Bujakowy Przechód
.jpg) Widok z Polany pod Muraniem | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość |
ok. 1850 m n.p.m. |
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
Bujakowy Przechód (ok. 1850 m) – wąska przełączka w zachodniej części słowackich Tatr Bielskich, w ich grani głównej pomiędzy Muraniem i Nowym Wierchem. Dokładniej znajduje się pomiędzy turniczką zwaną Murańskim Zębem na zachodzie i Skrajną Murańską Czubką na wschodzie[1]. Trawiasty, północno-wschodni stok przełęczy opada do górnej części Nowej Doliny, w stok południowo-zachodni wcina się Bujakowy Żleb. Przejście tym żlebem i Bujakowym Przechodem jest najszybszym i najwygodniejszym połączeniem dolnej części Doliny Jaworowej z Nową Doliną. Z Polany pod Muraniem oraz z Zadniej Murańskiej Przełęczy na Bujakowy Przechód prowadzą wygodne ścieżki łączące się z sobą poniżej Bujakowej Płaśni. Stok opadający do Doliny Nowej jest bezpośrednio pod przełęczą poderwany, ale można go obejść skośnie po prawej stronie. Ścieżki te są jednak nieznakowane, a zatem zgodnie z przepisami TANAP-u zamknięte dla turystów i taterników[2].
Nazwę przełęczy po raz pierwszy podał Władysław Cywiński w 4 tomie przewodnika Tatry[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska, Bedeker tatrzański, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, ISBN 83-01-13184-5
- ↑ a b Władysław Cywiński, Tatry Bielskie, część zachodnia. Przewodnik szczegółowy, tom 4, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 1997, ISBN 83-7104-015-6