Bożkowice
| Artykuł | 51°2′17.46″N 15°19′0.61″E |
| - błąd | 0 m |
| WD | 51°2'16"N, 15°18'44"E |
| - błąd | 39 m |
| Odległość | 344 m |
| ||||
| ||||
| Państwo |  Polska
| |||
| Województwo |  dolnośląskie
| |||
| Powiat | lubański | |||
| Gmina | Olszyna | |||
| Wysokość | 280-310[1] m n.p.m. | |||
| Liczba ludności (III 2011) | 168[2] | |||
| Strefa numeracyjna | 75 | |||
| Tablice rejestracyjne | DLB | |||
| SIMC | 0191632 | |||
Położenie na mapie gminy Olszyna   Bożkowice | ||||
Położenie na mapie Polski  Bożkowice | ||||
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  Bożkowice | ||||
Położenie na mapie powiatu lubańskiego  Bożkowice | ||||
 51°02′17,46″N 15°19′00,61″E/51,038183 15,316836
| ||||
Bożkowice (niem. Eckersdorf) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie lubańskim, w gminie Olszyna.
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Bożkowice to niewielka wieś leżąca na północnym brzegu Kwisy, tworzącej w tym miejscu Jezioro Leśniańskie[1]. Miejscowość znajduje się w zachodniej części Wzniesień Radoniowskich, na wysokości około 280-310 m n.p.m.[1]
Podział administracyjny[edytuj | edytuj kod]
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa jeleniogórskiego.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Początki Bożkowic nie są znane, wiadomo tylko, że miejscowość została zniszczona w 1431 roku, w czasie wojen husyckich[1]. W 1840 roku były tu 84 domy, szkoła ewangelicka, browar, 2 gospody, 78 warsztatów bawełnianych, i 5 rzemieślników[1]. W 1905 po utworzeniu Jeziora Leśniańskigo wieś nabrała znaczenia letniskowego[1]. Po 1945 roku Bożkowice początkowo były wyłącznie wsią rolniczą, dopiero w latach 70. XX wieku odrodziła się funkcja letniskowa miejscowości, nad jeziorem zbudowano ośrodek wczasowy i domki kampingowe[1]. W 1978 roku było tu 45 gospodarstw rolnych, w 1988 roku ich liczba zmalała do 26[1].
Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]
Przez Bożkowice przechodzi szlak turystyczny[3]:
z Leśnej do Złotnik Lubańskich.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 2: Pogórze Izerskie. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 2003, s. 149-151. ISBN 83-85773-60-6.
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Mapa turystyczna. [dostęp 2018-07-04].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 2: Pogórze Izerskie. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 2003, ISBN 83-85773-60-6.
| |||||||||||
