Przejdź do zawartości

Barbara Urbańska-Miszczyk

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Barbara Urbańska-Miszczyk
Data i miejsce urodzenia

1936
Łuck

Data i miejsce śmierci

13 lutego 2012
Wiedeń

Dziedzina sztuki

szkło artystyczne
szkło użytkowe

Barbara Urbańska-Miszczyk (ur. w 1936 w Łucku na Wołyniu, zm. 13 lutego 2012 w Wiedniu) – polska artystka szklarz, projektantka szkła artystycznego oraz szkła użytkowego, malarka. Autorka około 70 wzorów patentowych, członkini American Glass Art Society[1][2].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1962 r. ukończyła studia na Wydziale Szkła Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych we Wrocławiu pod kierunkiem prof. Stanisława Dawskiego[3], uzyskując dyplom z wyróżnieniem[1]. W tym samym roku rozpoczęła pracę w Hucie Szkła Gospodarczego „Hortensja” w Piotrkowie Trybunalskim, gdzie pracowała do 1984 r., kolejno na stanowiskach projektanta, kierownika ośrodka wzornictwa i głównego specjalisty do spraw wzornictwa[1][2]. W 1971 r. w Łodzi odbyła się pierwsza wystawa indywidualna artystki[4]. Sukces przyniosła jej wystawa w 1976 r., na której zaprezentowała swoje rzeźbiarskie formy unikatowe z zestawów Orionit i Chiromaszi[5]. W 1978 r. odwiedziła Stany Zjednoczone na zaproszenie uniwersytetu w Filadelfii[1]. Od 1984 r. uprawiała wolny zawód artysty szklarza[2].

Twórczość

[edytuj | edytuj kod]

W twórczości w szkle Barbary Urbańskiej-Miszczyk można, jak pisał Stanisław Dawski, wyróżnić dwa okresy – pierwszy z nich ma charakter przemysłowy i jest związany z projektowaniem wyrobów dla huty szkła „Hortensja”; drugi obejmuje przestrzenne formy rzeźbiarskie o charakterze unikatowym[1] i wiąże się z nim wzrost aktywności artystki pod koniec lat 70. XX w.[6]

W ramach pracy dyplomowej artystka przedstawiła wielofunkcyjny zestaw użytkowy do produkcji seryjnej, charakteryzujący się szlachetnością formy i powściągliwą kolorystyką[1]. Swoje pierwsze prace artystka realizowała w „Hortensji” przy pomocy hutnika Stanisława Rorbacha[1]. Jej twórczość z przełomu lat 60. i 70. XX w. cechował puryzm wrocławskiej szkoły szkła[7].

W późniejszym okresie nastąpiła metamorfoza twórczości artystki[1]. Choć nie zrezygnowała ona z dekoracyjnych form użytkowych, zajęła się pozbawionymi charakteru użytkowego formami przestrzennymi, często przyjmującymi postać wieloelementowych kompozycji[1][6]. Były one wykonywane w szkle bezbarwnym lub barwionym w masie, z wykorzystaniem technik formowania na gorąco[6][2]. Realizowano je w „Hortensji”, a także w Hucie Szkła Gospodarczego „Odrodzenie” w Parczewie, Hucie Szkła Gospodarczego w Krośnie, Zakładzie Szkła Artystycznego w Polanicy-Zdroju[1]. Ta gałąź twórczości artystki obejmuje dwa tematy – przyrodę oraz człowieka; każdą pracę można zakwalifikować do jednego z nich, choć w obu przypadkach pojawiają się prezentacje zarówno konkretnych, jak i abstrakcyjnych pojęć[1].

Prace artystki znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego we Wrocławiu, Muzeum Narodowego w Warszawie, Muzeum Karkonoskiego w Jeleniej Górze, Muzeum Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim, Muzeum Regionalnego w Radomsku, Muzeum w Sosnowcu, a także Muzeum Polskiego w Chicago, The Corning Museum of Glass w Corning oraz muzeum stanowego w Trenton[1].

  • 1967 – III nagroda i wyróżnienie w Ogólnopolskim Konkursie Szkła
  • 1972 – nagroda i list gratulacyjny Miejskiej Rady Narodowej – Wydziału Kultury w Piotrkowie Trybunalskim
  • 1973 – Wzór Roku dla zestawu Kinga na Międzynarodowych Targach w Poznaniu
  • 1974 – wyróżnienie na Ogólnopolskiej Wystawie Szkła w Katowicach
  • 1976 – Nagroda Wydziału Kultury i Sztuki Urzędu Wojewódzkiego w Piotrkowie Trybunalskim
  • 1977 – Dyplom Honorowy i nagroda Ministra Kultury i Sztuki
  • 1978 – Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”
  • 1978 – Odznaka „Za Zasługi dla Województwa Piotrkowskiego”
  • 1978 – Odznaka Wojewódzkiego Frontu Jedności Narodu
  • 1982 – nagroda i list gratulacyjny Wojewody Piotrkowskiego na wystawie Oddziału ZPAP w Piotrkowie Trybunalskim
  • 1984 – Nagroda Urzędu Wojewódzkiego Wydziału Kultury i Sztuki w Piotrkowie Trybunalskim
  • 1984 – „Złota Wieża Trybunalska” dla Piotrkowianina Roku, nagroda Towarzystwa Przyjaciół Piotrkowa

Wystawy

[edytuj | edytuj kod]

Do 1985 r. artystka prezentowała swoje prace na 15 indywidualnych wystawach krajowych, 9 indywidualnych wystawach zagranicznych, w szczególności w Stanach Zjednoczonych (w Filadelfii, Nowym Jorku, Trenton i New Haven), 40 zbiorowych wystawach krajowych i 28 zbiorowych wystawach zagranicznych, a także w 7 wystawach międzynarodowych[1].

Wystawy indywidualne[b]

[edytuj | edytuj kod]

Wystawy zbiorowe[c]

[edytuj | edytuj kod]
  • 1964 – Wystawa ogólnopolska tkaniny, ceramiki i szkła w Warszawie
  • 1966 – Wzornictwo – społeczeństwu w Warszawie
  • 1968 – 3-Bienalu Indruskijskiego Oblikovanja w Lublanie
  • 1969 – Wzornictwo w Przemyśle Szklarskim i Ceramicznym w Warszawie
  • 1976 – I Ogólnopolskie Triennale Szkła w Kłodzku
  • 1974 – Ogólnopolska Wystawa Szkła Artystycznego i Użytkowego w Katowicach (wyróżnienie)
  • 1977 – Ogólnopolska Wystawa Szkła Artystycznego i Użytkowego w Katowicach (złoty medal i I nagroda)
  • 1979 – Ogólnopolska Wystawa Szkła Unikatowego i Przemysłowego w Katowicach
  1. Listę nagród, o ile nie podano inaczej, przedstawiono na podstawie katalogu Muzeum Sztuk Artystycznych w Poznaniu Szkło artystyczne: Barbara Urbańska-Miszczyk.
  2. Listę wystaw, o ile nie podano inaczej, przedstawiono na podstawie książki P. Banasia Współczesne polskie szkło i ceramika.
  3. Listę wystaw, o ile nie podano inaczej, przedstawiono na podstawie katalogu Muzeum Narodowego we Wrocławiu Ceramika i szkło polskie XX wieku: katalog zbiorów.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Paweł Banaś: Polskie współczesne szkło artystyczne. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich – Wydawnictwo, 1982. ISBN 83-04-00761-4.
  • Paweł Banaś: Współczesne polskie szkło i ceramika. Warszawa: Wydawnictwo „Arkady”, 1990. ISBN 83-213-3244-7.
  • Maria Jeżewska, Bogdan Górecki: Ceramika i szkło polskie XX wieku: katalog zbiorów. Mariusz Hermansdorfer (red.). Wrocław: Muzeum Narodowe we Wrocławiu, 2004. ISBN 83-86766-87-5.
  • Barbara Kaźmierska-Latzke, Magdalena Weber, Janina Cieplucha: Szkło artystyczne: Barbara Urbańska-Miszczyk. Barbara Kaźmierska-Latzke (komisarz wystawy). Poznań: Muzeum Sztuk Artystycznych: Oddział Muzeum Narodowego w Poznaniu, 1985.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]