Bernardin Palaj
|
||
| prezbiter i męczennik | ||
| Data i miejsce urodzenia | 2 października 1894 Shllak |
|
| Data i miejsce śmierci | 2 grudnia 1946 Szkodra |
|
| Czczony przez | Kościół katolicki | |
| Beatyfikacja | 5 listopada 2016 Archikatedra Świętego Szczepana w Szkodrze przez Franciszka[a] |
|
| Kraj działania |  Albania |
| Wyznanie | katolicyzm |
| Kościół | Albański Kościół Katolicki |
| Inkardynacja | Zakon Braci Mniejszych |
| Prezbiterat | 1918 |
Bernardin Palaj OFM właśc. Zef Palaj (ur. 2 października 1894 we wsi Shllak k. Szkodry, zm. 2 grudnia 1946 w Szkodrze) – albański ksiądz katolicki, franciszkanin (OFM), folklorysta i poeta, ofiara prześladowań komunistycznych, błogosławiony Kościoła katolickiego.
Spis treści
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Był najstarszym synem szewca Gjona Palaja i Marty z d. Dedja[1]. Uczył się w prowadzonej przez Franciszkanów szkole w Szkodrze. W 1911 wstąpił do zakonu franciszkanów, przyjął imię zakonne Bernardin i wyjechał do Salzburga, gdzie uczył się w liceum, a następnie w Innsbrucku studiował teologię[2]. 15 września 1911 rozpoczął nowicjat, a 2 sierpnia 1918 w Rubiku został wyświęcony na księdza[2]. Uczył języka łacińskiego w szkoderskim Collegium Illyricum, a następnie pracował w parafiach Toplane, Polcit Shale, Pult i Rubik[1].
W latach 1923–1924 zaangażował się w działalność polityczną. Wspólnie z Ndre Mjedą, Gjergj Fishtą i Antonem Harapim wydawał czasopismo Ora e maleve, związane z opozycją parlamentarną. Wtedy używał pseudonimów: Kukel Lapaj, Constantinus i Viator. Za swoją aktywność polityczną został w 1924 aresztowany, ale wkrótce opuścił więzienie, dzięki wstawiennictwu abp Lazëra Mjedy[2].
W latach 1919-1934 prowadził badania nad folklorem północnej Albanii. Zebrane przez niego teksty zostały opublikowane w czasopiśmie Hylli i Dritës. W 1937 ukazał się zbiór pieśni i legend z północnej Albanii opracowanych przez Palaja i Donata Kurtiego. Od 1934 pisał wiersze liryczne i krótkie opowiadania, które ukazywały się w Hylli i Dritës. Po śmierci Gjergji Fishty Palaj napisał na jego cześć elegię Kah nata e vetme (Ku samotnej nocy).
W czasie włoskiej okupacji Albanii Palaj współpracował z policją włoską. Jako członek Instytutu Studiów Albańskich, działającego pod kontrolą włoską kontynuował swoje badania nad albańskim prawem zwyczajowym. Po przejęciu władzy przez komunistów w 1944 uciekł w góry, ale został aresztowany 22 października 1946 w Rubiku. Jednym z dowodów w jego sprawie były teksty publikowane w Hylli i Dritës, w których potępiał komunizm. Z powodu zakażenia tężcem zmarł w więzieniu w Szkodrze w grudniu 1946, zanim stanął przed sądem. Jego ciała nie wydano rodzinie, został pochowany na dziedzińcu byłego sanatorium w Szkodrze[2].
Beatyfikacja[edytuj | edytuj kod]
Palaj znalazł się w gronie 38 albańskich duchownych, którzy 5 listopada 2016 w Szkodrze zostali ogłoszeni błogosławionymi. Beatyfikacja duchownych, którzy zginęli „in odium fidei” została zaaprobowana przez papieża Franciszka 26 kwietnia 2016[3].
Publikacje[edytuj | edytuj kod]
- Kangë kreshnikësh dhe legenda, 1937
- Doke e kanu ne Dukagjin, 1942
- Dioqezi i Pultit, 1943
- Mite, besime e legenda, 1943
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ w imieniu Papieża, kard. Angelo Amato (prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Angela Cirincione: At Bernardin Palaj mbytet ne tortura ne Shkoder. = 2018-05-14 (alb.). kishadhejeta.com, 2015-07-03.
- ↑ a b c d Azem Qazimi: Fjalor Enciklopedik i Viktimave te Terrorit Komunist, vol.6.. Tirana: 2017, s. 172-173. ISBN 978-9928-168-01-6. (alb.)
- ↑ Albania: 5 listopada w Szkodrze beatyfikacje 38 męczenników z czasów komunistycznych. = 2018-05-14. niedziela.pl, 2016-11-05.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Robert Elsie: A Biographical Dictionary of Albanian History. I.B. Tauris: 2012, s. 345-346. ISBN 978-1-78076-431-3.
- Biogram Palaja
- The Servant of God Fr. Bernardin
