Bernardin Palaj

Błogosławiony Bernardyn Palaj OFM Zef Palaj
prezbiter i męczennik
Data i miejsce urodzenia	2 października 1894 Shllak
Data i miejsce śmierci	2 grudnia 1946 Szkodra
Czczony przez	Kościół katolicki
Beatyfikacja	5 listopada 2016 Archikatedra Świętego Szczepana w Szkodrze przez Franciszka

Kraj działania	Albania
Data urodzenia	2 grudnia 1894
Data śmierci	8 grudnia 1947
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	Albański Kościół Katolicki
Inkardynacja	Zakon Braci Mniejszych
Prezbiterat	1918

Bernardin Palaj OFM właśc. Zef Palaj (ur. 2 października 1894 we wsi Shllak k. Szkodry, zm. 2 grudnia 1946 w Szkodrze) – albański ksiądz katolicki, franciszkanin (OFM), folklorysta i poeta, ofiara prześladowań komunistycznych, błogosławiony Kościoła katolickiego.

Życiorys

Był najstarszym synem szewca Gjona Palaja i Marty z d. Dedja. Uczył się w prowadzonej przez Franciszkanów szkole w Szkodrze. W 1911 wstąpił do zakonu franciszkanów, przyjął imię zakonne Bernardin i wyjechał do Salzburga, gdzie uczył się w liceum, a następnie w Innsbrucku studiował teologię. 15 września 1911 rozpoczął nowicjat, a 2 sierpnia 1918 w Rubiku został wyświęcony na księdza. Uczył języka łacińskiego w szkoderskim Collegium Illyricum, a następnie pracował w parafiach Toplane, Polcit Shale, Pult i Rubik.

W latach 1923–1924 zaangażował się w działalność polityczną. Wspólnie z Ndre Mjedą, Gjergj Fishtą i Antonem Harapim wydawał czasopismo Ora e maleve (Czas gór), związane z opozycją parlamentarną. Wtedy używał pseudonimów: Kukel Lapaj, Constantinus i Viator. Za swoją aktywność polityczną został w 1924 aresztowany, ale wkrótce opuścił więzienie, dzięki wstawiennictwu abp Lazëra Mjedy.

W latach 1919-1934 prowadził badania nad folklorem północnej Albanii. Zebrane przez niego teksty zostały opublikowane w czasopiśmie Hylli i Dritës. W 1937 ukazał się zbiór pieśni i legend z północnej Albanii opracowanych przez Palaja i Donata Kurtiego. Od 1934 pisał wiersze liryczne i krótkie opowiadania, które ukazywały się w Hylli i Dritës. Po śmierci Gjergji Fishty Palaj napisał na jego cześć elegię Kah nata e vetme (Ku samotnej nocy).

W czasie włoskiej okupacji Albanii Palaj współpracował z policją włoską. Jako członek Instytutu Studiów Albańskich, działającego pod kontrolą włoską kontynuował swoje badania nad albańskim prawem zwyczajowym. Po przejęciu władzy przez komunistów w 1944 uciekł w góry, ale został aresztowany 22 października 1946 w Rubiku. Jednym z dowodów w jego sprawie były teksty publikowane w Hylli i Dritës, w których potępiał komunizm. Z powodu zakażenia tężcem zmarł w więzieniu w Szkodrze w grudniu 1946, zanim stanął przed sądem. Jego ciała nie wydano rodzinie, został pochowany na dziedzińcu byłego sanatorium w Szkodrze.

Beatyfikacja

Palaj znalazł się w gronie 38 albańskich duchownych, którzy 5 listopada 2016 w Szkodrze zostali ogłoszeni błogosławionymi. Beatyfikacja duchownych, którzy zginęli „in odium fidei” została zaaprobowana przez papieża Franciszka 26 kwietnia 2016.

Publikacje

• Kangë kreshnikësh dhe legenda, 1937
• Doke e kanu ne Dukagjin, 1942
• Dioqezi i Pultit, 1943
• Mite, besime e legenda, 1943

Bibliografia

• Robert Elsie: A Biographical Dictionary of Albanian History. I.B. Tauris: 2012, s. 345-346. ISBN 978-1-78076-431-3.
• Biogram Palaja
• The Servant of God Fr. Bernardin