Arnold Janssen
| prezbiter | |
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Czczony przez | |
| Beatyfikacja | |
| Kanonizacja |
5 października 2003 |
| Wspomnienie |
15 stycznia |
Arnold Janssen (ur. 5 listopada 1837 w Goch, zm. 15 stycznia 1909 w Steyl – obecnie dzielnica Venlo) – święty Kościoła katolickiego, założyciel Zgromadzenia Słowa Bożego (werbiści, SVD), Zgromadzenia Misyjnego Służebnic Ducha Świętego (SSpS) i zakonu klauzurowego Sióstr Służebnic Ducha Świętego od Wieczystej Adoracji (SSpSAP), niemiecki działacz kościelny oraz tercjarz dominikański[1].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Arnold Janssen urodził się piątego listopada 1837 roku w średniozamożnej religijnej rodzinie[2]. Był on najstarszym synem, który urodził się z małżeństwa Gerharda Johanna Janssena i Anny Kathariny z Wellsenów. Jego rodzina znana była w lokalnej społeczności z wyjątkowej pobożności i religijności. Jego ojciec prowadził odziedziczoną po swym ojcu firmę transportową, a matka zajmowała się domem oraz pracowała w gospodarstwie rolnym. Matka Arnolda zwykła nazywać go zdrobniale Noldi[3].
Po ukończeniu szkoły podstawowej (1844-1849) rozpoczął naukę w nowo powstałej szkole rektorskiej w Goch, a po roku przeniósł się do gimnazjum w byłym klasztorze augustianów w Gaesdonck. W 1850 roku przystąpił do sakramentu bierzmowania, a pięć lat później zdał egzamin dojrzałości.
Ze względu na wiek nie został przyjęty do diecezjalnego seminarium duchownego w Münster, rozpoczął więc studia matematyczno-przyrodnicze na Królewskiej Akademii w Münster. Dalsze studia kontynuował w Bonn (od 1857), gdzie zaczął przygotowywać się do kapłaństwa, studiując teologię. Po dwóch latach uzyskał dyplom nauczyciela i przeniósł się do seminarium w Münster. Ukończył Collegium Augustinianum Gaesdonck. Święcenia kapłańskie przyjął 15 sierpnia 1861 roku. Podjął pracę jako nauczyciel i wikary w Bocholt, gdzie pracował na stanowisku nauczyciela nauk ścisłych i przyrodniczych.[4] Następnie pełnił funkcję dyrektora diecezjalnego Apostolstwa Modlitwy (1869) i w tym czasie powołał Żywy Różaniec.
Od 1873 roku pracował jako duszpasterz i nauczyciel Sióstr Urszulanek w Kempen i wydawał pismo misyjne, miesięcznik Mały Posłaniec Serca Jezusowego – pismo poświęcone misjom wewnętrznym i zewnętrznym. Oprócz Małego Posłanca wydawał również Miasto Boże oraz Kalendarz Świętego Michała.
Po spotkaniu z prefektem apostolskim z Hongkongu, Monsignore Raimondi podjął plan utworzenia zgromadzenia misjonarzy.
Działalność duchownego przypada na drugą połowę XIX wieku, czyli na okres niemieckiego kulturkampfu, podczas którego wielu duchownych było aresztowanych, a część z nich zmuszono do opuszczenia kraju. Wiele kościołów zostało ograbionych i zamkniętych. Skutki tej polityki dotknęły również samego Janssena. W związku z represjami zdecydował się na emigrację. Nabył gospodę w Steyl (Holandia), by utworzyć tam seminarium dla prześladowanych w okresie Kulturkampfu, niemieckich księży. 8 września 1875 roku seminarium zostało poświęcone jako „Dom Misyjny św. Michała Archanioła” (późniejszy dom macierzysty Werbistów). 15 czerwca 1876 roku po podpisaniu Statutu Domu Misyjnego złożył, wraz z Janem Anzerem śluby zakonne - czystości, ubóstwa i posłuszeństwa.
Od 1885 pełnił obowiązki dożywotniego Przełożonego Generalnego Zgromadzenia. Pierwszymi misjonarzami wysłanymi do Chin, tam przygotowanymi do pracy, byli Józef Freinademetz i Jan Baptysta Anzer.
W czerwcu 1901 Janssen otrzymał krytyczny list od ojca Giera. Treść listu dotyczyła zarówno działalności zgromadzenia jak i prac samego założyciela. Po przeczytaniu listu werbista poważnie podupadł na zdrowiu[5]. Przez długie lata ojciec Janssen chorował na cukrzycę. Trzydziestego października 1908 roku doznał pierwszego ataku apopleksji, co spowodowało utratę czucia w prawej ręce. Zmarł piętnastego stycznia 1909 roku po ciężkiej chorobie, częściowo sparaliżowany.
W maju 1875 założył Zgromadzenie Słowa Bożego (Societas Verbi Divini), przyjmując jako podstawę dla formacji braci Regułę Trzeciego Zakonu św. Dominika[1], 7 grudnia 1889 założył Zgromadzenie Misyjne Służebnic Ducha Świętego (Servae Spiritus Sancti - SSpS), a 8 grudnia 1896 roku Zgromadzenie Sióstr Służebnic Ducha Świętego od Wieczystej Adoracji (Congregatio Servarum Spiritus Sancti de Adoratione Perpetua - SspSAP). W zgromadzeniu żyje obecnie około 10 tys. misjonarzy, misjonarek i sióstr klauzurowych.
Arnold Janssen został beatyfikowany 19 października 1975 przez papieża Pawła VI a kanonizowany 5 października 2003 (razem z Józefem Freinademetzem) przez Jana Pawła II.
Jego wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim obchodzone jest 15 stycznia[6].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- Arnold (imię)
- beatyfikowani i kanonizowani przez Jana Pawła II
- święci i błogosławieni Kościoła katolickiego
- wstawiennictwo świętych
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Św. Arnold Janssen († 1909). [dostęp 2019-11-12].
- ↑ S. Kasprzak, Z. Kupisiński, M. Kotowski. Znaczenie Zgromadzenia Księży Werbistów w Polsce i na świecie. „Nurt SVD”. 103, s. 43, 2003.
- ↑ Waldemar Wesoły. Misyjna droga świętego Arnolda Janssena. „Nurt SVD”. 111, s. 161, 2005.
- ↑ J. Usowicz: Działalność misyjna Zgromadzenia Słowa Bożego (werbistów) w Azji Wschodniej w XIX i XX wieku. Na przykładzie Chin i Japonii. Olsztyn: 2016.
- ↑ S. Mary Catherine SSpSAP. Arnold Janssen, a wola Boża. „Misjonarz”. 1/2002. s. 6.
- ↑ Święty Arnold Janssen, prezbiter.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Josef Alt: Arnold Jansen. Życie i dzieło. tłum. Józef Tyczka SVD. Warszawa: Werbinum, 2002. ISBN 83-7192-152-7.
- św. Arnold Janssen - Założyciel Misjonarzy Werbistów
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Pierwsi werbistowscy święci - Arnold Janssen i Józef Freinademetz w "Źródło" – tygodniku rodzin katolickich