Przejdź do zawartości

Aristolochia maxima

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aristolochia maxima
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

magnoliopodobne

Rząd

pieprzowce

Rodzina

kokornakowate

Rodzaj

kokornak

Gatunek

Aristolochia maxima

Nazwa systematyczna
Aristolochia maxima Jacq.
Enum. Syst. Pl. 30 1760[3]

Aristolochia maxima Jacq. – gatunek rośliny z rodziny kokornakowatych (Aristolochiaceae Juss.). Występuje naturalnie w Meksyku, Belize, Gwatemali, Salwadorze, Hondurasie, Nikaragui, Kostaryce, Panamie, Kolumbii oraz Wenezueli. Ponadto został naturalizowany w Stanach Zjednoczonych (na Florydzie)[4][5].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Kwiat
Pokrój
Pnącze o zdrewniałych i nagich pędach. Dorasta do 20 m wysokości[5].
Liście
Mają odwrotnie jajowaty kształt. Mają 7–15 cm długości oraz 3–7 cm szerokości. Nasada liścia ma sercowaty lub ucięty kształt. Ze spiczastym wierzchołkiem. Są owłosione od spodu. Ogonek liściowy jest nagi i ma długość 1–8 mm[5].
Kwiaty
Zygomorficzne. Zebrane są po 2–8 w gronach. Mają brązowo-purpurową barwę. Mają kształt wyprostowanej lub lekko wygiętej tubki. Łagiewka ułożona jest poziomo, jajowata u podstawy. Podsadki mają owalny kształt[5].
Owoce
Torebki o jajowatym kształcie. Mają 10–15 cm długości i 4–7 cm szerokości. Pękają przy wierzchołku[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-05-30] (ang.).
  3. a b Aristolochia maxima Jacq.. The Plant List. [dostęp 2015-04-04]. (ang.).
  4. Aristolochia maxima – Maps. Encyclopedia of Life. [dostęp 2015-04-03]. (ang.).
  5. a b c d e Aristolochia maxima. Plantes & botanique. [dostęp 2015-04-04]. (fr.).