Bazylika św. Antoniego z Padwy na Eskwilinie

Bazylika św. Antoniego z Padwy na Eskwilinie
*Basilica di Sant'Antonio da Padova all'Esquilino*
	Kościół tytularny
	; Fasada bazyliki
Państwo	Włochy
Miejscowość	Rzym; Via Merulana 124
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	św. Marcelina i Piotra na Lateranie
bazylika mniejsza; • nadający tytuł	od 21 sierpnia 1931; Pius XI
Wezwanie	św. Antoniego z Padwy
Wspomnienie liturgiczne	13 czerwca
Historia
Data rozpoczęcia budowy	16 kwietnia 1884
Data zakończenia budowy	17 sierpnia 1887
Data poświęcenia	4 grudnia 1887
Dane świątyni
Styl	eklektyzm, modernizm
Architekt	Luca Carimini
Świątynia; • materiał bud.	; • cegła
Wieża kościelna; • liczba wież	; 1
Liczba naw	3
	Położenie na mapie Rzymu Bazylika św. Antoniego z Padwy na Eskwilinie
	Położenie na mapie Włoch Bazylika św. Antoniego z Padwy na Eskwilinie
	Położenie na mapie Lacjum Bazylika św. Antoniego z Padwy na Eskwilinie
	41°53′20,1″N 12°30′16,1″E/41,888917 12,504472
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Bazylika św. Antoniego z Padwy na Eskwilinie (wł. Basilica di Sant'Antonio da Padova all'Esquilino) − bazylika w Rzymie na Eskwilinie przy Via Merulana, od 1960 tytularny kościół kardynalski, ustanowiony przez papieża Jana XXIII^[2]. Nazywana również Bazyliką św. Antoniego z Padwy na Lateranie.

Świątynia ta jest kościołem rektoralnym parafii św. Marcelina i Piotra na Lateranie oraz kościołem tytularnym, mającym również rangę bazyliki mniejszej^[1].

Lokalizacja[edytuj | edytuj kod]

Kościół znajduje się w XV Rione Rzymu – Esquilino przy Via Merulana 124.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Kościół wraz z okalającym klasztorem powstał według projektu rzymskiego architekta Luca Carimini w latach 1884-1888. Franciszkanie zostali pozbawieni swojego klasztoru na Aracoeli w Rzymie, gdzie wzniesiono monumentalny pomnik Ołtarz Ojczyzny. Nowy kościół i klasztor miały stać się jedną z ich nowych siedzib na terenie Wiecznego Miasta. Kościół poświęcił 4 grudnia 1887 kard. Lucido Maria Parocchi^[3].

Architektura i sztuka[edytuj | edytuj kod]

Od strony ulicy do bazyliki wchodzi się przez podwójne schody, w których centrum znajduje się statua patrona świątyni św. Antoniego Padewskiego trzymającego Dzieciątko Jezus.

Fasada bazyliki

Wnętrze bazyliki

Bazylika dzieli się na trzy nawy. Oddzielają je od siebie kolumnady z czerwonego granitu. Kościół posiada boczne kaplice i chór^[4]^[5]. Za ołtarzem głównym znajduje się chór zakonny ze stallami oraz absydą ozdobioną freskami^[6]. Malowidło przedstawiające Apoteozę zakonu franciszkańskiego jest dziełem o. Bonaventury Loffredo da Alghero.

Obrazy w ołtarzach bocznych:

Święta Klara, Giuseppe Bravi
Święty Franciszek, Franz De Rhoden
Męczennicy japońscy, Cesare Mariani
Niepokalana, Francesco Szoldaticz
Św. Ludwik z Tuluzy, Eugenia Pignet

W dolnym kościele, podzielonym na trzy nawy kolumnadami z trawertynu, znajduje się 45 marmurowych ołtarzy, które kiedyś służyły kapłanom-studentom Antonianum do odprawiania mszy świętych w czasach przed soborem watykańskim II^[7].

Kardynałowie prezbiterzy[edytuj | edytuj kod]

Bazylika św. Antoniego z Padwy na Eskwilinie jest jednym z kościołów tytularnych nadawanych kardynałom-prezbiterom (Titulus Sancti Antonii Patavini de Urbe)^[8].

Peter Tatsuo Doi (1960–1970)
António Ribeiro (1973–1998)
Cláudio Hummes (2001–2022)
Américo Aguiar (2023–)

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Papieski Uniwersytet Antonianum

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b Chiesa rettoria sant'Antonio da Padova a via Merulana w serwisie Diocesi di Roma. [dostęp 2018-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-09-18)]. (wł.).
↑ David M. Cheney: Sant’Antonio da Padova in Via Merulana. www.catholic-hierarchy.org, 2013-04-03. [dostęp 2014-11-17]. (wł.).
↑ Inizia il culto (Storia della Basilica - 7). www.antoniano.org. [dostęp 2014-11-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-15)]. (wł.).
↑ Claudio Rendina: Le Chiese di Roma. Mediolan: Newton & Compton Editori, 2000, s. 37. ISBN 978-88-541-0931-5. (wł.).
↑ Claudia Cerchiai: Rione XV Esquilino. W: I rioni di Roma. T. 3. Mediolan: Newton & Compton Editori, 2000, s. 968-1014. (wł.).
↑ Paolo Lorizzo: Architettura moderna nel cuore della Roma antica. www.zenit.org, 2013-07-13. [dostęp 2014-11-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-11-29)]. (wł.).
↑ L'interno della Basilica. www.antoniano.org. [dostęp 2014-11-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-15)]. (wł.).
↑ Bazylika św. Antoniego z Padwy na Eskwilinie [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2018-11-01] (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Mariano Armellini: Le chiese di Roma dal secolo IV al XIX. Rzym: 1891, s. 804. (wł.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Oficjalna strona bazyliki. antoniano.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-10)].

[DR-1] Chiesa rettoria sant'Antonio da Padova a via Merulana w serwisie Diocesi di Roma. [dostęp 2018-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-09-18)]. (wł.).

[2] David M. Cheney: Sant’Antonio da Padova in Via Merulana. www.catholic-hierarchy.org, 2013-04-03. [dostęp 2014-11-17]. (wł.).

[3] Inizia il culto (Storia della Basilica - 7). www.antoniano.org. [dostęp 2014-11-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-15)]. (wł.).

[4] Claudio Rendina: Le Chiese di Roma. Mediolan: Newton & Compton Editori, 2000, s. 37. ISBN 978-88-541-0931-5. (wł.).

[5] Claudia Cerchiai: Rione XV Esquilino. W: I rioni di Roma. T. 3. Mediolan: Newton & Compton Editori, 2000, s. 968-1014. (wł.).

[6] Paolo Lorizzo: Architettura moderna nel cuore della Roma antica. www.zenit.org, 2013-07-13. [dostęp 2014-11-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-11-29)]. (wł.).

[7] L'interno della Basilica. www.antoniano.org. [dostęp 2014-11-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-15)]. (wł.).

[Ch-8] Bazylika św. Antoniego z Padwy na Eskwilinie [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2018-11-01] (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]