Ascobolus michaudii
 Owocniki z ciemnymi workami na odchodach zwierzęcych | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Ascobolus michaudii |
| Nazwa systematyczna | |
| Ascobolus michaudii Boud. Hist. Class. Discom. Eur. (Paris): 71 (1907) | |
Ascobolus michaudii Boud. – gatunek grzybów z rodziny Ascobolaceae[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Ascobolus, Ascobolaceae, Pezizales, Pezizomycetidae, Pezizomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy opisał go w 1805 r. Jean Louis Émile Boudier na odchodach konia we Francji i nadana przez niego nazwa naukowa jest aktualna[1].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Askokarpy typu apotecjum o średnicy 0,8–2,0 mm, początkowo kuliste, później rozszerzające się, występujące w rozproszeniu lub w skupiskach, częściowo zanurzone w podłożu lub na jego powierzchni. Powierzchnia wewnętrzna (hymenialna) cytrynowożółta, płaska lub wklęsła, w stanie dojrzałym nakrapiana czarnymi wystającymi końcami worków. Brzeg wyraźny, ząbkowany. Hypotecjum cienkie, zbudowane z wydłużonych komórek. Wewnętrzna część ekscypulum typu tekstura angularis, część zewnętrzna globulosa-angularis, zbudowana z komórek 6,5–15,5 × 7,5–12,5 μm, z włoskami hyfoidalnymi. Worki 8-zarodnikowe, szeroko cylindryczne, z kopulastym wierzchołkiem i krótkimi szypułkami, 159–224 × 20,5–23,7 µm, słabo amyloidalne. Askospory jedno- lub nieregularne dwurzędowe, 20,1–21,4 × 9,7–11,0 µm, Q = 1,85–2,22; elipsoidalne, kuliste, na końcach równoboczne, gładkie, początkowo szkliste, w dojrzałości fioletowe, ostatecznie brązowe. Episporium z (1)2–5 podłużnymi lub ukośnymi, rzadko łączącymi się szczelinami po każdej stronie, z jednostronną galaretowatą osłoną. Wstawki liczne, przewyższające worki, cylindryczne, o średnicy 2,5–4,0 µm, proste lub czasami rozgałęzione, z przegrodami, czasem nabrzmiałe na końcach, zawierające żółtawe gutule[2].
Zasięg występowania i siedlisko[edytuj | edytuj kod]
Podano stanowiska Ascobolus michaudii w Europie, Ameryce Północnej i Azji[3]. W Polsce M.A. Chmiel w 2006 r. przytoczyła 4 stanowiska[4], w późniejszych latach podano następne[5].
Grzyb koprofilny występujący głównie na odchodach zwierząt roślinożernych[4], ale został wyizolowany także z gleby w lesie mieszanym[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2023-12-02] (ang.).
- ↑ a b Yulia I. Lytvynenko i inni, Dung-inhabiting ascomycetes from the Ukrainian Carpathians, „Czech Mycology”, 70 (2), 2018, s. 152, 153, ISSN 1805-1421 (ang.).
- ↑ Występowanie Ascobolus michaudii na świecie (mapa) [online], gbif.org [dostęp 2023-12-02].
- ↑ a b Maria Alicja Chmiel, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów workowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany PAN, 2006, s. 18, ISBN 978-83-89648-46-4.
- ↑ Grzyby makroskopijne Polski w literaturze mikologicznej [online], grzyby.pl [dostęp 2023-12-02] (pol.).