Bejnart
 Herb Bejnart | |
| Typ herbu | |
|---|---|
| Pierwsza wzmianka |
1568 (autograf) |
Bejnart I (Beynart I) – polski herb szlachecki[1].
Opis herbu[edytuj | edytuj kod]
Opis historyczny[edytuj | edytuj kod]
Juliusz Ostrowski blazonuje herb następująco[1]:
W polu barwy niewiadomej — krokiew, a na niej dwie belki jedna nad drugą, górna mniejsza od dolnej. Nad hełmem w koronie pawi ogon.
Opis współczesny[edytuj | edytuj kod]
Opis skonstruowany współcześnie brzmi następująco[a]:
Na tarczy w polu czerwonym krokiew srebrna, a na niej dwie takież belki, z których górna mniejsza.
W klejnocie siedem pawich ogonów.
Labry herbowe czerwone, podbite srebrem.
Geneza[edytuj | edytuj kod]
Najstarszym znanym wizerunkiem herbu jest autograf z 1568 roku należący do Gieysztora. Według Juliusza Ostrowskiego, początki herbu są nieznane[1].
Herbowni[edytuj | edytuj kod]
Lista herbownych w artykule sporządzona została na podstawie wiarygodnych źródeł, zwłaszcza klasycznych i współczesnych herbarzy. Należy jednak zwrócić uwagę na częste zjawisko przypisywania rodom szlacheckim niewłaściwych herbów, szczególnie nasilone w czasie legitymacji szlachectwa przed zaborczymi heroldiami, co zostało następnie utrwalone w wydawanych kolejno herbarzach. Identyczność nazwiska nie musi oznaczać przynależności do danego rodu herbowego. Przynależność taką mogą bezspornie ustalić wyłącznie badania genealogiczne.
Pełna lista herbownych nie jest dziś możliwa do odtworzenia, także ze względu na zniszczenie i zaginięcie wielu akt i dokumentów w czasie II wojny światowej (m.in. w czasie powstania warszawskiego w 1944 spłonęło ponad 90% zasobu Archiwum Głównego w Warszawie, gdzie przechowywana była większość dokumentów staropolskich)[2]. Lista nazwisk znajdująca się w artykule pochodzi z Herbarza polskiego, Tadeusza Gajla[3] (2 nazwiska). Występowanie na liście nazwiska nie musi oznaczać, że konkretna rodzina pieczętowała się herbem Bejnart. Często te same nazwiska są własnością wielu rodzin reprezentujących wszystkie stany dawnej Rzeczypospolitej, tj. chłopów, mieszczan, szlachtę. Jest to jednakże dotychczas najpełniejsza lista herbownych, uzupełniana ciągle przez autora przy kolejnych wydaniach Herbarza. Tadeusz Gajl wymienia następujące nazwiska uprawnionych do używania herbu Bejnart:
Bejnart, Beynart[4].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Opis współczesny jest skonstruowany zgodnie z obecnymi zasadami heraldyki. Zobacz: Blazonowanie
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Ostrowski 1906 ↓, s. 20 (elektronicznie 28).
- ↑ AGAD historia: Zarys dziejów kształtowania się zasobu (pol.). [dostęp 2013-08-13].
- ↑ Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007, s. 406-539. ISBN 978-83-60597-10-1.
- ↑ Nazwiska, gajl.wielcy.pl [dostęp 2021-05-30].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1.
- Juliusz Ostrowski: Księga herbowa rodów polskich. Gł. skł.: Bolcewicz, 1906, s. 388.
- Juliusz Ostrowski: Księga herbowa rodów polskich. Gł. skł.: Bolcewicz, 1897, s. 628.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Herb Bejnart I z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla
| Herby | |
|---|---|
| Elementy herbu | |
| Oznaki godności | |
| Inne | |
| Działy heraldyki |
