Boris Bugajew

Boris Bugajew
Борис Павлович Бугаев
	główny marszałek lotnictwa
Data i miejsce urodzenia	29 lipca 1923 ; Mańkówka, ZSRR
Data i miejsce śmierci	13 stycznia 2007 ; Moskwa, Rosja
	Przebieg służby
Lata służby	1941–1987
Siły zbrojne	Armia Czerwona; Wojskowe Siły Powietrzne
Stanowiska	dowódca: 215 eskadry lotniczej, specjalnej jednostki lotnictwa cywilnego, minister lotnictwa cywilnego ZSRR
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
	Odznaczenia
	;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Boris Pawłowicz Bugajew, ros. Борис Павлович Бугаев (ur. 29 lipca 1923 we wsi Mańkówka, zm. 13 stycznia 2007 w Moskwie) – radziecki dowódca wojskowy, główny marszałek lotnictwa (1977), minister lotnictwa cywilnego ZSRR (1970–1987), członek Komitetu Centralnego KPZR (1971–1990), deputowany do Rady Najwyższej ZSRR 8., 9., 10. i 11. kadencji (1970–1989), Zasłużony Pilot ZSRR, dwukrotny Bohater Pracy Socjalistycznej (1966, 1983).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 29 lipca 1923 we wsi Mańkówka na terenie Ukraińskiej SRR, w rodzinie nauczycielskiej. W 1941 wstąpił do Armii Czerwonej. W latach 1941–1942 uczył się pilotażu w lotniczej eskadrze szkoleniowej, a w latach 1942–1943 był pilotem-instruktorem w szkole lotniczej w Aktobe.

W czasie II wojny światowej wypełniał zadania Centralnego Sztabu Partyzanckiego na Ukrainie. W latach 1943–1947 dowodził 215 eskadrą lotniczą. Od 1946 członek WKP(b)/KPZR.

W latach 1948-1957 był pilotem-instruktorem w porcie lotniczym Moskwa-Wnukowo. Od 1951 latał do wielu krajów świata, na pierwszych dalekich trasach Aerofłotu, m.in. do Wielkiej Brytanii, Indii, Indonezji, Kuby i USA. Przez długi czas był osobistym pilotem Leonida Breżniewa. W 1957 został mianowany dowódcą specjalnej jednostki lotnictwa cywilnego. Wykonywał loty samolotami rządowymi.

Od 1961 do 1966 studiował zaocznie w Wyższej Szkole Lotnictwa Cywilnego. W 1966 został wiceministrem lotnictwa cywilnego ZSRR, a rok później I wiceministrem w tym resorcie. Od 19 maja 1970 do 4 maja 1987 zajmował stanowisko ministra lotnictwa cywilnego ZSRR. Przyczynił się do rozwoju technologii rakietowej w lotnictwie. Od maja 1987 był Generalnym Inspektorem w Grupie Generalnych Inspektorów Ministerstwa Obrony ZSRR.

W latach 1970–1989 deputowany do Rady Najwyższej ZSRR od 8. do 11. kadencji. W latach 1971–1990 członek Komitetu Centralnego KPZR.

Zmarł 13 stycznia 2007 w Moskwie i został pochowany na Cmentarzu Nowodziewiczym.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Medal „Sierp i Młot” Bohatera Pracy Socjalistycznej – dwukrotnie (1966, 1983)
Order Lenina – pięciokrotnie
Order Rewolucji Październikowej
Order Czerwonego Sztandaru – dwukrotnie
Order Wojny Ojczyźnianej I klasy
Order Czerwonej Gwiazdy
Order „Za służbę Ojczyźnie w Siłach Zbrojnych ZSRR” III stopnia
Order „Znak Honoru”
Zasłużony Pilot ZSRR (1967)
Nagroda Leninowska (1980)
Nagroda Państwowa ZSRR (1972)

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

BolesławB. Potyrała BolesławB., HieronimH. Szczegóła HieronimH., Czerwoni marszałkowie. Elita Armii Radzieckiej 1935-1991, Zielona Góra: Wyd. WSP im. Tadeusza Kotarbińskiego, 1997, ISBN 83-86832-23-1, OCLC 835148265 .
BolesławB. Potyrała BolesławB., WładysławW. Szlufik WładysławW., Who is who? Trzygwiazdkowi generałowie i admirałowie radzieckich sił zbrojnych z lat 1940-1991, Częstochowa: WSP, 2001, ISBN 83-7098-662-5, OCLC 831020923 .
(ros.) W. Jegorszyn – Feldmarszałkowie i marszałkowie, Moskwa 2000
(ros.) Wielka Encyklopedia Radziecka, t. 30, s. 581, Moskwa 1969-1978
Бугаев Борис Павлович – Герои страны (ros.) [dostęp 30 kwietnia 2010]
Министерство транспорта Российской Федерации – Борис Павлович Бугаев. mintrans.ru. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-11-08)]. (ros.). [dostęp 30 kwietnia 2010]