Bociarski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Bociarski – polski herb szlachecki.

Opis herbu[edytuj | edytuj kod]

Opis z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego[1]:

W polu czerwonym miecz z rozdartą głownią, między dwiema gwiazdami złotymi w pas.

Klejnot: trzy pióra strusie.

Najwcześniejsze wzmianki[edytuj | edytuj kod]

Legitymacja w guberni kowieńskiej Jana, syna Macieja i wnuka Piotra z synami: Stanisławem, Janem, Antonim i Dominikiem w latach 1839-55. Legitymacja Jana, syna Jana z 1882[2].

Herbowni[edytuj | edytuj kod]

Herb ten był herbem własnym, toteż do jego używania uprawniony jest tylko jeden ród herbownych:

Bociarski. Inna rodzina o takim nazwisku używała herbu Ostoja. Ponieważ w czasie legitymacji niejednokrotnie zniekształcano herby, niewykluczone, że i tym Bociarskim przysługiwać powinna po prostu Ostoja.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Alfred Znamierowski, Paweł Dudziński: Wielka księga heraldyki. Warszawa: Świat Książki, 2008, s. 104-108. ISBN 978-83-247-0100-1.
  2. Seweryn Uruski: Rodzina. Herbarz szlachty polskiej. T. 1. Warszawa: Gebethner i Wolff, 1904, s. 257.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]