Spiska Igła
49°11′56″N 20°12′08″E/49,198889 20,202222 Spiska Igła (drugie wzniesienie od lewej) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Pierwsze wejście |
25 lipca 1907 r. |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°11′56″N 20°12′08″E/49,198889 20,202222
| |
Spiska Igła (słow. Spišská ihla) – wybitna turniczka znajdująca się pomiędzy Spiską Grzędą a Juhaską Turnią w długiej południowo-wschodniej grani Wyżniego Baraniego Zwornika w słowackiej części Tatr Wysokich. Od Juhaskiej Turni oddzielona jest Juhaską Przełączką, a od niższego wierzchołka Spiskiej Grzędy oddziela ją siodło Spiskiej Szczerbiny[1]. Jej północne stoki opadają do Doliny Dzikiej, natomiast południowe do Doliny Pięciu Stawów Spiskich[2].
Spiska Igła jest charakterystyczną iglicą skalną o zaostrzonej kopule szczytowej. Pomiędzy nią a niższym wierzchołkiem Spiskiej Grzędy znajduje się jeszcze mało wybitna i nienazwana turniczka. Na wierzchołek Spiskiej Igły nie prowadzą żadne znakowane szlaki turystyczne, jest dostępna jedynie dla taterników. Pierwszego wejścia na wierzchołek Spiskiej Igły dokonali Zygmunt Klemensiewicz i Aleksander Znamięcki, a było to 25 lipca 1907 r.[1]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XX. Baranie Rogi – Durny Szczyt. Warszawa: Sport i Turystyka, 1976, s. 98.
- ↑ Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005, s. 124. ISBN 83-909352-2-8.
