Bolesław Zahorski

Bolesław Fostowicz-Zahorski
Filip, Zygmunt Lubicz, Ból
	porucznik piechoty
Data i miejsce urodzenia	27 listopada 1886 ; Teklomir
Data i miejsce śmierci	3 marca 1922 ; Warszawa
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier; Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	1 Pułk Ułanów Legionów Polskich; 1 Dywizja Litewsko-Białoruska
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-bolszewicka; Zajęcie Wilna
	Odznaczenia
	Teksty w Wikiźródłach

Bolesław Fostowicz-Zahorski ps. „Filip”, „Zygmunt Lubicz”, „Ból” (ur. 27 listopada 1886 w Teklomirze, zm. 3 marca 1922 w Warszawie) – porucznik piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, członek Organizacji Bojowej PPS, publicysta, poeta, bibliotekarz.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 27 listopada 1886 na Kresach Wschodnich, w majątku rodzinnym Teklomir na terenie późniejszego powiatu Wilejka, w rodzinie ziemiańskiej, był synem Michała i Heleny ze Stankiewiczów^[1]. Był bratem Eugeniusza, szachisty.

Od młodości był związany z ruchem socjalistycznym. Był działaczem PPS, należał do Organizacji Bojowej PPS. Brał udział w działaniach Rewolucji 1905. W 1906 roku został skazany przez władze carskie na 4 lata katorgi na Syberii. Zbiegł z zesłania z Zierientuja, po czym powrócił na ziemie polskie i nadal działał w ruchu socjalistycznym, najpierw w Łodzi, następnie w Zagłębiu Dąbrowskim.

W czasie I wojny światowej był żołnierzem 1 pułku ułanów Legionów Polskich. Działał w Polskiej Organizacji Wojskowa^[2]. Od 1918 roku walczył w wojnie polsko-bolszewickiej w szeregach Wojska Polskiego. Uczestniczył w wyprawie wileńskiej. W latach 1919–1920 pracował jako kierownik Oddziału Informatyczno-Politycznego przy dowództwie 1 Dywizji Litewsko-Białoruskiej. W tym czasie był zastępcą naczelnika oddziału werbunkowego Wojska Polskiego w Mińsku w stopniu podporucznika. Później awansowany na porucznika^[2]. Działał w zarządzie Towarzystwa im. Józefa Piłsudskiego w Mińsku^[3]. Brał udział w misji wojskowej na Łotwie.

W 1921 objął stanowisko kierownika działu wydawnictw periodycznych Biblioteki Publicznej w Warszawie. Jednocześnie zamieszkał w suterenie biblioteki wraz z poślubioną w tym czasie żoną. Podczas pracy 3 marca 1922 roku usiłował sprawdzić przyczynę zalewania wodą sufitu gmachu biblioteki, w tym celu wszedł na szklany dach, który pod ciężarem załamał się, wskutek czego Zahorski upadł z wysokości dwóch pięter do wnętrza gmachu, trafiając na stół i w wyniku odniesionych obrażeń zmarł na miejscu^[2]^[4]^[5]. Został pochowany 8 marca 1922 roku na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera A14-6-1)^[2]^[6].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Niepodległości z Mieczami – pośmiertnie 19 grudnia 1930 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[7]^[1]
Krzyż Walecznych czterokrotnie (po raz 2, 3 i 4 za służbę w POW)^[8]^[9]^[10]

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Pieśni

Przyjmuje się, że jest autorem:

słów do piosenki żołnierskiej „Szara piechota” (prawdopodobnie w 1917 roku, opublikowanej w 1929 roku)
pieśni „Łodzianka” (opublikowanej w 1920 roku)

Książki i inne publikacje

Jutro: jednodniówka robotnicza
Pobojowisko: nowele, sylwetki, szkice, 1916^[11]
Wiersze piłsudczyka, 1920^[12]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-11-04]..
↑ ^a ^b ^c ^d Bolesław Fostowicz-Zahorski (Lubicz). Nekrolog. „Kurier Warszawski”. Nr 67, s. 4, 8 marca 1922.
↑ TomaszT. Piskorski TomaszT., Pamiętniki, zeszyt 84 (1920), Warszawa: Archiwum Akt Nowych .
↑ Wiadomości bieżące. Z miasta. Tragiczny wypadek. „Kurier Warszawski”. Nr 63, s. 3, 4 marca 1922.
↑ Lubicz-Zahorski Bolesław. www.bliskopolski.pl. [dostęp 2017-03-12].
↑ Lista pochowanych. Bolesław Fostowicz-Zahorski. um.warszawa.pl. [dostęp 2018-01-08].
↑ M.P. z 1930 r. nr 300, poz. 423.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 15 lipca 1922, s. 502.
↑ Nekrolog. „Polska Zbrojna”. 66, s. 5, 1922-03-08. Warszawa.
↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-11-04]..
↑ Bolesław ZygmuntB.Z. Lubicz Bolesław ZygmuntB.Z., Pobojowisko: nowele-sylwetki, szkice, Warszawa 1917 [online], polona.pl [dostęp 2018-07-02] .
↑ Bolesław ZahorskiB.Z. Lubicz Bolesław ZahorskiB.Z., Wiersze Piłsudczyka, Mińsk Lit. 1920 [online], polona.pl [dostęp 2018-07-02] .

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
Bolesław Lubicz-Zahorski. „Robotnik”. Nr 64, s. 4, 5 marca 1922.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Żołnierze Niepodległości : Zahorski Bolesław, ps. „Lubicz, Ból"”. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2021-11-04].
Publikacje Bolesława Zahorskiego w bibliotece Polona

[p1-1] Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-11-04]..

[N-2] Bolesław Fostowicz-Zahorski (Lubicz). Nekrolog. „Kurier Warszawski”. Nr 67, s. 4, 8 marca 1922.

[TP84-3] TomaszT. Piskorski TomaszT., Pamiętniki, zeszyt 84 (1920), Warszawa: Archiwum Akt Nowych .

[4] Wiadomości bieżące. Z miasta. Tragiczny wypadek. „Kurier Warszawski”. Nr 63, s. 3, 4 marca 1922.

[BP-5] Lubicz-Zahorski Bolesław. www.bliskopolski.pl. [dostęp 2017-03-12].

[6] Lista pochowanych. Bolesław Fostowicz-Zahorski. um.warszawa.pl. [dostęp 2018-01-08].

[7] M.P. z 1930 r. nr 300, poz. 423.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_20_z_15_lipca_1922,_s._502-8] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 15 lipca 1922, s. 502.

[9] Nekrolog. „Polska Zbrojna”. 66, s. 5, 1922-03-08. Warszawa.

[10] Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-11-04]..

[11] Bolesław ZygmuntB.Z. Lubicz Bolesław ZygmuntB.Z., Pobojowisko: nowele-sylwetki, szkice, Warszawa 1917 [online], polona.pl [dostęp 2018-07-02] .

[12] Bolesław ZahorskiB.Z. Lubicz Bolesław ZahorskiB.Z., Wiersze Piłsudczyka, Mińsk Lit. 1920 [online], polona.pl [dostęp 2018-07-02] .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]