Burak ćwikłowy
|
||
 |
||
| Systematyka[1] | ||
| Domena | eukarionty | |
| Królestwo | rośliny | |
| Klad | rośliny naczyniowe | |
| Klad | rośliny nasienne | |
| Klasa | okrytonasienne | |
| Rząd | goździkowce | |
| Rodzina | szarłatowate | |
| Rodzaj | burak | |
| Gatunek | burak zwyczajny | |
| Podgatunek | Beta vulgaris L. subsp. vulgaris | |
Burak ćwikłowy – grupa kultywarów podgatunku buraka zwyczajnego (Beta vulgaris L. subsp. vulgaris). Ma formy jednoroczne, dwuletnie i trwałe. Był uprawiany w czasach starożytnych dla celów spożywczych i leczniczych, przy czym uprawiane wówczas formy różniły się znacznie od współczesnych[2].
Morfologia[edytuj]
Ma jadalny, czerwony korzeń spichrzowy i czerwonawe liście.
Jest rośliną dwuletnią. W pierwszym roku uprawy tworzy korzeń spichrzowy i rozetę liści, a w drugim pęd kwiatostanowy. Kształt korzenia spichrzowego jest cechą odmianową. Odmiany o korzeniach wydłużonych mają dłuższy okres wegetacji niż odmiany o korzeniach kulistych lub płaskokulistych. Liście w rozecie są trójkątne lub owalne o zabarwieniu od jasnozielonego do brązowo lub fioletowoczerwonego. Są osadzone na długich, soczystych ogonkach[2].
Zastosowanie[edytuj]
- Warzywo. Jest powszechnie uprawiane w Polsce. Jego młode liście są jadalne jako botwina.
- Sposób uprawy: Nasiona wysiewa się w kwietniu. Okres wzrostu trwa 3-4 miesiące. Nie wymaga żyznej gleby.
Wartości odżywcze[edytuj]
Młode liście zawierają więcej białka i soli mineralnych aniżeli korzenie. Korzeń zawiera białko, cukry, sole mineralne, witaminy z grupy B i witaminę C. Ma szczególnie znaczenie dietetyczne dzięki dużej zawartości błonnika, który wpływa dodatnio na trawienie oraz dzięki zawartości kwasu jabłkowego, cytrynowego, winnego i szczawiowego[2].
Przypisy
- ↑ Stevens P.F.: Caryophyllales (ang.). Angiosperm Phylogeny Website, 2001–. [dostęp 2009-10-07].
- ↑ a b c Warzywa – Burak ćwikłowy.
Bibliografia[edytuj]
- Eugeniusz Kołota, Katarzyna Adamczewska-Sowińska. Burak ćwikłowy i liściowy. Hortpress 2006, s. 80, ISBN 83-89211-72-6.
