Bożkowice
51°02′18″N 15°18′56″E/51,038333 15,315556| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Wysokość |
280-310[2] m n.p.m. |
| Liczba ludności (III 2011) |
168[3] |
| Strefa numeracyjna |
75 |
| Kod pocztowy |
59-830[4] |
| Tablice rejestracyjne |
DLB |
| SIMC |
0191632 |
Położenie na mapie gminy Olszyna  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu lubańskiego  | |
| 51°02′18″N 15°18′56″E/51,038333 15,315556[1]
| |
Bożkowice (niem. Eckersdorf) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie lubańskim, w gminie Olszyna. Bożkowice to niewielka wieś leżąca na północnym brzegu Kwisy, tworzącej w tym miejscu Jezioro Leśniańskie[2]. Miejscowość znajduje się w zachodniej części Wzniesień Radoniowskich, na wysokości około 280-310 m n.p.m.[2].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Początki Bożkowic nie są znane, wiadomo tylko, że miejscowość została zniszczona w 1431 roku, w czasie wojen husyckich[2]. W 1840 roku były tu 84 domy, szkoła ewangelicka, browar, 2 gospody, 78 warsztatów bawełnianych, i 5 rzemieślników[2]. W 1905 po utworzeniu Jeziora Leśniańskigo wieś nabrała znaczenia letniskowego[2]. Po 1945 roku Bożkowice początkowo były wyłącznie wsią rolniczą, dopiero w latach 70. XX wieku odrodziła się funkcja letniskowa miejscowości, nad jeziorem zbudowano ośrodek wczasowy i domki kampingowe[2]. W 1978 roku było tu 45 gospodarstw rolnych, w 1988 roku ich liczba zmalała do 26[2]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa jeleniogórskiego.
Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]
Przez Bożkowice przechodzi szlak turystyczny[5]:
z Leśnej do Złotnik Lubańskich.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 9640
- ↑ a b c d e f g h Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 2: Pogórze Izerskie. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 2003, s. 149-151. ISBN 83-85773-60-6.
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 87 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Mapa turystyczna. [dostęp 2018-07-04].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 2: Pogórze Izerskie. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 2003, ISBN 83-85773-60-6.
