Na mapach:
51°43′06″N 15°10′38″E/51,718333 15,177222

Bieniów (województwo lubuskie)
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
wieś | |
![]() Stacja kolejowa | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2011) |
871 |
Strefa numeracyjna |
68 |
Kod pocztowy |
68-200 |
Tablice rejestracyjne |
FZA |
SIMC |
0917862 |
Położenie na mapie gminy wiejskiej Żary ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa lubuskiego ![]() | |
Położenie na mapie powiatu żarskiego ![]() | |
![]() | |
Strona internetowa |
Bieniów (tuż po wojnie Benów[1], niem. Benau N./L.[2]) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie żarskim, w gminie Żary.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.
Wieś typu łańcuchówka. Rozciągnięta na długości około 5 km. Posiada stację kolejową, która niegdyś była ważnym węzłem na magistralnej trasie Kolei Dolnośląsko-Marchijskiej (Berlin – Wrocław – Wiedeń), oraz na trasie lokalnej relacji Żary koło Żagania – Zielona Góra.
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Według rejestru Narodowego Instytutu Dziedzictwa na listę zabytków wpisane są[3]:
- kościół parafialny pod wezwaniem Niepokalanego Poczęcia NMP, wczesnogotycki z około połowy XIII wieku, w XIV-XVIII wieku
- plebania, barokowa z drugiej połowy XVIII wieku
- dwór, z pierwszej połowy XIX wieku
- dom nr 11, szachulcowy z 1740 roku.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Pierwsza powojenna mapa Polski wydana przez WIG Sztabu Generalnego w roku 1945
- ↑ Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości. M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262 oraz książka Marek J. Battek, Joanna Szczepankiewicz-Battek: Słownik nazewnictwa krajoznawczego polsko-niemiecki i niemiecko-polski Śląsk, Ziemi Lubuska, Pomorze Zachodnie, Warmia i Mazury. Wrocław: Silesia, 1998, s. 50. ISBN 83-901637-7-2.
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. lubuskiego - stan na 31.12.2012 r.. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 136. [dostęp 2013-03-15].