Fajksowa Czuba
49°13′33″N 20°17′45″E/49,225833 20,295833 Fajksowa Czuba i Fajksowa Przełęcz | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
1488 m n.p.m. |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°13′33″N 20°17′45″E/49,225833 20,295833
| |
Fajksowa Czuba, dawniej także Faiksowa, Fajksowa, Faixowa[1] (niem. Faix-Koppe, słow. Faixova, węg. Faix-púp[2], 1488 m n.p.m.) – szczyt we wschodniej części grani głównej Tatr Bielskich na Słowacji. Jest pierwszym od wschodu wzniesieniem w Tatrach, którego wierzchołek sięga powyżej górną granicę lasu[3]. Od strony zachodniej Fajksowa Czuba jest oddzielona od Koziego Grzbietu i masywu Bujaczego Wierchu (Bujačí vrch, 1947 m) płytką Fajksową Przełęczą (1480 m). Od wschodu od niższego Kobylego Wierchu (Kobylí vrch, 1109 m) oddziela go lesista Kobyla Przełęcz (ok. 1090 m)[3].
Od wierzchołka na północny wschód oddziela się od głównej grani zalesiona odnoga, kończąca się na północ od zabudowań Tatrzańskiej Kotliny w pobliżu Drogi Wolności. Pomiędzy odnogą tą a granią główną znajduje się niewielka dolina Drabina. Na północ od grani w rejonie Fajksowej Czuby odchodzi kilka mniejszych grzbietów, opadających do Suchej Doliny Bielskiej. Południowe stoki szczytu opadają do Doliny Huczawy[3]. Wszystkie stoki Fajksowej Czuby mają deniwelację nieco ponad 600 m. Wszystkie są porośnięte lasem, ale znajdują się w nim liczne grupy skał. Największe to Skały Kaltsteina w Dolinie Huczawy[4].
Nazwa Fajksowej Czuby i sąsiedniej Fajksowej Przełęczy pochodzi od nazwiska Faix, występującego wśród Niemców spiskich[3].
Południowo-wschodnimi stokami szczytu prowadziła do 1978 roku czerwono znakowana Magistrala Tatrzańska, obecnie zamknięta na całym odcinku prowadzącym przez Tatry Bielskie, na terenie których utworzono rezerwat ścisły[1].
Przy Drodze Wolności, w najniższej części porośniętej lasem północno-wschodniej (dokładniej NEE) grzędy Fajksowej Czuby jest nieczynny kamieniołom. Na jego gładkich, płytowych ścianach poprowadzono wiele trudnych dróg wspinaczkowych o długości do 30 m. Jest to jedyne w całej wschodniej części Tatr Bielskich miejsce dopuszczone do uprawiania wspinaczki. Znajduje się na północno-zachodnim końcu zabudowań Tatrzańskiej Kotliny[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Witold Henryk Paryski, Zofia Radwańska-Paryska, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych. Tatry Bielskie [online] [dostęp 2020-02-10].
- ↑ a b c d Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska, Bedeker tatrzański, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, ISBN 83-01-13184-5.
- ↑ a b Władysław Cywiński, Tatry Bielskie, część wschodnia. Przewodnik szczegółowy, tom 5, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 1997, ISBN 83-7104-011-3.
-
Widok z północnego wschodu -
Widok z okolic Kieżmarskich Żłobów
