Bończa II
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
Bończa II – polski herb szlachecki, odmiana herbu Bończa.
Opis herbu[edytuj | edytuj kod]
Opis zgodnie z klasycznymi regułami blazonowania:
W polu błękitnym jednorożec skaczący srebrny, przecięty w pół księżycem złotym barkiem w lewo, u narożnika lewego trzy gwiazdy złote (2 i 1).
Klejnot: Pół wspiętego jednorożca srebrnego.
Labry: Błękitne, podbite srebrem.
Herbowni[edytuj | edytuj kod]
Miaskowski, Stępiński, Waśniowski.[potrzebny przypis]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1.
A
B
C – F
G – J
K
L – M
N – P
R – Ś
T – Ż
Odmiany herbu Bończa
Herby | |
---|---|
Elementy herbu | |
Oznaki godności | |
Inne | |
Działy heraldyki |
Ukryta kategoria: