Białobrzegi (wieś w powiecie legionowskim)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Białobrzegi
wieś
Ilustracja
Kościół bł. Karoliny Kózkówny w Białobrzegach
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Powiat

legionowski

Gmina

Nieporęt

Liczba ludności (2019-12-31)

1128[2]

Strefa numeracyjna

22

Kod pocztowy

05-126[3]

Tablice rejestracyjne

WL

SIMC

0005581

Położenie na mapie gminy Nieporęt
Mapa konturowa gminy Nieporęt, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Białobrzegi”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Białobrzegi”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Białobrzegi”
Położenie na mapie powiatu legionowskiego
Mapa konturowa powiatu legionowskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Białobrzegi”
Ziemia52°26′51″N 21°03′28″E/52,447500 21,057778[1]
Pomnik ku czci żołnierzy Jozefa Pilsudskiego internowanych za odmowę złożenia przysięgi na wierność i braterstwo broni wojskom Niemiec i Austro – Węgier
Cmentarz jeńców wojennych między Beniaminowem a Białobrzegami

Białobrzegiwieś w Polsce, położona w województwie mazowieckim, w powiecie legionowskim, w gminie Nieporęt[4][5].

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa warszawskiego.

Według stanu na dzień 29 października 2008 roku sołectwo posiadało 2158 ha powierzchni i 1208 mieszkańców[6].

Pomnik[edytuj | edytuj kod]

Pomnik zaprojektowany w 1931 roku przez inż. Rudnickiego oraz Żelażowskiego został odbudowany w 2002 roku staraniem mieszkańców. Zbudowany ku czci żołnierzy Józefa Piłsudskiego, oficerów legionów internowanych przez Niemców w 1917 roku, za odmowę złożenia przysięgi na wierność i braterstwo broni wojskom Niemiec i Austro-Węgier oraz państw z nimi sprzymierzonych. Żołnierze ci zostali zakwaterowani w budynkach koszarowych niedaleko Fortu Beniaminów w Białobrzegach.

Parafia[edytuj | edytuj kod]

Na początku lat 80 proboszcz Nieporętu ks. kanonik Czesław Bednarczyk zaczął wznosić w Białobrzegach dom katechetyczny. Kiedy nauka religii powróciła do szkół budowę przerwano. W 1991 r. do pracy duszpasterskiej w jednostce wojskowej w Białobrzegach został skierowany ks. Krzysztof Krzesiński z parafii garnizonowej w Legionowie. Pierwsze msze święte odprawiano w klubie garnizonowym. W lipcu 1993 r. na mocy porozumienia biskupów warszawsko-praskiego z polowym budynek katechetyczny został przerobiony na kościół i poświęcony 18 listopada 1993 r. Świątynia miała służyć zarówno cywilom jak i wojskowym i ich rodzinom.

W rok później bp Kazimierz Romaniuk erygował w Białobrzegach parafię. Nosi ona wezwanie bł. Karoliny Kózkówny. Jej pierwszym proboszczem został ks. Krzysztof Krzesiński, który jednocześnie - w stopniu majora rezerwy - pełnił funkcję kapelana pomocniczego w miejscowej jednostce wojskowej.

W prawym skrzydle prezbiterium białobrzeskiej świątyni umieszczono obraz Matki Bożej Ostrobramskiej. W lewym znajdują się relikwie bł. Karoliny Kózkówny sprowadzone do kościoła w 1998 r. Na ścianie środkowej umieszczono 2,5-metrowy krzyż z namalowaną na płótnie figurą Chrystusa. Po prawej stronie krzyża znajduje się tabernakulum z symbolem Baranka na tle krzyża i złotego okręgu. Kościół oświetlają dwa płaskie żyrandole wykonane z czarnych prętów i mosiężnych łusek po nabojach, oraz 12 kinkietów.

Obecnie parafia w Białobrzegach jest jedynie parafią cywilną diecezji warszawsko-praskiej. W Białobrzegach istnieje również Wojskowy Ośrodek Duszpasterski podległy probostwu garnizonowemu w Legionowie. OD 1999 r. parafia posiada w Ryni kaplicę filialną Matki Bożej Nieustającej Pomocy[7].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 4783
  2. Strona gminy, statystyka. [dostęp 2019-04-18].
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 25 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  5. GUS. Wyszukiwarka TERYT
  6. Dane Statystyczne. Urząd Gminy Nieporęt. [dostęp 2009-07-21].
  7. Wojciech Świątkiewicz. Wojskowi, cywile i wczasowicze. „Niedziela”. [dostęp 2011-10-08]. 

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]