Borowiak kanadyjski
Canachites canadensis[1] | |||
(Linnaeus, 1758) | |||
Samiec | |||
Samica | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Plemię | |||
Rodzaj |
Canachites | ||
Gatunek |
borowiak kanadyjski | ||
Synonimy | |||
| |||
Podgatunki | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[5] | |||
Zasięg występowania | |||
Zasięg występowania uwzględnia podgatunek franklinii uznawany obecnie przez IUCN za osobny gatunek |
Borowiak kanadyjski[6], jarząbek kanadyjski[4] (Canachites canadensis) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny kurowatych (Phasianidae). Zasiedla Kanadę, Alaskę oraz północne obrzeża Stanów Zjednoczonych. Nie jest zagrożony.
Systematyka
[edytuj | edytuj kod]Gatunek został opisany przez szwedzkiego przyrodnika Karola Linneusza w 1758 roku pod nazwą Tetrao canadensis. Okaz typowy pochodził z Zatoki Hudsona.
Jedyny przedstawiciel rodzaju Canachites[6]. Często bywał też umieszczany w rodzaju Falcipennis, IUCN nadal go tak klasyfikuje[5][7].
Nazwa rodzajowa Canachites pochodzi od greckiego słowa καναχεω kanakheō – „być hałaśliwym, głośno śpiewać” (rodzaj Canace Reichenbach, 1853, głuszec; gr. -ιτης -itēs – „przypominający”)[8]. Nazwa rodzajowa Falcipennis pochodzi od łacińskich słów falx i pennis, oznaczających sierpowate lotki. Nazwa gatunkowa canadensis odnosi się do jednego z dwóch krajów, w jakich występuje – Kanady[9]. Polska nazwa „borowiak” odnosi się do środowiska, jakie zasiedla.
Podgatunki
[edytuj | edytuj kod]Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny (IOC) wyróżnia sześć podgatunków C. canadensis[10]:
- C. canadensis osgoodi – północna Alaska.
- C. canadensis atratus – południowa Alaska.
- C. canadensis canadensis[6] – borowiak kanadyjski – środkowa Alberta do Labradoru i Nowej Szkocji.
- C. canadensis canace – południowo-wschodnia Kanada i północno-wschodnie USA.
- C. canadensis isleibi – południowo-wschodnia Alaska.
- C. canadensis franklinii[6] – borowiak brunatny – południowo-wschodnia Alaska do północno-zachodniego Wyomingu i Idaho.
W niektórych ujęciach systematycznych podgatunek franklinii (borowiak brunatny) wraz z podgatunkiem isleibi uznawany jest za odrębny gatunek[11][12]. Niektórzy autorzy wydzielają populację z Nowej Szkocji do podgatunku torridus[7][12], IOC włącza ją do podgatunku nominatywnego[10].
Występowanie
[edytuj | edytuj kod]Borowiak kanadyjski zasiedla Kanadę, poza najbardziej północnymi częściami, Alaskę oraz północno-zachodnią i północno-wschodnią część Stanów Zjednoczonych. W Kanadzie występuje w części na południe od północno-wschodniego Terytoriów Północno-Zachodnich. W USA zasiedla zachodnią Montanę, wschodnie Idaho, południe stanu Waszyngton oraz północny Oregon, a na północnym wschodzie występuje od północnej Minnesoty po wschodni Maine[7]. Jego środowiskiem są borealne lasy iglaste i ich obrzeża.
Charakterystyka
[edytuj | edytuj kod]Występuje bardzo wyraźny dymorfizm płciowy, obie płcie z maskującym ubarwieniem. Borowiak kanadyjski mierzy 38–40 cm, waży średnio 529 g. Koguty są nieco mniejsze od kur[13]. Samiec ma ubarwienie szaro-czarno-biało-białe, samica szaro-brązowo-beżowa. Charakterystyczna, czerwona róża nad okiem obecna także u samicy, lecz mniejsza. Średniej długości szary dziób.
U samca wierzch ciała, łącznie z głową, szary, dosyć gęsto, czarno prążkowany, na karku żółtawy w czarne paski. Gardło i pierś czarne, na policzku biała plamka. Na piersi trzy białe pasy, wyglądające jak korale. Spód ciała brązowoszary w białe, nieco rozciągnięte, trójkątne plamy. Skrzydło szaro-brązowo-beżowe, ułożone w maskujący wzór. Ogon czarny, środkowe sterówki żółto zakończone, zewnętrzne biało.
Samica o trudnym do zdefiniowania, pstrokatym upierzeniu. Na grzbiecie żółtawe pióra mają czarne obrzeżenia lub wypełnienia, co sprawia wrażenie łuskowania. Skrzydła pstrokate, biało-brązowe. Ogon początkowo czarny, potem w większości brązowy, a na zakończeniach biały. Spód ciała podobny zarówno do ubarwienia grzbietu, jak i skrzydeł.
Zachowania
[edytuj | edytuj kod]Jest ufnym i cichym ptakiem. W trakcie toków rozkłada ogon i stroszy pióra. Najczęściej spotykany na skrajach zrębów i poboczach duktów leśnych. Samiec wydaje niskie wwhoot. Można także usłyszeć szum skrzydeł oraz tupanie. W powietrzu samiec klaszcze skrzydłami. Kury gdaczą[14]. Borowiak kanadyjski odżywia się igłami i pączkami z roślin zimozielonych. Niekiedy zjada także owady[15].
Lęgi
[edytuj | edytuj kod]Wyprowadza 1 lęg[16]. Samce są poligamiczne. Samica sama buduje gniazdo z gałązek, trawy liści, mieści się ono w niewielkim zagłębieniu w ziemi pod pochylonym, martwym drzewem. Rozpoczyna lęgi pod koniec maja. Składa 5–8 jaj o wymiarach 44×32 mm. Inkubacja trwa 17–24 dni. Młode są opierzone po około 10 dniach.
Status
[edytuj | edytuj kod]W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych IUCN borowiak kanadyjski i borowiak brunatny (C. (c.) franklinii) od 2014 roku klasyfikowane są jako osobne gatunki i zalicza się je do kategorii najmniejszej troski (LC – least concern). Trend liczebności populacji obu tych taksonów uznaje się za stabilny[5][11]. Przed taksonomicznym podziałem gatunku ogólną populację szacowano na około 1 200 000 ptaków, a zasięg występowania na około 7 550 000 km²; po podziale nie oszacowano na razie oddzielnie liczebności obu tych taksonów[5][11]. Z powodu swojej ufności ptaki te są często zabijane przez myśliwych, ale większe szkody czyni niszczenie środowiska.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Canachites canadensis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ McGowan 1994 ↓, s. 401.
- ↑ Dendragapus canadensis, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2013-11-03] (ang.).
- ↑ a b Denis Lepage: Borowiak kanadyjski (Falcipennis canadensis) (Linnaeus, 1758). Avibase. [dostęp 2021-10-25].
- ↑ a b c d BirdLife International 2016, Falcipennis canadensis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2021, wersja 2021-1 [dostęp 2021-07-22] (ang.).
- ↑ a b c d Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Tetraonini Leach, 1820 (wersja: 2021-07-07). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-07-22].
- ↑ a b c Spruce Grouse (Falcipennis canadensis). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-06)]. (ang.).
- ↑ James A. Jobling: The Key to Scientific Names. [w:] Birds of the World [on-line]. Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY, USA, 2021. (ang.).
- ↑ Joel Ellis Holloway: Dictionary of birds of the United States: scientific and common names.
- ↑ a b F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v11.2). [dostęp 2021-10-25]. (ang.).
- ↑ a b c BirdLife International, Falcipennis franklinii, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2020-08-21] (ang.).
- ↑ a b Handbook of the Birds of the World and BirdLife International , Handbook of the Birds of the World and BirdLife International digital checklist of the birds of the world. Version 5 [online], grudzień 2020, s. 22 [dostęp 2021-10-25] .
- ↑ John Barnard Dunning: CRC handbook of avian body masses, s. 71.
- ↑ Kenn Kaufman, Rick Bowers: Kaufman Field Guide to Birds of North America, s. 183.
- ↑ Spruce Grouse – Falcipennis canadensis.
- ↑ Life History Groupings.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- David Burni, Ben Hoare, Joseph DiCostanzo, BirdLife International (mapy wyst.), Phil Benstead i inni: Ptaki. Encyklopedia. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009, s. 83, 111. ISBN 978-83-01-15733-3.
- Spruce Grouse Dendragapus canadensis. BirdLife International.
- W. Bruce McGillivray, Federation of Alberta Naturalists, Glen P. Semenchuk: Federation of Alberta Naturalists Field Guide to Alberta Birds, s. 86.
- Ilse Storch,WPA/Birdlife/SSC Grouse Specialist Group: Grouse: Status Survey and Conservation Action Plan 2000–2004, s. 26–28
- Falcipennis canadensis.
- Spruce Grouse Fact Sheet.
- P. J. K. McGowan: Family Phasianidae (Pheasants and Partridges). W: Josep del Hoyo, Andrew Elliott, Jordi Sargatal: Handbook of the Birds of the World. Cz. 2: New World Vultures to Guineafowl. Barcelona: Lynx Edicions, 1994. ISBN 84-87334-15-6. (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).
- Spruce Grouse. [w:] All About Birds [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).