Barter

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Barter – wymiana towaru lub usługi na inny towar lub usługę[1].

W barterze osoby, które dokonują wymian, oddają dobra, których mają w nadmiarze, w zamian za te, które chcą sami skonsumować lub wykorzystać w produkcji[2].

Barter wykorzystywany jest w wymianie handlowej w celu obejścia restrykcji walutowych lub z państwami cierpiącymi na brak zasobów walut wymienialnych. Strony uzgadniają wartość towarów lub usług i dążą do tego, żeby bilans był zerowy.

Barter wielostronny[edytuj | edytuj kod]

Barter wielostronny umożliwia wymianę dóbr i usług w ramach społeczności barterowej, niekoniecznie w ramach jednej transakcji. W odróżnieniu od pierwotnej formy, gdzie dokonywana była wymiana dóbr uznanych przez obie strony transakcji za równowartościowe, barter wielostronny polega na rejestrowaniu kolejnych transakcji kupna/sprzedaży barterowej pomiędzy uczestnikami. Każdy uczestnik społeczności barterowej powinien dbać o to, aby dokonywać transakcji zarówno kupna, jak i sprzedaży w sposób zrównoważony i dążyć do tego, aby przy możliwie dużych obrotach zachowywać saldo swoich transakcji w ramach przyznanego mu limitu barterowego. Jest to współczesna forma zaspokajania potrzeb bez użycia gotówki. Rozliczenia barterowe w żaden sposób nie naruszają przepisów prawa podatkowego. Każda transakcja barterowa powinna być rejestrowana w systemie ksiąg rachunkowych tak samo, jak transakcje gotówkowe i powodować identyczne skutki podatkowe. Jedynie rozliczenia pomiędzy kontrahentami odbywają się bez użycia gotówki, co ułatwia wzrost skali działalności bez angażowania środków finansowychgotówki czy kredytu bankowego.

Umowa barterowa[edytuj | edytuj kod]

Umowa barterowa (umowa barteru) to umowa należąca do katalogu umów nienazwanych. Nie wymaga ona zachowania żadnej określonej formy, jednak dla celów dowodowych powinna być zawarta na piśmie. Nie została uregulowana w Kodeksie cywilnym, jednak zawiera podobieństwa do umowy zamiany, z tym, że zamiana polega na zobowiązaniu się stron umowy do przeniesienia między sobą własności rzeczy, a przedmiotem barteru mogą być również usługi[3]. Pomimo tego, że w jej ramach nie zachodzą transakcje gotówkowe, to nie ma ona charakteru nieodpłatnego, a do świadczeń każdej ze stron należy doliczyć podatek VAT.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. N. Gregory Mankiw, Mark P. Taylor: Mikroekonomia. Warszawa: Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, 2022, s. 735. ISBN 978-83-208-2478-0.
  2. Mateusz Machaj, Robert Gwiazdowski, Wolna przedsiębiorczość: Podręcznik do nauki podstaw przedsiębiorczości, wyd. 1, Wrocław: Instytut Edukacji Ekonomicznej im. Ludwiga von Misesa, 2021, s. 334, ISBN 978-83-65086-06-8 [dostęp 2024-02-04].
  3. Art. 603-604 Kodeksu cywilnego.