Anżalika Ahurbasz-Jalinska

Anżalika Ahurbasz-Jalinska

Анжаліка Агурбаш-Ялінская

Anżalika Ahurbasz-Jalinska
Pseudonim	Lika Jalinska (do 2001)
Data i miejsce urodzenia	17 maja 1970 Mińsk
Gatunki	pop, rock
Zawód	piosenkarka, aktorka, modelka
Aktywność	od 1990
Wydawnictwo	United Music Group
Odznaczenia

Anżalika Anatoljeuna Ahurbasz-Jalinska (biał. Анжаліка Анатольеўна Агурбаш-Ялінская, ros. Анжелика Анатольевна Агурбаш-Ялинская, Anżelika Anatoljewna Agurbasz-Jalinska; ur. 17 maja 1970 w Mińsku) – białoruska piosenkarka, aktorka i modelka. Zasłużona Artystka Republiki Białorusi. Po wyrażeniu poparcia dla opozycji w 2020 roku została poddana prześladowaniom ze strony białoruskich władz.

Reprezentantka Białorusi w 50. Konkursie Piosenki Eurowizji (2005).

Młodość

Urodziła się 17 maja 1970 w Mińsku, wówczas leżącego na terenie ówczesnej Białoruskiej SRR. Jest córką urzędników, Anatola Wasiljewicza i Walanciny Michajłaunej Jalinskich. W dzieciństwie zajmowała się muzyką, tańcem, śpiewem. Uczęszczała do studium teatralnego.

W wieku 16 lat zagrała główną rolę w filmie Ekzamien dla direktora (pol. Egzamin dla dyrektora). Ukończyła Miński Państwowy Instytut Teatralno-Artystyczny.

Kariera muzyczna

W 1988 wygrała pierwszy na Białorusi konkurs piękności Minskaja Pryhażunia (pol. Mińska Ślicznotka). Po konkursie zagrała w komedii Nie ponimaju (pol. Nie rozumiem) razem z Ankudinowem, Ałtowem i Zadornowem. W 1990 wygrała tytuł Miss Foto ZSSR. W latach 1990–1995 śpiewała w zespole „Wierasy”. Po odejściu z grupy zajęła się karierą solową. Następnie organizowała klub artystyczny z centrum produkcyjnym, otworzyła republikańską szkołę urody i zaczęła prowadzić program telewizyjny Zawtrak z Likoj (pol. Śniadanie z Liką).

Do 2001 występowała jako Lika Jalinska. W 2002 wyszła za rosyjskiego przedsiębiorcę Nikołaja Agurbasza, który został jej producentem. Niedługo później zajęła się działalnością w show-biznesie w Moskwie, już pod nazwiskiem Ahurbasz.

Anżalika Ahurbasz z Jeleną Iljiną w 2005 roku

Pod koniec 2004 wzięła udział w białoruskich eliminacjach eurowizyjnych, do których zgłosiła się z utworem „Boys and Girls”. 25 grudnia wystąpiła w pierwszym etapie selekcji i awansowała do ostatecznej rundy organizowanej tydzień później, którą wygrała, dzięki czemu została wybrana na reprezentantkę Białorusi w 50. Konkursie Piosenki Eurowizji organizowanym w Kijowie. W marcu piosenkarka poinformowała, że podczas widowiska zaprezentuje inny utwór. Nagrała wówczas dwie nowe piosenki: „Show Me Your Love Honey” izraelskiego kompozytora Svicy’ego Picki i „Love Me Tonight” greckiego duetu Nikos Terzis i Nektarios Tyrakis. Decyzją komisji powołanej przez telewizję, konkursową propozycją piosenkarki został utwór „Love Me Tonight”. Przed udziałem w konkursie Ahurbasz wyruszyła w trasę promocyjną po Europie, w ramach której wystąpiła w ponad dwudziestu krajach. 18 maja wystąpiła w półfinale Konkursu Piosenki Eurowizji w kreacji moskiewskiego projektanta Walentina Judaszkina i w stylizacji rosyjskich stylistów: Siergieja Zwieriewa i Ołeksandra Szewczuka. Podczas występu towarzyszyła jej grupa baletowa Retsital w choreografii autorstwa Siarhieja Mandryka. Piosenkarka zajęła trzynaste miejsce w rundzie półfinałowej, przez co nie zakwalifikowała się do finału. Wyniki wywołały poruszenie w kraju, a swoje niezadowolenie wyraził m.in. przywódca Białorusi Alaksandr Łukaszenka, który uważał, że artystka przegrała niezasłużenie. Aby zrekompensować jej porażkę, przyznał Ahurbasz tytuł „Zasłużonej Artystki Republiki Białorusi".

W 2006 wydała singiel „Ja budu żyt′ dla tiebia”, dzięki któremu zdobyła popularność w Federacji Rosyjskiej.

Krytyka Łukaszenki i prześladowania polityczne

3 sierpnia 2020 roku, w czasie kampanii poprzedzającej wybory prezydenckie na Białorusi, Anżalika Ahurbasz publicznie poparła opozycyjną kandydatkę Swiatłanę Cichanouską. We wrześniu tego samego roku, w czasie trwających w kraju protestów przeciwko fałszerstwom wyborczym, potępiła przemoc stosowaną przez resorty siłowe wobec uczestników protestów. Ogłosiła, że Alaksandr Łukaszenka powinien pogodzić się z przegraną w wyborach, przeprosić naród i odejść. Brała udział w demonstracjach przed ambasadą Białorusi w Moskwie, gdzie na krótko została zatrzymana przez rosyjską policję. W maju 2021 roku Prokuratura Generalna Białorusi wszczęła sprawę karną przeciwko Ahurbasz pod zarzutem wzniecania wrogości i obrazy Prezydenta Białorusi. Pierwszy z czynów zagrożony jest karą do 12 lat więzienia, drugi – do 3. Ponieważ Ahurbasz mieszka w Rosji, w czerwcu 2021 roku władze Białorusi wystąpiły o jej ekstradycję z zamiarem aresztowania. Ahurbasz stała się także obiektem nagonki ze strony białoruskich mediów państwowych. 14 lutego 2021 roku w telewizji STB została nazwana zdrajczynią i całkowitym beztalenciem, a jej zdjęcie pokazano na tle stryczka szubienicy przy akompaniamencie piosenki Ukarz ich, Boże.

Życie prywatne

Była trzykrotnie zamężna. Jej pierwszym mężem był rosyjski reżyser Igor Leniow, drugim – białoruski kulturysta Waleryj Biziuk, trzecim – rosyjski biznesmen Nikołaj Agurbasz. Z ostatnim z nich rozwiodła się w 2012. Ma troje dzieci: córkę Darię (ur. 14 marca 1988) z pierwszego małżeństwa, syna Nikitę (ur. 1996) z drugiego małżeństwa i syna Anastasa (ur. 19 sierpnia 2004) z trzeciego małżeństwa.

Dyskografia

Albumy studyjne

• 1995: Bumażnaja łuna;
• 1997: Nocz biez zna;
• 1999: Dla tiebia;
• 2001: Proszczalnyj pocełuj;
• 2002: Łuczszyje piesni;
• 2005: Prawiła lubwi;
• 2005: Biełarusaczka;
• 2009: Ja budu żyt′ dla tiebia!;
• 2009: Ty stała drugoĭ;
• 2009: Lubow! Lubow? Lubow…;
• 2012: Ty nie znał mienia takoj.

Kompilacje

• 2010: Grand Collection.

Single

Rok	Tytuł	Pozycja na liście przebojów
		WNP
		Radio	Radio & YouTube
2003	„Ja nie otpuszczu tiebia”	114	–
	„Ja garantiruju raj”	145	–
	„Jewfrosinja”	–	–
2004	„Ja zamierzaju”	144	–
	„Razoczarowanije”	151	–
	„Ja choczu tiebia zabytʹ”	162	–
	„Nowogodniaja”	–	–
2005	„Prawiła lubwi”	228	–
	„Love Me Tonight”	–	–
	„Zdrawstwuj, Nowyj God”	106	–
	„Ja, walentinka”	–	–
2006	„Moja manija”	49	112
	„Budʹ mużczinoj”	179	–
	„Biełaja Rusʹ”	–	–
	„Ja budu żyt′ dla tiebia”	164	–
2007	„Dima”	45	–
2008	„Nielubimaja”	36	–
	„Roza na sniegu”	150	–
2009	„Miłyj O.O”	214	–
	„Dwie tieni” (oraz Boris Moisiejew)	139	–
	„Better Part of Me”	–	–
2010	„Myxa”	301	–
	„Ukraina”	–	–
	„Ja stanu silnoj biez tiebia”	–	–
2011	„Roza na sniegu” (Radio Edit)	307	–
	„Ja wozʹmu karandaszy” (oraz Anastasom Ahurbasz)	–	–
	„Tuman”	–	–
2012	„Do zwiezdy”	172	–
	„Ty wsiegda i nawsiegda”	–	–
	„Wriemieni rieka”	–	–
	„Biełyj snieg” (oraz Uku Suviste)	286	–
2013	„Stone Cold Wicked”	–	–
	„Robots”	–	–
2014	„Czernaja wual”	–	–
2015	„Ja nie wiżu sołnce za noczju”	–	–
	„Płakała, no wieriła”	–	–
	„Ubiej mienia”	–	–
2016	„Było i proszło” (oraz Arame)	193	442
2017	„Zanowo rożdiena”	232	624
	„Czetwierg w twojej postieli”	–	–
	„Łuczsze tiebia niet”	–	–
2019	„Mnie lubwi twojej mało”	–	–
„–” oznacza, że singel nie był notowany na danej liście.

Teledyski

Wystąpiła w teledyskach do utworów: „Bumażnaja łuna”, „Ostańsia”, „Osiennij marafon”, „Żurawlik”, „Mir griez”, „Ja budu zwat′ tiebia”, „Ja nie otpuszczu tiebia, „Nowogodniaja (reż. Uładzimir Jankouski; 2004), „Ja Walentinka”, „Love Me Tonight”, „Prawiła lubwi”, „Moja manija”, „Nielubimaja”, „Dwie tieni”, „Rieka”. W 2014 roku został nagrany w Los Angeles teledysk do jej piosenki „Czernaja wual”, w którym gościnnie wystąpił aktor Eric Roberts.

Nagrody i odznaczenia

• Honorowy Tytuł „Zasłużona Artystka Republiki Białorusi” (2006);
• laureatka konkursów na festiwalach Słowiański Bazar (Witebsk, Białoruś); Złoty Szlagier (Mohylew, Białoruś); Na Skrzyżowaniach Europy;
• zwyciężczyni konkursów Minskaja Pryhażunia (1988); Miss Foto SSSR (1991); Missis Rossija (2002);
• nagroda Złoty Gramofon (Federacja Rosyjska, 2007);
• Order Świętej Równej Apostołom Wielkiej Księżnej Olgi (Rosyjski Kościół Prawosławny, 2008).

Bibliografia

• Дзмітрый Падбярэзскі: Агурбаш-Ялінская Анжаліка. W: Уклад. Дз. Падбярэзскі і інш.: Энцыклапедыя беларускай папулярнай музыкі. Mińsk: Zmicier Kołas, 2008, s. 9. ISBN 978-985-6783-42-8. (biał.).