Bigosy
 Widok z południa na (od lewej): Garlejów Groń, Zwaliska i Baków | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
742 m n.p.m. |
Położenie na mapie powiatu żywieckiego  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa śląskiego  | |
 49°40′58,9″N 19°21′23,4″E/49,683028 19,356500
| |
Bigosy (742 m n.p.m.)[1] lub Bigoska[2] – szczyt w środkowej części Pasma Pewelskiego, znajdujący się w nim pomiędzy Bąkowem a Zawaliskami (bardzo blisko tego drugiego szczytu)[3]. W regionalizacji fizycznogeograficznej Polski według Jerzego Kondrackiego zaliczany jest do Beskidu Makowskiego[4], w nowszej regionalizacji z 2018 roku do Pasm Pewelsko-Krzeszowskich[5].
Zachodnie zbocze Bigosów należy do miejscowości Pewel Ślemieńska, natomiast wschodnie do miejscowości Pewel Wielka (obydwie w województwie śląskim, powiecie żywieckim). Oba zbocza opadają do dolin dwóch różnych potoków o nazwie Pewlica; południowo-wschodnie do Pewlicy Jeleśniańskiej, północno-zachodnie do Pewlicy Pewelskiej. Zbocze północno-zachodnie porasta las, ale na lotniczej mapie Geoportalu widać, że dużą jego część stanowiły pola uprawne, silnie już zarastające lasem. W większości bezleśny jest grzbiet południowo-wschodni, dzięki temu rozciąga się z niego panorama widokowa w tym kierunku. W górnej jego części jest osiedle Bigosy, od którego pochodzi nazwa szczytu[3].
Szlak turystyczny obchodzi wierzchołek Bigosów po zachodniej stronie. Pod lasem przy szlaku jest murowana kapliczka z figurkami Chrystusa i Matki Bożej[6].
Szlak turystyczny[edytuj | edytuj kod]
Jeleśnia – Janikowa Grapa – Beskid – Madeje – Garlejów Groń – Gracówka – Zawaliska – Bigosy – Bąków – Ubocz – Baków Groń. Czas przejścia: 2:30 h, ↓ 2:10 h[2]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Geoportal. Mapa topograficzna [online] [dostęp 2024-03-19].
- ↑ a b Beskid Mały. Mapa 1:50 000, Kraków: Compass, 2014, s. 2, ISBN 978-83-7605-329-5.
- ↑ a b Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2024-03-19].
- ↑ Jerzy Kondracki, Geografia regionalna Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, s. 318, 327–328, ISBN 83-01-12479-2.
- ↑ J. Balon, M.Jodłowski, Regionalizacja fizycznogeograficzna Karpat Zachodnich – studium metodologiczne, [w:] W. Ziaja. M. Jodłowski (red.), Struktura środowiska przyrodniczego a fizjonomia krajobrazu, Kraków 2014, s. 85–106.
- ↑ Radosław Truś, Beskid Mały. Przewodnik, Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2008, s. 262, ISBN 978-83-62460-50-2.