Breitenbush Hot Springs
Główny budynek ośrodka | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Ukończenie budowy |
1927 |
Położenie na mapie Oregonu | |
Położenie na mapie Stanów Zjednoczonych | |
44°46′53,15″N 121°58′32,88″W/44,781430 -121,975800 | |
Strona internetowa |
Centrum Konferencyjno-Rehabilitacyjne Breitenbush Hot Springs (ang. Breitenbush Hot Springs Retreat and Conference Center), potocznie nazywane Breitenbush Hot Springs lub po prostu Breitenbush – spółdzielnia pracownicza, w której odbywają się holistyczne i duchowe rekolekcje. Jest otoczona przez Las Narodowy Willamette w Breitenbush w Oregonie, 16 kilometrów na wschód-północny wschód od Detroit wzdłuż West Cascades Scenic Byway i 19 kilometrów na północny zachód od góry Jefferson. Najbliższy obszar metropolitalny, Salem, znajduje się około 100 kilometrów na zachód. Ośrodek rehabilitacyjny znajduje się w miejscu Gorących Źródeł Breitenbush, które wpadają do przyległej rzeki o tej samej nazwie.
Źródła geotermalna[edytuj | edytuj kod]
Gorące Źródła Breitenbush posiadają naturalne źródła geotermalne i były częstym miejscem spotkań miejscowych rdzennych Amerykanów. Ciepłe źródła geotermalne powstają w wyniku opadów na otaczające je Pasmo Kaskadowe. Analiza zawartości minerałów i substancji chemicznych wskazuje na średnią temperaturę podpowierzchniową 180 °C i czas migracji kilku tysięcy lat. Długi kontakt wody ze skałą wodonośną w takich temperaturach nasyca ją rozpuszczonymi minerałami, takimi jak siarczan, kalcyt, analcym, anhydryt, chalcedon, mikroklin, muskowit, kwarc, wairakit oraz pierwiastkami potasu, sodu, magnezu, wapnia i litu. Temperatura powierzchni sprężyn wynosi około 82 °C – jest to niższa temperatura spowodowana przenoszeniem ciepła do chłodniejszej skały w pobliżu powierzchni Ziemi[1].
Budynki na posesji są ogrzewane przez dwie studnie geotermalne. Aby zapobiec opadom atmosferycznym w rurach, studnie wyposażone są w wymienniki ciepła z zamkniętym obiegiem wody. Wiercone studnie mają głębokość ok. 150 m i wytwarzają wodę obiegową o temperaturze ok. 88 °C, która w większości budynków jest rozprowadzana za pomocą żelaznych grzejników lub promienistej podłogi.
Centrum rehabilitacyjne[edytuj | edytuj kod]
Centrum Konferencyjno-Rehabilitacyjne jest znane z tego, że organizuje wiele warsztatów kontrkulturowych, holistycznych, duchowych i New Age; większość z nich jest otwarta dla publiczności po wcześniejszej rezerwacji. Obecny ośrodek rehabilitacyjny działa od 1981. Goście odwiedzający ośrodek otrzymują dostęp do basenów i wanien zasilanych gorącym źródłem oraz sauny parowej. Wszystkie miejsca do moczenia są opcjonalne, natomiast odzież jest wymagana na wszystkich pozostałych polach kempingowych[2].
W dwóch głównych miejscach do moczenia gości znajduje się łącznie siedem basenów. Święta Łąka (ang. The Sacred Meadow) wychodzi na rzekę Breitenbush i na przeciwległą, zalesioną grzbietową linię. Na łące znajdują się trzy baseny wyłożone kamieniami, z których każdy może pomieścić od sześciu do dziesięciu osób; baseny te otrzymują wodę z naturalnych gorących źródeł wodonośnych na zboczu góry. Za Lożą i bliżej rzeki znajdują się cztery jacuzzi, które leżą w betonowym patio, a każda z nich wygodnie mieści od czterech do sześciu osób. Są znane jako Spiralne Rurki (ang. The Spiral Tubs), a wodę mineralną otrzymują z pobliskiej studni geotermalnej. W Spiralnych Rurkach znajduje się również zimne zanurzenie wody mineralnej: woda mineralna została schłodzona za pomocą rur miedzianych zanurzonych w wodzie rzecznej. Temperatury dla wszystkich wanien są regulowane w zakresie od 38 do 43 °C. Mały drewniany domek z podłogą listwową jest umieszczony nad strumieniem gorących źródeł, tworząc saunę, która może pomieścić do dwunastu osób[3].
Znajduje się tu ponad 32 km szlaków turystycznych, loża, rustykalne domki dla gości, platformy namiotowe (latem), labirynt medytacyjny, sanktuarium, sklep z pamiątkami i centrum konferencyjne. Dostępne są usługi dla gości. Zdaniem jej członków, zrównoważony rozwój jest ważnym aspektem funkcjonowania spółdzielni. Spółdzielnia wytwarza energię elektryczną we własnym zakresie za pomocą energii wodnej (agregaty prądotwórcze z silnikami wysokoprężnymi służą jako zaplecze)[4]; urządzenia wysokiej mocy (takie jak suszarki do włosów, żelazka, ogrzewacze osobiste) nie są dozwolone. Okoliczne góry uniemożliwiają korzystanie z telefonów komórkowych i odbiór niesatelitarnych radia i telewizji. Energia geotermalna ogrzewa większość budynków; Breitenbush jest największym prywatnym obiektem geotermalnym na północnym zachodzie Pacyfiku. Kuchnia na miejscu serwuje tylko dania wegetariańskie. Alkohol, narkotyki rekreacyjne i zwierzęta domowe nie są dozwolone[2][3].
Historia[edytuj | edytuj kod]
John Minto, który w 1874 prowadził wyprawę geodezyjną wzdłuż rzeki Santiam, nazwał ten obszar ‘Breitenbush’ na cześć Lewisa Breitenbuchera (pochodzenia holenderskiego, później na przemian pisanego ‘Breitenbusher’[5]), jednorękiego myśliwego mieszkającego na tym terenie. Chociaż Minto błędnie zapamiętał nazwisko myśliwego przy sporządzaniu mapy tego terenu, ‘Breitenbush’ pozostał w użyciu. Po napotkaniu traperów przybywających z Kompanii Zatoki Hudsona, Breitenbush został założony przez Claude’a Mansfielda. Patent na zagrodę został przyznany 16 sierpnia 1904 przez Theodore’a Roosevelta. W 1927 teren został zakupiony przez Merle Bruckmana, który wybudował ośrodek i eksploatował go przez dwadzieścia lat. W związku z tym zmieniła się struktura własności, a ośrodek został zamknięty w 1972 po dwóch niszczycielskich powodziach[6].
W 1977 Alex Beamer zakupił Breitenbush Hot Springs, zamierzając zainicjować pełnoetatową wspólnotę do obsługi ośrodka. Chęć pozyskania drewna z Breitenbush w celu wyrębu stanowiła zagrożenie dla tego miejsca, które trwało aż do momentu, gdy w planie zagospodarowania lasu w Clinton w 1993 wyznaczono je jako rezerwat późnej sukcesji[7]. W 1985 firma Beamer sprzedała obiekt społeczności, która wkrótce potem zaczęła przyjmować gości[8].
Społeczność[edytuj | edytuj kod]
Ośrodek jest zorganizowany jako spółdzielnia robotnicza, której pracownicy i ich rodziny mieszkają przez cały rok na terenie o powierzchni 154 akrów. Stała społeczność liczy od 50 do 70 osób. Nowi członkowie są zatwierdzani przez zarząd spółdzielni po roku pracy i zakupie udziałów kapitałowych. Społeczność jest w pełni wspierana przez dochody z działalności ośrodka rehabilitacyjnego; od dorosłych członków oczekuje się wkładu w postaci udziału w bieżącej działalności przedsiębiorstwa. Wynagrodzenie jest minimalne, ale zapewnione są mieszkania, media i jedzenie[8].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ R.H. Mariner i inni, Chemical and isotopic data for water from thermal springs and wells of Oregon, U.S. Department of Energy. Office of Scientific and Technical Information, 1981 [dostęp 2020-05-18] [zarchiwizowane z adresu 2020-05-18] (ang.).
- ↑ a b New to Breitenbush [online], Breitenbush Hot Springs [dostęp 2020-05-18] [zarchiwizowane z adresu 2020-05-18] (ang.).
- ↑ a b Breitenbush Hot Springs [online], SoakOregon.com, 11 października 2008 [dostęp 2020-05-18] [zarchiwizowane z adresu 2020-05-18] (ang.).
- ↑ Sustainability [online], Breitenbush Hot Springs [dostęp 2020-05-18] [zarchiwizowane z adresu 2020-05-18] (ang.).
- ↑ Louise King Breitenbusher (1841-1867) [online], Find a Grave [dostęp 2020-05-18] [zarchiwizowane z adresu 2020-05-18] (ang.).
- ↑ Michele Field , Breitenbush Hot Springs [online], oregonencyclopedia.org [dostęp 2020-05-18] [zarchiwizowane z adresu 2020-05-18] (ang.).
- ↑ History [online], Breitenbush Hot Springs [dostęp 2020-05-18] [zarchiwizowane z adresu 2020-05-18] (ang.).
- ↑ a b Who We Are – The Breitenbush Community [online], Breitenbush Hot Springs, 18 maja 2020 [dostęp 2020-05-18] [zarchiwizowane z adresu 2020-05-18] (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Oficjalna strona ośrodka (ang.)