Bobsleje na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1988

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bobsleje na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1988
Ilustracja
Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1988
Calgary
ZIO 1984 ZIO 1992
Miejsce

Canada Olympic Park

Data

20–28 lutego 1988

Liczba konkurencji

2

Bobsleje na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1988 – jedna z dyscyplin rozgrywanych podczas igrzysk w dniach 20–28 lutego 1988 w Canada Olympic Park w Calgary, w ramach Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1988. Zawodnicy rywalizowali w dwóch konkurencjach bobslejowych: dwójkach mężczyzn i czwórkach mężczyzn.

Medaliści[edytuj | edytuj kod]

Konkurencja Złoto Srebro Brąz
Dwójka mężczyzn  ZSRR (ZSRR-1)
Jānis Ķipurs
Władimir Kozłow
 NRD (NRD-1)
Wolfgang Hoppe
Bogdan Musiol
 NRD (NRD-2)
Bernhard Lehmann
Mario Hoyer
Czwórka mężczyzn  Szwajcaria (SUI-1)
Ekkehard Fasser
Kurt Meier
Marcel Fässler
Werner Stocker
 NRD (NRD-1)
Wolfgang Hoppe
Dietmar Schauerhammer
Bogdan Musiol
Ingo Voge
 ZSRR (ZSRR-1)
Jānis Ķipurs
Guntis Osis
Juris Tone
Władimir Kozłow

Klasyfikacja medalowa[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Państwo złoto srebro brąz Łącznie
1  ZSRR 1 0 1 2
2  Szwajcaria 1 0 0 1
3  NRD 0 2 1 3

Wyniki[edytuj | edytuj kod]

Dwójka mężczyzn[edytuj | edytuj kod]

Poz. Reprezentacja Zawodnicy Ślizg 1[1] Ślizg 2[2] Ślizg 3[3] Ślizg 4[4] Czas[5]
złoto  ZSRR (ZSRR-1) Jānis Ķipurs
Władimir Kozłow
57,43 58,05 59,52 58,48 3:53,48
srebro  NRD (NRD-1) Wolfgang Hoppe
Bogdan Musiol
57,06 59,26 59,45 58,42 3:54,19
brąz  NRD (NRD-2) Bernhard Lehmann
Mario Hoyer
57,65 58,67 59,59 58,73 3:54,64
4  Szwajcaria (SUI-2) Gustav Weder
Donat Acklin
58,01 58,88 60,12 59,05 3:56,06
5  Austria (AUT-1) Ingo Appelt
Harald Winkler
57,22 59,83 60,00 59,44 3:56,49
6  Szwajcaria (SUI-1) Hans Hiltebrand
André Kisser
58,74 59,21 59,55 59,02 3:56,52
7  RFN Anton Fischer
Christoph Langen
57,58 59,70 60,06 59,28 3:56,62
8  Austria (AUT-2) Peter Kienast
Christian Mark
58,19 58,96 60,48 59,28 3:56,91
9  ZSRR (ZSRR-2) Zintis Ekmanis
Aivars Trops
57,95 59,12 60,72 59,13 3:56,92
10  Kanada (CAN-1) Greg Haydenluck
Lloyd Guss
57,36 59,90 60,11 59,60 3:56,97
11  RFN Michael Sperr
Rolf Müller
57,47 60,09 60,42 59,86 3:57,84
12  Wielka Brytania (GBR-1) Tom De La Hunty
Alec Leonce
57,83 59,77 60,91 59,50 3:58,01
13  Kanada (CAN-2) David Leuty
Kevin Tyler
58,56 59,08 60,55 60,00 3:58,19
14  Szwecja Pers-Anders Persson
Rolf Akerstrom
58,40 59,99 60,99 59,71 3:59,09
15  Chińskie Tajpej (TPE-1) Chen Chin-san
Lee Chen-tan
57,83 60,22 60,99 60,07 3:59,11
16  Stany Zjednoczone (USA-2) Matt Roy
Jim Herberich
59,35 60,06 60,34 59,57 3:59,32
17  Włochy (ITA-1) Alex Wolf
Georg Beikircher
59,35 59,65 60,32 60,03 3:59,35
18  Wielka Brytania (GBR-2) Mark Tout
David Armstrong
58,10 60,31 61,11 59,87 3:59,39
19  Włochy (ITA-2) Ivo Ferriano
Stefano Ticci
58,25 60,60 61,08 60,21 4:00,14
20  Nowa Zelandia (NZL-1) Lex Peterson
Peter Henry
58,65 60,87 61,25 60,27 4:01,04
20  Japonia (JPN-2) Yuji Yaku
Toshio Wakita
58,57 60,58 61,51 60,38 4:01,04
22  Bułgaria (BUL-1) Cwetozar Wiktorow
Aleksandyr Simeonow
58,82 60,74 61,35 60,26 4:01,17
23  Australia (AUS-2) Angus Stuart
Martin Harland
59,21 60,15 61,38 60,49 4:01,23
24  Rumunia (ROU-1) Csaba Nagy Lakatos
Costel Petrariu
58,83 60,82 61,75 60,62 4:02,02
25  Monako Albert II Grimaldi
Gilbert Bessi
58,48 60,93 61,64 61,42 4:02,47
26  Australia (AUS-1) Adrian Di Piazza
Simon Dodd
60,03 60,94 61,23 60,41 4:02,61
27  Rumunia (ROU-2) Dorin Degan
Grigore Anghel
58,85 61,00 61,81 61,14 4:02,80
28  Jugosławia Borislav Vujadinović
Miro Pandurević
59,63 60,70 62,28 60,89 4:03,50
29  Antyle Holenderskie Bart Carpentier Alting
Bart Drechsel
59,60 60,78 61,95 61,40 4:03,73
30  Jamajka Dudley Stokes
Michael White
60,20 60,56 61,87 61,23 4:03,86
31  Nowa Zelandia (NZL-2) Owen Pinnell
Blair Telford
60,37 60,95 61,62 61,22 4:04,16
32  Bułgaria (BUL-2) Todor Todorow
Nikołaj Botew
59,68 61,44 62,05 61,64 4:04,81
33  Chińskie Tajpej (TPE-2) Sun Kuang-Ming
Chen Chin-Sen
59,25 61,54 62,26 62,01 4:05,06
34  Portugalia (POR-1) Antonio Reis
João Poupada
60,72 61,59 61,86 60,98 4:05,15
35  Wyspy Dziewicze Stanów Zjednoczonych (ISV-2) Harvey Hook
Christopher Sharpless
61,05 62,70 63,42 61,92 4:09,09
36  Meksyk (MEX-1) Jorge Tamés
José Tamés
61,58 62,39 63,44 62,67 4:10,08
37  Meksyk (MEX-2) Roberto Tamés
Luis Adrián Tamés
61,56 61,84 63,76 62,93 4:10,09
38  Wyspy Dziewicze Stanów Zjednoczonych (ISV-1) John Reeve
John Foster, Sr,
61,11 63,06 64,14 62,70 4:11,01
WD  Stany Zjednoczone (USA-1) Brent Rushlaw
Mike Aljoe
59,01 60,13 60,96 DNS
WD  Portugalia (POR-2) Jorge Magalhães
João Pires
62,85 63,18 65,19 DNS
WD  Japonia (JPN-1) Takao Sakai
Naomi Takewaki
58,32 60,39 DSQ

Czwórka mężczyzn[edytuj | edytuj kod]

Bobslejowa czwórka reprezentacji Szwajcarii, mistrzowie olimpijscy w składzie: Ekkehard Fasser, Kurt Meier, Marcel Fässler, Werner Stocker (1988)
Poz. Reprezentacja Zawodnicy Ślizg 1[6] Ślizg 2[7] Ślizg 3[8] Ślizg 4[9] Czas[10]
złoto  Szwajcaria (SUI-1) Ekkehard Fasser
Kurt Meier
Marcel Fässler
Werner Stocker
56,83 57,37 55,88 57,43 3:47,51
srebro  NRD (NRD-1) Wolfgang Hoppe
Dietmar Schauerhammer
Bogdan Musiol
Ingo Voge
56,16 57,31 56,77 57,34 3:47,58
brąz  ZSRR (ZSRR-2) Jānis Ķipurs
Guntis Osis
Juris Tone
Władimir Kozłow
56,72 57,28 56,41 57,85 3:48,26
4  Stany Zjednoczone (USA-1) Brent Rushlaw
Hal Hoye
Mike Wasko
Bill White
56,72 57,67 56,69 57,20 3:48,28
5  ZSRR (ZSRR-1) Māris Poikāns
Olafs Kļaviņš
Ivars Bērzups
Juris Jaudzems
56,75 57,66 56,70 57,24 3:48,35
6  Austria (AUT-1) Peter Kienast
Franz Siegl
Christian Mark
Kurt Teigl
57,07 57,40 56,27 57,91 3:48,65
7  Austria (AUT-2) Ingo Appelt
Josef Muigg
Gerhard Redl
Harald Winkler
56,93 57,51 56,41 58,10 3:48,95
8  NRD (NRD-2) Detlef Richter
Bodo Ferl
Ludwig Jahn
Alexander Szelig
57,18 57,60 56,33 57,95 3:49,06
9  Szwajcaria (SUI-2) Hans Hiltebrand
Urs Fehlmann
Erwin Fassbind
André Kiser
56,39 57,91 57,13 57,82 3:49,25
10  Włochy (ITA-1) Alex Wolf
Pasquale Gesuito
Georg Beikircher
Stefano Ticci
57,20 57,72 56,53 58,01 3:49,46
11  RFN (RFN-2) Anton Fischer
Franz Nießner
Uwe Eisenreich
Christoph Langen
57,02 57,75 56,71 58,07 3:49,55
12  Wielka Brytania (GBR-1) Mark Tout
David Armstrong
Lenny Paul
Audley Richards
57,22 58,26 56,86 57,56 3:49,90
13  Kanada (CAN-2) Chris Lori
Ken LeBlanc
Andrew Swim
Howard Dell
57,18 57,82 56,67 58,32 3:49,99
14  RFN (RFN-1) Michael Sperr
Olaf Hampel
Florian Cruciger
Rolf Müller
57,58 58,04 56,41 58,14 3:50,17
15  Kanada (CAN-1) Greg Haydenluck
Cal Langford
Kevin Tyler
Lloyd Guss
56,66 58,05 57,34 58,32 3:50,37
16  Stany Zjednoczone (USA-2) Brian Shimer
Jim Herberich
Matt Roy
Scott Pladel
57,17 58,49 57,47 58,10 3:51,23
17  Wielka Brytania (GBR-2) Tom De La Hunty
Colin Rattigan
George Robertson
Alec Leonce
57,81 58,13 56,74 58,59 3:51,27
18  Japonia Takao Sakai
Toshio Wakita
Yuji Yaku
Naomi Takewaki
57,36 58,15 57,68 58,16 3:51,35
19  Włochy (ITA-2) Roberto D'Amico
Thomas Rottensteiner
Paolo Scaramuzza
Andrea Meneghin
57,69 58,65 57,50 58,04 3:51,88
20  Rumunia Csaba Nagy Lakatos
Grigore Anghel
Florian Olteanu
Costel Petrariu
57,41 58,49 57,64 58,35 3:51,89
21  Nowa Zelandia Lex Peterson
Blair Telford
Rhys Dacre
Peter Henry
57,98 58,42 57,30 58,67 3:52,37
22  Chińskie Tajpej Chen Chin-san
Chen Chin-sen
Lee Chen-tan
Wang Jauo-hueyi
57,03 58,94 57,98 58,80 3:52,75
23  Australia Adrian Di Piazza
Martin Harland
Simon Dodd
Stephen Craig
58,20 58,87 57,25 59,02 3:53,34
24  Bułgaria Cwetozar Wiktorow
Płamen Stamow
Nikołaj Botew
Aleksandyr Simeonow
57,72 59,07 58,20 58,67 3:53,66
25  Portugalia António Reis
João Poupada
João Pires
Rogério Bernardes
58,42 59,67 58,28 59,13 3:55,50
WD  Jamajka Dudley Stokes
Devon Harris
Michael White
Chris Stokes
58,04 59,37 1:03,19 DNF

Debiut Jamajki[edytuj | edytuj kod]

W tej dyscyplinie, w obu konkurencjach, zadebiutowała na igrzyskach reprezentacja Jamajki. Pomysł na start jamajskich atletów w bobslejach miało dwóch biznesmanów George Fitch (pierwszy prezydent Jamajskiego Związku Bobslejowego) i William Maloney. Do projektu zaprosili wielu młodych, obiecujących sportowców, ale podczas prezentacji dyscypliny, w tym możliwych wypadków, okazało się, że wszyscy wyszli z sali, na której dokonywano prezentacji. Ostatecznie ochotnikami okazali się żołnierze Jamajskich Sił Obronnych, Dudley Stokes, Devon Harris i Michael White. Później do czwórki dołączono Caswella Allena. Jamajczycy byli trenowani przez amerykańskich szkoleniowców, a następnie ich „ojcem chrzestnym” został Austriak Sepp Haidacher. Jamajscy bobsleiści nie mieli wsparcia Międzynarodowej Federacji Bobslei i Skeletonu (FIBT), ale udało im się zakwalifikować na igrzyska w obu konkurencjach. Zdobyli za to popularność wśród kibiców i opinii publicznej, sukcesem zakończyła się zbiórka pieniędzy podczas pierwszego tygodnia igrzysk, dobrze sprzedawały się okazjonalne koszulki i słuchano piosenki zespołu „Hobbin and a Bobbin”. W pierwszej konkurencji, w dwójce Dudley Stokes i Michael White zajęli 30. lokatę na 41. Wtedy występ Jamajczyków stał się fenomenem, któremu pomogła amerykańska telewizja. Amerykańska drużyna olimpijska w hokeju na lodzie została wyeliminowana wcześniej niż zakładano, dlatego amerykańskie media poszukujące ekscytujących historii skupiły uwagę na jamajskich bobsleistach. Członkowie zespołu przestali opuszczać wioskę olimpijską ze względu na ogromne zainteresowanie kibiców i mediów[11].

Tuż przed startem w czwórkach Jamajczycy byli skoncentrowani, ale występowi zagroziła kontuzja Allena. Wtedy Dudley Stokes, kapitan drużyny zaproponował, że Allena może zastąpić jego brat Chris Stokes, który przyleciał do Calgary, aby im kibicować. Chris Stokes również był sportowcem, sprinterem, który rozwijał swoją lekkoatletyczną karierę w Bronx Community College i na Uniwersytecie Idaho. Po próbach okazało się, że Stokes dopasował się do drużyny i Jamajczycy mogli wystąpić. Ich start rozpoczął się źle. W pierwszy ślizgu złamał się drążek startowy, podczas gdy Dudley Stokes dopiero dobiegał do bobsleja i cudem udało mu się wsiąść. W drugim ślizgu White miał problemy z pozycją. Kolejnego dnia, przed trzecim ślizgiem Dudley Stokes upadł podczas spaceru na torze, co unieruchomiło jego lewe ramię. Drużyna pozostała też bez wsparcia trenera kadry, który opuścił igrzyska tego dnia rano. Pomimo tego wystąpił, a ich ślizg trzeci przebiegał lepiej niż się spodziewano. Osiągnęli większą prędkość niż oczekiwali, ale Dudley Stokes stracił kontrolę nad bobslejem, przez co na zakręcie o 365 stopni i przy prędkości około 85 mil na godzinę rozbili się. Ich głowy uderzyły w wewnętrzną stronę toru tak mocno, że było słychać echo[11].

Na bazie historii jamajskich bobsleistów na igrzyskach w Calgary, stworzono w 1993 roku film „Reggae na lodzie” (ang. Cool Runnings) wyprodukowany przez George’a Fitcha[12].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Bobsleigh at the 1988 Calgary Winter Games: Men’s Two Run 1. sports-reference.com. [dostęp 2021-08-21]. (ang.).
  2. Bobsleigh at the 1988 Calgary Winter Games: Men’s Two Run 2. sports-reference.com. [dostęp 2021-08-21]. (ang.).
  3. Bobsleigh at the 1988 Calgary Winter Games: Men’s Two Run 3. sports-reference.com. [dostęp 2021-08-21]. (ang.).
  4. Bobsleigh at the 1988 Calgary Winter Games: Men’s Two Run 4. sports-reference.com. [dostęp 2021-08-21]. (ang.).
  5. Bobsleigh at the 1988 Calgary Winter Games: Men’s Two. sports-reference.com. [dostęp 2021-08-21]. (ang.).
  6. Bobsleigh at the 1988 Calgary Winter Games: Men’s Four Run 1. sports-reference.com. [dostęp 2021-08-21]. (ang.).
  7. Bobsleigh at the 1988 Calgary Winter Games: Men’s Four Run 2. sports-reference.com. [dostęp 2021-08-21]. (ang.).
  8. Bobsleigh at the 1988 Calgary Winter Games: Men’s Four Run 3. sports-reference.com. [dostęp 2021-08-21]. (ang.).
  9. Bobsleigh at the 1988 Calgary Winter Games: Men’s Four Run 4. sports-reference.com. [dostęp 2021-08-21]. (ang.).
  10. Bobsleigh at the 1988 Calgary Winter Games: Men’s Four. sports-reference.com. [dostęp 2021-08-21]. (ang.).
  11. a b Crashing Start. jamaicabobsleighteam.com. [dostęp 2021-08-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-24)]. (ang.).
  12. Samantha Highfill: Cool Runnings: An oral history. ew.com, 2018-02-09. [dostęp 2021-08-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-03-17)]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]