António Lobo Antunes

António Lobo Antunes
Data i miejsce urodzenia	1 września 1942 ; Lizbona, Portugalia
Narodowość	portugalska
Dziedzina sztuki	literatura
	Ważne dzieła
	Karawele wracają; Podręcznik dla inkwizytorów;
	Nagrody
	Nagroda Camõesa: 2007;
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach

Antonio Lobo Antunes (ur. 1 września 1942 w Lizbonie), portugalski pisarz, tłumaczony na wiele języków.

Antunes z wykształcenia jest lekarzem psychiatrą, brał udział w wojnie w Angoli. W swoich najgłośniejszych książkach mierzy się z kolonialną przeszłością Portugalii. Debiutował w 1979 powieścią Memória de Elefante. W jego utworach można odnaleźć ślady techniki pisarskiej Williama Faulknera, sam Antunes twierdzi, że wielki wpływ na jego twórczość wywarli także francuscy pisarze, tacy jak: Celine, Sartre, Camus oraz Malraux. Jest laureatem wielu nagród, m.in. Związku Pisarzy Portugalskich i prestiżowej Asturia's Prize for European Literature. Jego twórczość została uhonorowana Jeruzalem Prize roku 2005. Był rywalem José Saramago do literackiej Nagrody Nobla. W 2007 wyróżniony Nagrodą Camõesa.

Powieści

Memória de Elefante (1979)
Os Cus de Judas (1979) – Zadupia (wydanie polskie 2021)
Conhecimento do Inferno (1980)
Explicação dos Pássaros (1981)
Fado Alexandrino (1983)
Auto dos Danados (1985)
As Naus (1988) – Karawele wracają (wydanie polskie 2002)
Tratado das Paixões da Alma (1990)
A Ordem Natural das Coisas (1992)
A Morte de Carlos Gardel (1994)
Manual dos Inquisidores (1996) – Podręcznik dla inkwizytorów (wydanie polskie 2003)
O Esplendor de Portugal (1997) – Chwała Portugalii (wydanie polskie 2024)
Exortação aos Crocodilos (1999)
Não Entres Tão Depressa Nessa Noite Escura (2000)
Que Farei Quando Tudo Arde? (2001)
Boa Tarde às Coisas Aqui em Baixo (2003)
Eu Hei-de Amar uma Pedra (2004)
Ontem não te vi em Babilónia (2006)