Bitwa pod Tippecanoe
| Powstanie Tecumseha | |||
 Bitwa pod Tippecanoe (obraz Alonza Chappela) | |||
| Czas | |||
|---|---|---|---|
| Miejsce |
Tippecanoe (w pobliżu ujścia rzeki Tippecanoe do rzeki Wabash) | ||
| Terytorium | |||
| Wynik |
zwycięstwo wojsk amerykańskich | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Położenie na mapie Indiany  | |||
Położenie na mapie Stanów Zjednoczonych  | |||
| 40°30′25″N 86°50′38″W/40,506944 -86,843889 | |||
Bitwa pod Tippecanoe, zwanym także Miastem Proroka (ang. Prophetstown) – starcie zbrojne, które miało miejsce w dniach 7–8 listopada 1811 na terytorium Indiany w trakcie Powstania Tecumseha. Powstanie to i negocjacje z nim związane, m.in. Traktat z Greenville, miały miejsce w granicach dzisiejszych stanów Ohio i Indiana.
Bitwa zakończyła się zwycięstwem wojsk amerykańskich pod wodzą późniejszego prezydenta Stanów Zjednoczonych Williama Henry'ego Harrisona, które pokonały skonfederowanych Indian Tecumseha. Sama bitwa odbyła się w okolicy Miasta Proroka, głównego obozu Indian Tecumseha (dzisiejsza miejscowość Battle Ground w stanie Indiana, w hrabstwie Tippecanoe), w pobliżu ujścia rzeki Tippecanoe do rzeki Wabash.
Do starcia doszło podczas nieobecności Tecumseha, który wyruszył w poszukiwaniu sojuszników. W tym czasie siłami indiańskimi dowodził Tenskwatawa, jego brat i wielki prorok. Bezpośrednią komendę nad ponad 500 wojownikami objął Biały Nur z plemienia Szaunisów. Amerykanie wykorzystali nieobecność Tecumseha, zamierzając zadać decydujący cios w centrum indiańskiego sojuszu.
6 listopada 1811 roku siły amerykańskie w liczbie około 1000 regularnych żołnierzy oraz milicji lokalnej pod dowództwem Harrisona dotarły w okolice Tippecanoe. Do nadchodzących żołnierzy podjechał wówczas konno jeden z handlarzy indiańskich, prosząc ich o zawieszenie broni na okres jednego dnia w celu przygotowania spotkania pomiędzy obiema stronami.
Indianie, wysłuchawszy przepowiedni Tenskwatawy, który twierdził, że kule białych nie zrobią im krzywdy, przypuścili atak na obóz amerykański tuż przed świtem 7 listopada. Amerykanie odparli jednak skutecznie kilka kolejnych ataków.
Następnego dnia, 8 listopada 1811, Harrison wysłał niewielki oddział żołnierzy na zwiady do Tippecanoe. Różne źródła rozmaicie opisują to wydarzenie. Żołnierze twierdzili, że zastali miasto całkowicie opuszczone. Inne źródła donosiły o masakrze kobiet i dzieci. Na wszelki wypadek Harrison kazał spalić miasto i zniszczyć zapasy żywności Indian, po czym wrócił ze swoim oddziałem na pozycje wyjściowe. Straty obu stron w walce były raczej niewielkie – Amerykanie stracili 68 zabitych i 120 rannych, Indianie odpowiednio ok. 50 zabitych i ponad 70 rannych.
Odwołania w kulturze[edytuj | edytuj kod]
Longin Jan Okoń w swojej książce przygodowej Tecumseh przedstawił inny obraz bitwy. Według niego prorok Tenskwatawa pozwolił wojownikom pić przysłany przez Amerykanów alkohol, co spowodowało, że podczas bitwy o Miasto Proroka (w książce to Amerykanie szturmowali) do walki była zdolna jedynie część wojowników indiańskich, co było główną przyczyną klęski.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Alfred Pirtle: The Battle of Tippecanoe. Louisville: John P. Morton & Co./Library Reprints, 1900. ISBN 978-0-7222-6509-3.
- John Sugden: Tecumseh: A Life. New York: Macmillan, 1999. ISBN 0-8050-6121-5.
- H.D. Tunnell: To Compel with Armed Force: A Staff Ride Handbook for the Battle of Tippecanoe. Fort Leavenworth, KS: Combat Studies Institute, U.S. Army Command and General Staff College, 1998.