Aron Pałkin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Aron Pałkin, ros. Арон Моисеевич Палкин (ur. 23 lutego 1903 w Rzeczycy w guberni mińskiej, zm. 5 maja 1989 w Moskwie[1][2])[1] – funkcjonariusz służb specjalnych ZSRR pochodzenia żydowskiego, pułkownik od 1943, kawaler Orderu Czerwonego Sztandaru (1946), członek partii od 1924, w NKWD od 1937, zastępca naczelnika oddziału (B) NKGB ZSRR do 1946, szef Samodzielnego Wydziału D (ekspertyzy dokumentów, przygotowanie i fałszowanie) w Ministerstwie Bezpieczeństwa Państwowego (MGB) ZSRR w latach 1946–1951, aresztowany w 1951[3], zwolniony z aresztu w 1956.

Pułkownik Aron Pałkin był dowódcą oddziału[4], który od 20 czerwca 1946 na polecenie ZSRR oraz polskich komunistów, w tym Bolesława Bieruta, przeprowadził i kontrolował masowe fałszerstwa w czasie referendum z 30 czerwca 1946 oraz wyborów do Sejmu Ustawodawczego z dnia 19 stycznia 1947. 22 czerwca 1946 płk A. Pałkin oraz rezydent MGB w Polsce płk Siemion Dawydow przedstawili Bierutowi i Gomułce skuteczny plan wygrania referendum oraz sprawne przeprowadzenie korekty[5] wyników głosowania. Sfałszowanie referendum z roku 1946 było w PRL jedną z najpilniej strzeżonych tajemnic państwowych.

Za skuteczne przeprowadzenie swojej misji Aron Pałkin został odznaczony Orderem Czerwonego Sztandaru, odznaczenia otrzymali też wszyscy jego współpracownicy[6][7][8][9][10].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b „Палкин Арон Моисеевич (1903-?). Полковник ГБ (1943 г.). Член партии с 1924 г. В органах НКВД с 1937 г. – заместитель начальника отдела «Б» НКГБ СССР”, [w:] Вадим Абрамов. Евреи в КГБ. Yauza Press 2006. ISBN 5-9764-0015-9, s. 73, 74, 256.
  2. ↑ Натан Гутов „Я родился в 1898 году”, ISBN 978-5-904099-05-3; Год издания: 2010; Издательство: Грюндриссе.
  3. ↑ „Находившийся в подчинении последнего полковник Арон Палкин, будучи арестованным в октябре 1951 г. как еврейский националист”, [w:] Польша-СССР, 1945-1989: избранные политические проблемы, наследие прошлого [коллективная монография]. Институт истории ПАН, Андрей Николаевич Сахаров, Институт российской истории [Российская академия наук]. 2005. s. 307.
  4. ↑ Siergiej Wasilew, Nikołaj Kozyriew, Leonid Nikiforow, Siergiej Papkow, Aleksiej Płotnikow, Nikołaj Stiepanow, Paweł Fiodorow, Konstantin Wolski, Iwan Kalinin, Wasilij Lubimow, Aleksiej Rogatkin Siergiej Rogatkin, Boris Triechalin, Aleksander Firsow.
  5. ↑ Fałszerstwo polegało na spreparowaniu 5994 nowych protokołów z obliczonymi głosami i podrobieniu 40 tys. podpisów członków obwodowych komisji wyborczych. Obieg dokumentów z referendum polegał na przekazaniu przez UB dokumentacji z lokali wyborczych do ministra Stanisława Radkiewicza, z kolei ten przekazywał je Dawydowowi, ten Pałkinowi, który rozdzielał listy pomiędzy sprowadzonych z Moskwy specjalistów od fałszerstw.
  6. ↑ Łatyński 2002 ↓, s. 555.
  7. ↑ Waldemar Kowalski, Demokracja na sowiecką modłę – wybory do Sejmu z 19 stycznia 1947 roku [online], Instytut Pamięci Narodowej [dostęp 2022-07-01].
  8. ↑ Piotr Lipiński, Gomułka. Władzy nie oddamy, Wydawnictwo Czarne, 2019, s. 120, ISBN 978-83-8049-905-8.
  9. ↑ Andrzej Paczkowski, Referendum z 30 czerwca 1946 r. Próba wstępnego bilansu – Pamięci konspiratorów krakowskiego Kedywu AK [online], www.kedyw.info [dostęp 2022-07-01].
  10. ↑ Andrzej Paczkowski, Od sfałszowanego zwycięstwa do prawdziwej klęski. Szkice do portretu PRL, Wydawnictwo Literackie, s. 30, ISBN 83-08-02912-4.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Aron_Pałkin&oldid=67498862”