Luigi Boccherini

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania


Luigi Rodolfo Boccherini
Ilustracja
Obraz Luigi Boccheriniego z National Gallery of Victoria w Melbourne
Data i miejsce urodzenia

19 lutego 1743
Lukka

Data i miejsce śmierci

28 maja 1805
Madryt

Instrumenty

wiolonczela

Gatunki

muzyka klasyczna

podpis
Multimedia w Wikimedia Commons

Luigi Boccherini (ur. 19 lutego 1743 w Lukce, zm. 28 maja 1805 w Madrycie) – włoski kompozytor i wiolonczelista epoki klasycyzmu oraz rokoko, dzięki któremu wiolonczela awansowała do rzędu instrumentów solowych. Uważany za jednego (obok Haydna) z twórców kwartetu smyczkowego.

Luigi Boccherini pochodził z muzycznej rodziny, jego ojciec grał na wiolonczeli oraz kontrabasie. Naukę gry na wiolonczeli rozpoczął pod kierunkiem ojca, w wieku pięciu lat. W 1757 r. rozpoczął studia w Rzymie pod kierunkiem Giovanniego Battisty Costanziego. W 1761 r. wyjechał do Hiszpanii, gdzie w 1670 znalazł zatrudnienie u infanta Ludwik Antonia - młodszego brata Karola III. Współpraca zakończyła się, gdy królowi nie spodobał się fragment jednego z utworów, a poirytowany kompozytor podwoił dany motyw. Po tym incydencie, obrażony Boccherini udał się w góry Gredos, gdzie stworzył swoje najsłynniejsze dzieła. Do mecenasów twórczości Boccheriniego należeli też Lucjan Bonaparte i Fryderyk Wilhelm II Hohenzollern.

Był dwukrotnie żonaty i miał dwie córki. Zmarł w zupełnej biedzie w Madrycie. Jego współcześni spadkobiercy żyją w Hiszpanii. Po śmierci został zupełnie zapomniany, a renesans popularności jego twórczości rozpoczął się w drugiej połowie XX wieku, kiedy jego prace zostały szczegółowo zbadane przez francuskiego muzykologa Yvesa Gérarda w 1969 roku. Powstał wtedy tzw. Boccherini Quintet, który wykonuje muzykę Boccheriniego. Początkowo grał w Paryżu, później odbył światowe tournée.

Luigi Boccherini skomponował około 600 utworów, w tym m.in. 20 symfonii, liczne koncerty wiolonczelowe, setki utworów kameralnych, oratoria, kantaty, operę. Z ogromnego dorobku Boccheriniego największą popularność zdobył menuet z Kwintetu smyczkowego nr 13, zwłaszcza kiedy wykorzystany został w brytyjskiej komedii Jak zabić starszą panią; w Polsce śpiewany przez Wojciecha Młynarskiego z jego własnym tekstem jako Obiad rodzinny.

Posłuchaj[edytuj | edytuj kod]

\version "2.14.2" \header { tagline = ##f } upper = \relative c'' { \clef treble \key a \major \time 3/4 \tempo 4 = 102 \set Staff.midiInstrument = #"violin" \partial 4 \acciaccatura { a'16[ b] } a16\pp( gis a b a8-.) a,4^>( cis e8) e8( d) d4 \acciaccatura { d16[ e] } d16( cis d e d8-.) e,4^>( b' d8) d8( cis) cis4 \repeat unfold 2 { a'8.->( fis16) e8[( dis-.) dis-. dis-.] } a'8.->( fis16) gis8( e cis a') \acciaccatura gis8( fis4)\trill % \startTrillSpan { \afterGrace e16[ fis]\stopTrillSpan } e4( e,8) r8 } lower = \relative c { \clef bass \key a \major \time 3/4 \set Staff.midiInstrument = #"pizzicato strings" \acciaccatura s8 \partial 4 r4 a8-. < e'' e, >8-.[ \repeat unfold 2 { < cis a >8-. < e e, >8-.] } e,,8-. < e'' e, >8-.[ \repeat unfold 2 { < b gis >8-. < e e, >8-.] } e,,8-. e'8-.[ \repeat unfold 2 { < b' gis >8-. < e e, >8-.] } a,,8-. < e'' e, >8-.[ < cis a >8-. < e e, >8-.] a,( < a' cis, >8) < b, b, >8-. < a' b, >8-.[ fis-. < a b, >8-.] dis,( < a' b, >8-.) b,,8-. < a'' b, >8-.[ fis-. < a b, >8-.] dis,( < a' b, >8-.) e,8-. < gis' e b >8-. a,,8-. < a'' e cis >8-. b,,( < dis' b a >8) e,8[( < e' b gis >8)] < e, e, >8-. r8 \bar ":|" } \score { \new PianoStaff << \set PianoStaff.instrumentName = #"Cordes" \new Staff = "upper" \upper \new Staff = "lower" \lower >> \layout { \context { \Score \remove "Metronome_mark_engraver" } } \midi { } }

Początek menueta według transkrypcji na fortepian

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Luigi_Boccherini&oldid=66182327”