Bocheński (herb szlachecki)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Herb Bocheński I
Herb Bocheński I

Bocheński I (Bocheński, Rawicz odmienny) − polski herb szlachecki, używany przez pruską rodzinę, osiedloną później na terenie całej Rzeczypospolitej, odmiana herbu Rawicz.

Opis herbu[edytuj | edytuj kod]

Opis z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego[1]:

W polu złotym na czarnym niedźwiedziu panna w sukni srebrnej i koronie złotej, z rozpuszczonymi włosami i wzniesionymi rękoma.

W klejnocie nad hełmem w koronie rycerz w zbroi z proporcem w ręku, białym z czerwonym obramowaniem.

Labry czarne podbite złotem.

Najwcześniejsze wzmianki[edytuj | edytuj kod]

Herb wzmiankowany przez Ostrowskiego, Bonieckiego i Żernickiego (Der Polnische Adel).

Rodzina Bocheński[edytuj | edytuj kod]

Herb pierwotnie pruski. Przemysław Pragert spekuluje, że kaszubska rodzina herbu Bochen mogła przyjąć ten herb po przyjęciu nazwiska Bocheński.

Herbowni[edytuj | edytuj kod]

Herb ten był herbem własnym, toteż do jego używania uprawniony jest tylko jeden ród herbownych:

Bocheński.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Alfred Znamierowski, Paweł Dudziński: Wielka księga heraldyki. Warszawa: Świat Książki, 2008, s. 104-108. ISBN 978-83-247-0100-1.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]