Bolesław Rowicki

Bolesław Rowicki
	kapitan piechoty
Data i miejsce urodzenia	13 kwietnia 1899 ; Baltimore
Data i miejsce śmierci	1940 ; Kijów
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Formacja	Polska Organizacja Wojskowa
Jednostki	21 Pułk Piechoty,; 63 Pułk Piechoty,; 40 Pułk Piechoty
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-bolszewicka
	Odznaczenia
	;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Bolesław Rowicki (ur. 13 kwietnia 1899 w Baltimore, zm. 1940 w Kijowie) – kapitan piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 13 kwietnia 1899 w Baltimore, w Stanach Zjednoczonych Ameryki, w rodzinie Władysława i Aleksandry z Wyszogrodzkich^[1].

W czasie I wojny światowej był członkiem Polskiej Organizacji Wojskowej^[1]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego w 1918. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Dostał się do niewoli, z której zbiegł. Został awansowany na stopień porucznika piechoty ze starszeństwem z dniem 1 października 1920^[2]^[3]^[4]. Był oficerem 21 pułku piechoty w Warszawie, w 1923 jako oficer służby czynnej^[5], w 1924 jako oficer rezerwy zatrzymany w służbie czynnej^[6], później ponownie jako oficer zawodowy^[7]. Został awansowany na stopień kapitana piechoty ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1932^[8]. W 1932 był oficerem 63 pułku piechoty w Toruniu^[9]. Z dniem 28 lutego 1935 został przeniesiony do rezerwy z jednoczesnym przydziałem do 40 pułku piechoty we Lwowie^[10]. Był naczelnikiem Wydziału Ogólnego Izby Skarbowej we Lwowie w 1939^[11].

Przed 1935 ukończył studia z tytułem magistra. Po wybuchu II wojny światowej, kampanii wrześniowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez funkcjonariuszy NKWD. Na wiosnę 1940 został zamordowany w ramach zbrodnia katyńskiej. Jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994 (został wymieniony na liście wywózkowej 55/2-54; oznaczony numerem 2491)^[12]. Został pochowany na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.

Był mężem Barbary z Pawlików (zm. 1967)^[13]. Mieli córkę Krystynę po mężu Lamparską (ur. 1935)^[14].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Niepodległości (25 stycznia 1933)^[15]^[1]
Krzyż Walecznych^[16]
Złoty Krzyż Zasługi (dwukrotnie: po raz drugi w 1938^[17]^[18])
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921^[19]
Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości^[19]
Odznaka 21 Pułku Piechoty^[19]
Państwowa Odznaka Sportowa^[19]
Medal 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej (Łotwa)^[20]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-03-08].
↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 449.
↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 784.
↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 247.
↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 186.
↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 175.
↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 37.
↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 78.
↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 591.
↑ Zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej. Przeniesienia do rezerwy. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 5, s. 30, 21 marca 1935.
↑ Rocznik Polityczny i Gospodarczy 1939, Warszawa 1939, s. 210.
↑ Ukraińska Lista Katyńska. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 1994. s. 80. [dostęp 2015-03-23].
↑ Bolesław Rowicki M.J. Minakowski, Genealogia potomków Sejmu Wielkiego [dostęp 2022-10-03].
↑ Krystyna Lamparska [online], geni_family_tree [dostęp 2022-10-03] (pol.).
↑ M.P. z 1933 r. nr 24, poz. 33 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-03-08].
↑ Odznaczenia. „Gazeta Lwowska”. Nr 260, s. 2, 16 listopada 1938.
↑ Odznaczenia na terenie Małopolski wschodniej. „Wschód”. Nr 106, s. 8, 27 listopada 1938.
↑ ^a ^b ^c ^d Na podstawie fotografii [1].
↑ Dz. Pers. MSWojsk. Nr 12 z 6 sierpnia 1929 r., s. 243.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
Piotr Uzarowicz: My Family's Connection to Katyń. poloniamusic.com. [dostęp 2015-03-25]. (ang.).

[p1-1] Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-03-08].

[CITEREFRocznik_Oficerski1923449-2] Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 449.

[CITEREFRocznik_Oficerski1924784-3] Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 784.

[CITEREFRocznik_Oficerski1928247-4] Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 247.

[CITEREFRocznik_Oficerski1923186-5] Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 186.

[CITEREFRocznik_Oficerski1924175-6] Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 175.

[CITEREFRocznik_Oficerski192837-7] Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 37.

[CITEREFRocznik_Oficerski193278-8] Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 78.

[CITEREFRocznik_Oficerski1932591-9] Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 591.

[10] Zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej. Przeniesienia do rezerwy. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 5, s. 30, 21 marca 1935.

[11] Rocznik Polityczny i Gospodarczy 1939, Warszawa 1939, s. 210.

[12] Ukraińska Lista Katyńska. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 1994. s. 80. [dostęp 2015-03-23].

[13] Bolesław Rowicki M.J. Minakowski, Genealogia potomków Sejmu Wielkiego [dostęp 2022-10-03].

[14] Krystyna Lamparska [online], geni_family_tree [dostęp 2022-10-03] (pol.).

[15] M.P. z 1933 r. nr 24, poz. 33 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

[16] Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-03-08].

[17] Odznaczenia. „Gazeta Lwowska”. Nr 260, s. 2, 16 listopada 1938.

[18] Odznaczenia na terenie Małopolski wschodniej. „Wschód”. Nr 106, s. 8, 27 listopada 1938.

[:0-19] Na podstawie fotografii [1].

[20] Dz. Pers. MSWojsk. Nr 12 z 6 sierpnia 1929 r., s. 243.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]