Bobsleje na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1928
Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1928 Sankt Moritz | |||
| |||
Miejsce | |||
---|---|---|---|
Data | |||
Liczba konkurencji |
1 | ||
Liczba zawodników |
115 |
Zawody bobslejowe na II Zimowych Igrzyskach Olimpijskich rozegrane zostały 18 lutego 1928 roku na torze bobslejowym St. Moritz-Celerina leżącym w pobliżu Sankt Moritz, gospodarza tych igrzysk. Była to druga edycja olimpijskich zawodów bobslejowych w historii, a organizowana przez Fédération Internationale de Bobsleigh et de Tobogganing rywalizacja została rozegrana w jednej konkurencji męskiej. Przystąpiły do nich reprezentacje piętnastu krajów. W klasyfikacji medalowej zwyciężyli reprezentanci Stanów Zjednoczonych[1].
Tło zawodów
[edytuj | edytuj kod]Sankt Moritz było miejscem narodzin bobslejów jako dyscypliny sportowej, kiedy to rozpoczęto organizację zawodów w latach osiemdziesiątych XIX wieku. Pierwszy nowoczesny tor bobslejowy także był zlokalizowany w pobliżu miasta, w gminie Celerina/Schlarigna, zbudowany z zebranych funduszy w 1903 roku. Pierwsze zawody rozegrano 1 stycznia 1904 roku. Wciąż jest jednym z najbardziej znanych torów bobslejowych[2].
Podczas I Zimowych Igrzysk Olimpijskich w Chamonix w 1924 roku rozegrano jedną konkurencję. Reguły pozwalały by w bobie znajdowało się czterech lub pięciu zawodników. W odróżnieniu od tych zawodów, w Sankt Moritz wszystkie reprezentacje wystawiły składy pięcioosobowe. Różnice pojawiły się także w stylu ślizgu – w 1924 roku zawodnicy jedynie siedzieli w saniach, a podczas szwajcarskich rozgrywek niektórzy zjeżdżali w pozycji półleżącej. Był to dla wielu zawodników nieznany wcześniej styl jazdy ponieważ wymagał od sportowców dużo większych umiejętności[2].
Przebieg zawodów
[edytuj | edytuj kod]Początkowo zaplanowano przeprowadzenie konkurencji męskich piątek w ciągu dwóch dni – po dwa zjazdy 16 i 17 lutego. Jednak wiatr Föhn niosący ze sobą falę ciepłego powietrza rozpuścił przygotowany na torze lód. Dlatego zdecydowano by rozegrać jedynie dwa zjazdy 18 lutego. Oba zjazdy wygrały ekipy Stanów Zjednoczonych. Pierwsza ekipa Stanów Zjednoczonych pilotowana była przez zwycięzcę zawodów skeletonowych Jennisona Heatona, zaś drugą kierował zaledwie szesnastoletni Billy Fiske. Pozostali członkowie drugiej załogi (oprócz Clifforda Graya) zostali znalezieni przy pomocy ogłoszenia prasowego. Załoga Fiske'a wygrała pierwszy wyścig wyprzedzając o 0,9 sekundy pierwszą drużynę belgijską kierowaną przez Ernesta Casimir-Lamberta, który był jednym z faworytów do wygranej. Jednak błąd w drugim zjeździe spowodował, że Belgowie zajęli dopiero szóste miejsce.
Ekipa Fiske'a w drugim zjeździe osiągnęła piąty czas, lecz słaby zjazd pierwszej ekipy USA nie wystarczył by „skraść” pierwsze miejsce. Druga ekipa niemiecka kierowana przez Hannsa Kiliana zdobyła brązowy medal, stając się pierwszymi niemieckimi medalistami olimpijskimi po I wojnie światowej. Czwarte i piąte miejsce zajęte przez ekipy argentyńskie były jedną z niespodzianek podczas igrzysk[3].
Wyniki
[edytuj | edytuj kod]W rywalizacji czwórek/piątek męskich zgłoszono dwadzieścia pięć ekip. Wystartowały dwadzieścia trzy składy, gdyż na starcie nie pojawiły się dwie drużyny z Czechosłowacji.
Literą k oznaczono kapitana drużyny.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Résultats des Concurs des IImes Jeux Olympicques d'hiver – Official Report, s. 12-13
- ↑ a b Bobsleigh at the 1928 Winter Olympics. Olympedia. [dostęp 2020-10-24]. (ang.).
- ↑ 1928 Winter Olympics, Bobsleigh, Four/Five, Men. Olympedia. [dostęp 2020-10-24]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Résultats des Concours des 2èmes Jeux Olympiques d'hiver, St. Moritz, 1928. la84.org. s. 12-13. [dostęp 2015-08-10]. (fr.).