Antonio de Almeida
| Imię i nazwisko |
Antonio Jacques de Almeida |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Odznaczenia | |
| |
Antonio Jacques de Almeida[1] (ur. 20 stycznia 1928 w Neuilly-sur-Seine[2], zm. 18 lutego 1997 w Pittsburghu[1][2]) – francuski dyrygent pochodzenia amerykańsko-portugalskiego[1].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Uczył się początkowo u Alberto Ginastery w Buenos Aires[1], następnie studiował u Paula Hindemitha na Yale University oraz u Leonarda Bernsteina i Siergieja Kusewickiego w Berkshire Music Center w Tanglewood[1]. Był też uczniem George’a Szella[2]. W 1947 roku założył w New Haven orkiestrę kameralną[2]. W latach 1957–1960 dyrygował orkiestrą radiową w Lizbonie[1][2]. W kolejnych latach był dyrygentem orkiestry filharmonicznej w Stuttgarcie (1960–1964), orkiestry Opery Paryskiej (1965–1967) i Houston Symphony Orchestra (1969–1971)[1][2]. Od 1976 do 1978 roku był dyrektorem muzycznym orkiestry filharmonicznej w Nicei[1][2]. W 1993 roku został gościnnym dyrygentem orkiestry symfonicznej w Moskwie[1].
Występował jako dyrygent z czołowymi orkiestrami światowymi[1][2]. Opublikował wszystkie symfonie Luigiego Boccheriniego[2] oraz katalog dzieł Jacques’a Offenbacha[1][2].
Komandor francuskiego Orderu Sztuki i Literatury (1996)[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j k Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 1 Aalt–Cone. New York: Schirmer Books, 2001, s. 58–59. ISBN 0-02-865526-5.
- ↑ a b c d e f g h i j Encyklopedia muzyki. red. Andrzej Chodkowski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006, s. 29–30. ISBN 978-83-01-13410-5.
- ↑ Archives des nominations et promotions dans l'ordre des Arts et des Lettres, s. 79 (fr.)