Astolphe de Custine

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Astolphe de Custine
ilustracja
Imię i nazwisko

Astolphe-Louis-Léonor de Custine

Data i miejsce urodzenia

18 marca 1790
Niderviller, Francja

Data i miejsce śmierci

18 października 1857
Paryż, Francja

Narodowość

Francuz

Dziedzina sztuki

literatura

Ważne dzieła

Listy z Rosji

podpis

Markiz Astolphe-Louis-Léonor de Custine (ur. 18 marca 1790 w Niderviller, zm. 18 października 1857 w Paryżu) – francuski pisarz i podróżnik, autor książek Listy z Rosji. Rosja w 1839 roku, L'Espagne sous Ferdinand VII i kilku powieści. Listy z Rosji stały się światowym bestsellerem – książka przenikliwie opisuje stan Rosji za panowania Mikołaja I, stanowi krytykę despotyzmu, biurokracji i zacofania.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z arystokratycznej rodziny. Jego dziad i ojciec zostali straceni w czasie Rewolucji Francuskiej. Car Mikołaj I uważał go więc za rojalistę i pozwolił mu dość swobodnie podróżować po Rosji[1].

W 1839 podczas trzymiesięcznej podróży de Custine odwiedził m.in. Petersburg, Moskwę, Jarosław i Niżny Nowogród. Jego wspomnienia ukazały się w 1843 w Brukseli w formie listów do – jak można sądzić – fikcyjnego adresata. Książka stała się szybko ważnym wydarzeniem wydawniczym i politycznym. Do końca XIX wieku miała ponad dziesięć pełnych wydań, nie licząc wielu edycji skróconych i wyborów[1].

Mimo wielu uproszczeń i jednostronnych, niemal wyłącznie negatywnych osądów, przez które książka nie jest traktowana jako w pełni wiarygodne źródło historyczne, wspomnienia de Custine'a stały się ważnym punktem odniesienia w debacie i eseistyce nt. Rosji w czasie istnienia Związku Radzieckiego oraz po jego upadku. Z tego powodu de Custine określany był mianem „czołowego sowietologa ante litteram”[1].

De Custine utrzymywał bliskie relacje z wieloma Polakami, którzy zamieszkali w Paryżu w pierwszej połowie XIX wieku, m.in. z książętami Czartoryskimi, Adamem Mickiewiczem, Fryderykiem Chopinem oraz braćmi Adamem i Ignacym Gurowskimi. Ten ostatni mieszkał u niego przez kilka lat, korzystając z opieki i protekcji de Custine'a. Prawdopodobnie to także namowa Ignacego Gurowskiego sprawiła, że de Custine zdecydował się na wyprawę do Rosji. We wspomnieniach z tego kraju de Custine wielokrotnie wypowiada się ciepło o Polsce i Polakach, współczując im utraty państwowości[1].

Dzieła[edytuj | edytuj kod]

  • Olivier – 1826
  • Aloys ou le Religieux du mont Saint-Bernard – 1829
  • Béatrix Cenci – 1833
  • Le Monde comme il est – 1835
  • L’Espagne sous Ferdinand VII – 1838
  • Lettres de Russie (Listy z Rosji) – 1839 (wydanie polskie, 1995)[2]
  • Romuald ou la Vocation – 1848

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Astolphe markiz de Custine, Listy z Rosji. Rosja w 1839 roku, Warszawa: Editions Spotkania, 2022, s. 7–12, ISBN 978-83-664-9800-6 (pol.).
  2. Wydanie pełne: Astolphe de Custine: Rosja w roku 1839. T. I-II, tłum. Paweł Hertz. Warszawa: PIW, 1995. Wydanie skrócone (wybór): Astolphe Custine: Listy z Rosji. Warszawa: Editions Spotkania, s. 326. ISBN 978-83-7965-016-3.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]