Biały Zawój

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Biały Zawójpolski herb szlachecki używany przez rodzinę pochodzenia tatarskiego.

Opis herbu[edytuj | edytuj kod]

Opis z wykorzystaniem klasycznych zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego:

W polu czerwonym czapka purpurowa owinięta z dołu tkaniną w złote, błękitne, zielone, czerwone i srebrne paski i ozdobiona z gyry frędzlem złotym, a po prawej stronie trzema piórami, z których środkowe złote, a boczne błękitne. Klejnot: Trzy pióra strusie. Labry: Czerwone, podbite złotem.

Najwcześniejsze wzmianki[edytuj | edytuj kod]

Herb używany przez rodzinę Gembickich, zapisaną 20 września i 17 grudnia 1819 roku do ksiąg w guberni wileńskiej. Jej protoplastą miał być Mustafa Sulimanowicz Gembicki, właściciel folwarków Iskrino i Ostrowno (pow. oszmiański), które 17 października 1635 roku przekazał synom; z nich Bohdan otrzymał dobra Wołokę, a Samuel – Iskrino i Ostrowno; syn Samuela – Chasień w 1683 roku nabył w pow. lidzkim dobra Mierzankę; pozostawił synów Szabana i Dżafara, od których pochodzi liczne potomstwo. Mieszkali m.in. w Mińsku (dość liczni), w zaścianku Jodzieliszkach (pow. Swięciański). W guberni wileńskiej zatwierdzeni przez Departament Heroldii Senatu (spis szlachty tatarskiej), ukaz 11 czerwca 1859 (nr. 5809), następnie w guberni mińskiej, 2 listopada 1882 (spis szlachty tatarskiej) [2, op. 2, nr. 692, k. 23–24 v.; 5, s. 149 (rysunek); 12, s. 103. Stanisław Dziadulewicz błędnie podaje jako herb Gembickich Terebesz, który według niego znajdować się miał na pieczęci użytej w 1585 roku przez Tatara Bohdana Jenbiekowicza, rzekomo ich krewnego.

Herbowni[edytuj | edytuj kod]

Gębicki – Gembicki[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Herby szlachty wielkolitewskiej. Herby szlacheckie.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Stanisław Dumin, Herbarz rodzin tatarskich Wielkiego Księstwa Litewskiego, Gdańsk: Związek Tatarów Rzeczypospolitej Polskiej, 2006, ISBN 83-89190-85-0, ISBN 978-83-89190-85-7.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]