Barani Mnich
Na mapach: 
49°12′01″N 20°11′59″E/49,200278 20,199722
49°12′01″N 20°11′59″E/49,200278 20,199722 Barani Mnich widoczny powyżej wybitnej Baraniej Przełęczy (na lewo od niej) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Pierwsze wejście |
24 września 1901 r. |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°12′01″N 20°11′59″E/49,200278 20,199722
| |
Barani Mnich (słow. Baraní mních[1]) – wzniesienie o kształcie skalnego garbu znajdujące się w długiej południowo-wschodniej grani Wyżniego Baraniego Zwornika, w południowo-wschodniej części masywu Baranich Rogów w słowackiej części Tatr Wysokich. Od Baraniej Baszty na zachodzie oddzielony jest dwusiodłową Przełączką za Baranim Mnichem, a od masywu Spiskiej Grzędy oddziela go Barania Przełęcz. Na wierzchołek Baraniego Mnicha nie prowadzą żadne znakowane szlaki turystyczne, dla taterników najtrudniejsza jest jego wschodnia ściana opadająca w stronę Doliny Dzikiej.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsze wejścia:
- Kazimierz Bizański, Janusz Chmielowski, Witold Chmielowski, Adam Lewicki, Jan Bachleda Tajber, Klemens Bachleda i Wojciech Brzega, 24 września 1901 r. – letnie,
- Tibold Kregczy, Lajos Rokfalusy i Zoltán Votisky, 17 kwietnia 1911 r. – zimowe.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska: Bedeker tatrzański. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000. ISBN 83-01-13184-5.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XX. Baranie Rogi – Durny Szczyt. Warszawa: Sport i Turystyka, 1976, s. 71-73.