Apollo Korzeniowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez MalarzBOT (dyskusja | edycje) o 15:06, 8 cze 2015. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.

Szablon:Pisarz infobox Apollo Korzeniowski herbu Nałęcz [ur. 21 lutego 1820 w Honoratce[1] (wtedy: pow. lipowiecki, gubernia kijowska; obecnie: rejon oratowski, obwód winnicki) zm. 23 maja 1869 w Krakowie – polski pisarz, poeta i autor dramatów, ojciec Józefa Konrada Korzeniowskiego (Josepha Conrada).

Biografia

Studiował prawo i orientalistykę na uniwersytecie w Petersburgu. W czasie wojny krymskiej przygotowywał wybuch powstania na tyłach walczących wojsk rosyjskich. W 1859 osiadł wraz z rodziną w Żytomierzu. Pierwszymi jego utworami poetyckimi był cykl poematów religijno-patriotycznych Czyśćcowe Pieśni (1849-1854). W 1854 opublikował skandalizujący dramat Komedia, w którym poddał ostrej krytyce środowisko polskiej szlachty na Ukrainie. W 1858 opublikował dramat Dla miłego grosza. Był autorem przekładów na język polski utworów Szekspira, Alfreda de Vigny, Charlesa Dickensa i Wiktora Hugo.

W 1861 brał udział w przygotowaniach do wybuchu powstania styczniowego. W Warszawie zbliżył się do środowiska obozu czerwonych. Nawiązał kontakt z Ignacym Chmieleńskim. Korzeniowski był głównym organizatorem manifestacji patriotycznych w stolicy. Przygotował m.in. obchody rocznicy unii lubelskiej, manifestacje po pogrzebie prymasa Antoniego Fijałkowskiego. 23 września 1861 kierował akcją bojkotowania wyborów samorządowych w Kongresówce. Był autorem odezwy Do Braci Polaków, Rusinów i Litwinów, wygłoszonej podczas Zjazdu w Horodle. Po wprowadzeniu stanu wojennego, 17 października był inicjatorem powołania Komitetu Miejskiego. W nocy z 20 na 21 października został przez Rosjan aresztowany i osadzony w X Pawilonie Cytadeli Warszawskiej. W maju 1862 skazany na zesłanie do Wołogdy, po roku przeniesiony do Czernihowa. W 1864 wydał pracę Polska i Moskwa i rozprawę Studia nad dramatycznością w utworach Szekspira. Ze względu na zły stan zdrowia, został zwolniony w 1868 i wyjechał wraz z synem do Lwowa, a po roku do Krakowa. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim, w pasie Ad[2].

Twórczość

Charakterystyka

Debiutował dramatem Komedia (1855). Tłumaczył z języka francuskiego (Victor Hugo, Alfred de Vigny) i angielskiego (William Szekspir, Charles Dickens).

Komedia zawiera krytykę moralno-obyczajową, gdy miłość staje się przedmiotem kalkulacji finansowych i oszustw. Jeden z głównych bohaterów, Prezes, jest człowiekiem, który pod maską dobroduszności ukrywa podłość. Bohaterowie pozytywni do para kochanków – zamożna dziewczyna i proletariusz. Trudna miłość osób wywodzących się z różnych warstw społecznych jest motywem częstym w literaturze. W tym przypadku człowiek z ludu zastąpiony został proletariuszem, co jest znakiem czasów i rodzącej się cywilizacji przemysłowej.

Negatywni bohaterowie komedii Korzeniowskiego to osoby skupione na interesach i zabawie, o niskich walorach moralnych. Opisani są zręcznie i złośliwie. Mniej wyraziste są postaci pozytywne, np. były zesłaniec czy szlachcic uosabiający cnoty narodowe. Walka z kultem pieniądza łączy się u Korzeniowskiego z niechęcią do nowinek przemysłowych i postaw kapitalistycznych.

Wybrane utwory

  • Komedia (1855) – dramat
  • Dla miłego grosza (1859) – dramat


  1. Honoratka, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 119.
  2. Karolina Grodziska-Ożóg: Cmentarz Rakowicki w Krakowie (1803-1939). Wyd. II. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 1987, s. 118. ISBN 83-08-01428-3.

Bibliografia

  • Henryk Markiewicz: Pozytywizm. Wyd. VII - 2 dodruk. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2008, s. 549-551, 667, seria: Wielka Historia Literatury Polskiej. ISBN 978-83-01-13849-3.

Linki zewnętrzne