Antoniewicz (herb szlachecki)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Antoniewicz
Ilustracja
Typ herbu

szlachecki

Pierwsza wzmianka

1789

Antoniewicz (Bołoz Antoniewicz) – polski herb szlachecki nadany w Galicji.

Opis herbu[edytuj | edytuj kod]

Opis zgodnie z klasycznymi regułami blazonowania:

W polu błękitnym[1] gałązka róży z liśćmi zielonymi i trzema kwiatami (1, 2).

Klejnot: Samo godło.

Labry: Błękitne, podbite srebrem.

Najwcześniejsze wzmianki[edytuj | edytuj kod]

Herb własny rodu Bołoz Antoniewiczów. Nadany z predykatem Bołoz oraz pierwszym stopniem szlachectwa (Edler von) w Galicji przez Józefa II 23 września 1789 Ormianom braciom Jakubowi i księdzu Dominikowi Antoniewiczom.

Herbowni[edytuj | edytuj kod]

Bołoz Antoniewicz.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Część źródeł m.in. Juliusza K. Ostrowskiego Księga herbowa rodów polskich oraz Ludwika Korwin Piotrowskiego Ormiańskie rody szlacheckie podaje pole jako srebrne zgodnie z zasadą alternacji, gdy o. Sadok Barącz podkreśla w połowie XIX w. jego niebieski kolor i takoż w aktach wiedeńskich

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]