Casadevall i Duran

Współkonsekratorzy

José Domingo Costa y Borrás
Florencio Llorente y Montón

Antoni Maria Claret i Clarà (hiszp. Antonio María Claret y Clarà; ur. 23 grudnia 1807 w Sallent w Katalonii, zm. 24 października 1870 w Narbonne) – święty Kościoła katolickiego.

Od 12. do 17. roku życia pracował jako tkacz w warsztacie swego ojca, potem udał się do Barcelony, by uczyć się w szkole handlowej i założyć własne przedsiębiorstwo. Wstąpił do seminarium w Vic w 1829 roku, a w dniu 13 czerwca 1835 roku otrzymał święcenia kapłańskie. Otrzymał beneficjum w rodzinnej parafii, jednak jego prawdziwym pragnieniem była działalność misjonarska. W 1839 roku udał się do Rzymu, zamierzając wstąpić do jezuickiego nowicjatu, nie pozostał w nim jednak ze względu na zły stan zdrowia. Zamiast tego, powrócił do kraju i poświęcił się działalności ewangelizacyjnej w Katalonii, wygłaszał kazania i publikował książki religijne przeznaczone przede wszystkim dla ludu. Założył w 1849 roku Zgromadzenie Misjonarzy Synów Niepokalanego Serca Błogosławionej Maryi Dziewicy (klaretynów). W 1850 r. został mianowany przez papieża Piusa IX arcybiskupem Santiago de Cuba, gdzie rozpoczął pracę w rok później od rekolekcji dla kapłanów i podjęcia misji ludowych. W 1855 roku wraz z Matką Maria Antonią Paris założył zgromadzenie Sióstr Maryi Niepokalanej Misjonarek Klaretynek.

Czterokrotnie dokonywano na niego zamachów, a po tym, jak został poważnie ranny (1856), został mianowany spowiednikiem królowej Izabeli II, powrócił do Madrytu i został arcybiskupem tytularnym Traianopolis in Rhodope. Po wybuchu rewolucji w 1868 r. podobnie jak królowa udał się na wygnanie. Brał udział w pierwszym soborze watykańskim, broniąc dogmatu o nieomylności papieża.

Patronował powstaniu żeńskiego zgromadzenia „Instytutu Apostolskiego Maryi Niepokalanej” i założył Akademię św. Michała (1858). Zmarł zmożony chorobą w czasie, gdy przebywał w klasztorze Fontfroide. Translacji relikwii dokonano dwadzieścia siedem lat później do Vic.

Beatyfikował go papież Pius XI w dniu 25 lutego 1934 roku, a kanonizował go papież Pius XII w dniu 7 maja 1950 roku. Jego wspomnienie obchodzi się w rocznicę śmierci (24 października)[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Kalendarz diecezji polskich. opoka.news. [dostęp 2018-06-30].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]