Bock II

Bock II
	; Herb Bock II
Typ herbu	szlachecki

Bock II − polski herb szlachecki z nobilitacji.

Opis herbu[edytuj | edytuj kod]

Opis z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego^[1]:

Na tarczy dwudzielnej w słup w polu I czerwonym winne grono z dwoma listkami, zielone, w II błękitnym takież dwa winne grona w słup.

W klejnocie nad hełmem w koronie (w Baltisches Wappenuch brak jest korony) pół czarnego kozła.

Labry z prawej czerwone, z lewej błękitne podbite czarnym.

Nadany 10 marca 1600 r. Tomaszowi Bock. Potwierdzenie nobilitacji z 1775^[2].

Herb ten był herbem własnym, toteż do jego używania uprawniony jest tylko jeden ród herbownych:

Bock.

Herb Bock II z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla

Juliusz Karol Ostrowski: Księga herbowa rodów polskich, T. 2. Warszawa: Główny skład księgarnia antykwarska B. Bolcewicza, 1897, s. 26.

↑ Alfred Znamierowski, Paweł Dudziński: Wielka księga heraldyki. Warszawa: Świat Książki, 2008, s. 104-108. ISBN 978-83-247-0100-1.
↑ Józef Szymański: Herbarz rycerstwa polskiego z XVI wieku. Warszawa: DiG, 2001, s. 20. ISBN 83-7181-217-5.

Herby	szlachecki mieszczański chłopski własny państwowy miejski korporacji fantazyjne mówiący
Elementy herbu	tarcza herbowa godło (figury heraldyczne, mobilia herbowe) klejnot herbowy zawój (tortillon) korona heraldyczna korona rangowa hełm heraldyczny labry ostrew płaszcz heraldyczny trzymacze heraldyczne podpory heraldyczne postument heraldyczny order herbowy dewiza herbowa zawołanie
Oznaki godności	świeckie kościelne
Inne	herbarz rola herbowa herold blazonowanie szrafowanie tynktura krzyż heraldyczny totem kamon
Działy heraldyki	heraldyka francuska (heraldyka napoleońska) heraldyka polska (heraldyka kaszubska) heraldyka brytyjska (heraldyka angielska, heraldyka szkocka) heraldyka kościelna heraldyka szachowa heraldyka fantazyjna