Bniński Hrabia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Bniński – polski herb szlachecki, odmiana herbu Łodzia

Opis herbu[edytuj | edytuj kod]

Opis z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego[1]:

Na tarczy czterodzielnej w polach I i IV czerwonych oraz II i III złotych orzeł biały z tarczą na piersiach, obramowaną złotem, na której w polu czerwonym łódź złota.

Nad koroną hrabiowską trzy ukoronowane hełmy, każdy z klejnotem: nad środkowym pięć piór strusich, a na nich łódź jak w tarczy, nad skrajnymi orzeł biały z głową zwróconą w stronę środkowego hełmu.

Labry czerwone podbite złotem.

Tarczę podtrzymują z prawej lew, a z lewej gryf z głowami odwróconymi od tarczy.

Najwcześniejsze wzmianki[edytuj | edytuj kod]

Nadany z tytułem hrabiowskim 5 czerwca 1798 roku Łukaszowi Bnińskiemu przez Fryderyka Wilhelma III, w Królestwie Polskim herb potwierdzony w 1824[2].

Herbowni[edytuj | edytuj kod]

Herb ten, jako herb własny, przysługiwał jednej tylko rodzinie herbownych: Bnińskim.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Alfred Znamierowski, Paweł Dudziński: Wielka księga heraldyki. Warszawa: Świat Książki, 2008, s. 104-108. ISBN 978-83-247-0100-1.
  2. Juliusz Karol Ostrowski: Księga herbowa rodów polskich. T. 2. Warszawa: Główny skład księgarnia antykwarska B. Bolcewicza, 1897-1906, s. 25.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]