Avro 626
 Avro Prefect w barwach RAF | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ |
samolot szkolno-treningowy |
| Konstrukcja |
dwupłat o konstrukcji metalowej, kryty płótnem |
| Załoga |
2 – 3 |
| Historia | |
| Data oblotu |
1930 |
| Wycofanie ze służby |
1945 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
1 silnik gwiazdowy 7-cylindrowy Armstrong-Siddeley Lynx IVC |
| Moc |
240 hp (177 kW) (Lynx IVC) |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
10,36 m |
| Długość |
8,08 m |
| Wysokość |
2,92 m |
| Powierzchnia nośna |
27,87 m² |
| Masa | |
| Własna |
801 kg |
| Startowa |
1 247 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
180 km/h |
| Prędkość przelotowa |
153 km/h |
| Pułap |
4 510 m |
| Zasięg |
354 km |
| Dane operacyjne | |
| Użytkownicy | |
| Wielka Brytania, Kanada, Nowa Zelandia, Belgia, Czechosłowacja, Irlandia, Estonia, Grecja, Litwa, Portugalia, Argentyna, Brazylia, Chile, Chiny, Egipt | |
Avro 626 – samolot szkolno-treningowy, budowany w Wielkiej Brytanii w okresie międzywojennym.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Po sukcesie samolotu szkolnego Avro 621 Tutor, wytwórnia lotnicza Avro rozpoczęła pracę nad konstrukcją samolotu treningowego przeznaczonego na eksport. Podobnie jak poprzednika, zaprojektował go Roy Chadwick. Avro 626 miał być w założeniu samolotem bardziej uniwersalnym, służąc do szkolenia nie tylko pilotów, ale także strzelców pokładowych, nawigatorów, bombardierów, w lotach nocnych i bez widoczności. Oprócz dwóch miejsc dla ucznia i instruktora przewidziano w nim kokpit dla strzelca z obrotnicą karabinu maszynowego. Zaprojektowano również wersję na pływakach.
Prototyp oblatano w 1930 roku. Rok później samolot został zaprezentowany potencjalnym nabywcom z państw Ameryki Południowej. Pierwsze zamówienie złożyły argentyńskie siły zbrojne, na 15 maszyn. Ogółem do 1939 roku wyprodukowano 198 egzemplarzy Avro 626, eksportowanych do kilkunastu państw europejskich, południowoamerykańskich, azjatyckich i Egiptu. Dla chińskich sił powietrznych opracowano wersję rozpoznawczą, uzbrojoną w dwa karabiny maszynowe: stały strzelający do przodu i ruchomy na obrotnicy w kabinie obserwatora. Wyprodukowano osiem egzemplarzy tego samolotu, nazwanego Avro 637.
Portugalia, oprócz zamówienia 26 samolotów, zakupiła też licencję na produkcję kolejnych w państwowej fabryce OGMA. Również w Czechosłowacji podjęto produkcje licencyjną Avro 626 ze zmienionym silnikiem, pod oznaczeniem Tatra T-126. Bliżej nieznaną liczbę samolotów zbudowano tam na potrzeby własnego lotnictwa oraz na eksport do Turcji i krajów bałtyckich.
Royal Air Force zamówił w 1935 roku siedem egzemplarzy w wersji dwumiejscowej, pozbawionej stanowiska strzelca. Nazwane Avro Prefect używane były w szkole nawigacji w Andover. Tej samej nazwy używano dla samolotów Royal New Zealand Air Force.
Opis konstrukcji[edytuj | edytuj kod]
Avro 626 był dwumiejscowym dwupłatem konstrukcji metalowej, krytej płótnem, o stałym, klasycznym podwoziu z płozą lub, w maszynach późniejszej produkcji, kółkiem ogonowym. Za miejscami ucznia i instruktora znajdował się dodatkowy kokpit, wyposażony w obrotnicę karabinu maszynowego oraz przyrządy szkoleniowe dla nawigatorów, radiooperatorów i strzelców pokładowych. Samolot napędzany był różnymi silnikami, najczęściej spotykanym był 7-cylindrowy silnik gwiazdowy Armstrong-Siddeley Lynx IVC o mocy maksymalnej 240 hp (177 kW), poruszający dwułopatowe śmigło.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- A. J. Jackson: Avro Aircraft since 1908. London: 1990. ISBN 0-85177-834-8.
- David Mondey: The Hamlyn Concise Guide to British Aircraft of World War II. London: 2006. ISBN 978-0-7537-1462-1.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Avro 626 w RNZAF Museum. airforcemuseum.co.nz. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-20)].