Camille Paglia

Camille Paglia
Pełne imię i nazwisko	Camille Anna Paglia
Data i miejsce urodzenia	2 kwietnia 1947 ; Nowy Jork
Zawód, zajęcie	krytyk sztuki
Narodowość	amerykańska
Alma Mater	Uniwersytet Yale
Rodzice	Pasquale Paglia, Lydia Anne Paglia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Camille Anna Paglia (ur. 2 kwietnia 1947) – amerykańska krytyk sztuki i życia społecznego, określająca siebie jako feministkę w opozycji i liberała światopoglądowego^[1]^[2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Od 1984 r. jest profesorem The University of the Arts w Filadelfii, w stanie Pensylwania. Jest autorką wielu książek. Bestsellerem okazała się wydana w 1990 roku książka z dziedziny krytyki literackiej: Sexual Personae: Art and Decadence from Nefertiti to Emily Dickinson. Wśród jej książek jest także analiza filmu Alfreda Hitchcocka Ptaki, oraz szkice o poezji Break, Blow, Burn (Złam, rozbij, spal). Pisze artykuły na temat sztuki, pop-kultury, feminizmu i polityki. Paglia z uznaniem wypowiada się o Madonnie, przyjęła też radykalnie liberalną postawę wobec wzbudzających kontrowersje kwestii socjalnych jak aborcja, homoseksualizm i zażywanie narkotyków. Wyraża się krytycznie o amerykańskim feminizmie, jest także bardzo krytyczna w stosunku do następujących francuskich pisarzy jak Jacques Lacan, Jacques Derrida i Michel Foucault.

O krytyce sztuki współczesnej wypowiedziała się, że jest niezdolna do powiedzenia czegokolwiek ważnego, gdyż oddaliła się od świata rzeczy fizycznych. Według Paglii, sztuka to idee wyrażone w formie materialnej. Ponieważ sztuka nie jest filozofią, nie operuje słowem, lecz dokonuje się w świecie pięciu zmysłów^[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ In “Glittering” return, Paglia lets loose. [w:] Salon [on-line]. [dostęp 2013-05-27].
↑ ^a ^b Matteo Ferraresi: Camille Paglia, atea, lesbica e libertina: «La religione produce molta più cultura degli sciocchi e mortiferi dogmi liberal». [w:] Tempi [on-line]. 27 maja 2013. (wł.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

The Bete Noire of Feminism: CAMILLE PAGLIA. [w:] The Time Magazine [on-line]. 13 stycznia 1992. [dostęp 2013-05-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (25 sierpnia 2013)].
An interview with Camille Paglia. [w:] Daniel Nester Features [on-line]. Kwiecień 2005. [dostęp 2013-05-27].

[1] In “Glittering” return, Paglia lets loose. [w:] Salon [on-line]. [dostęp 2013-05-27].

[Tempi-2] Matteo Ferraresi: Camille Paglia, atea, lesbica e libertina: «La religione produce molta più cultura degli sciocchi e mortiferi dogmi liberal». [w:] Tempi [on-line]. 27 maja 2013. (wł.).

[1]

[2]