Barbara Labuda

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Elfhelm (dyskusja | edycje) o 09:47, 21 kwi 2019. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Barbara Labuda
Ilustracja
Barbara Labuda (1990)
Data i miejsce urodzenia

19 kwietnia 1946
Żmigród

Ambasador RP w Luksemburgu
Okres

od 2005
do 2010

Następca

Bartosz Jałowiecki

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
Barbara Labuda na uroczystościach zakończenia Roku Reymontowskiego

Barbara Lidia Labuda z domu Ciesielska (ur. 19 kwietnia 1946 w Żmigrodzie) – polska polityk, działaczka opozycji demokratycznej w czasach PRL. Posłanka na Sejm X, I i II kadencji, minister w Kancelarii Prezydenta RP, w latach 2005–2010 ambasador RP w Luksemburgu.

Życiorys

Ukończyła w 1970 studia w Instytucie Filologii Romańskiej Uniwersytetu Wrocławskiego. W 1984 na Wydziale Filologicznym UWr uzyskała stopień naukowy doktora nauk humanistycznych. Pracowała w Instytucie Filologii Romańskiej na tej uczelni.

W drugiej połowie lat 70. współpracowała z Komitetem Obrony Robotników. W 1980 wstąpiła do „Solidarności”, w stanie wojennym skazano ją na karę 1,5 roku pozbawienia wolności.

W 1989 została posłanką na Sejm kontraktowy z poparciem Komitetu Obywatelskiego, wybraną w okręgu Wrocław-Fabryczna. W 1991 i 1993 uzyskiwała ponownie mandat poselski w okręgach wrocławskich: nr 11 i nr 50 z ramienia Unii Demokratycznej. W 1994 została członkiem Unii Wolności. Odeszła z niej rok później, popierając w drugiej turze wyborów prezydenckich w 1995 Aleksandra Kwaśniewskiego. Do 1997 pozostawała posłem niezrzeszonym, nie ubiegała się o reelekcję.

Od 1995 do 2005 pełniła funkcję ministra w Kancelarii Prezydenta RP. Pod koniec drugiej kadencji Aleksandra Kwaśniewskiego została powołana na urząd ambasadora RP w Luksemburgu. Odwołana ze stanowiska ambasadora z dniem 31 lipca 2010[1].

Została członkinią rady programowej Kongresu Kobiet, a w 2011 „ministrem ds. świeckości państwa i wielokulturowości” w tzw. gabinecie cieni Kongresu Kobiet. W 2019 stanęła na czele komitetu poparcia partii Wiosna Roberta Biedronia[2].

W 2005 opublikowała książkę Poszukiwania traktującą o „dojrzewaniu do duchowości” i „filozoficznych poszukiwaniach”[3]. W 2011 odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[4].

Jej bratem jest Jan Ciesielski.

Przypisy

Bibliografia