Caro Benigno Massalongo
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
przyrodnik |
Caro Benigno Massalongo (ur. 25 marca 1852 w Weronie, zm. 18 marca 1928 tamże) – włoski przyrodnik[1].
W 1871 roku zapisał się na studia filozoficzne w Padwie, ale uczęszczał głównie na zajęcia przyrodnicze. Przez 6 lat był asystentem R. De Visianiego, a w 1876 został bezpłatnym wykładowcą botaniki. W 1878 r. został już etatowym wykładowcą na katedrze botaniki i zarządcą ogrodu Uniwersytetu w Ferrarze. Pozostał w Ferrarze do końca życia[1].
W swoim dorobku ma ponad 260 publikacji. Zajmował się zwłaszcza wątrobowcami i grzybami. Zebrał kolekcję wątrobowców liczącą około 120 ich gatunków i stał się we Włoszech największym ich znawcą. W latach 1877–1923 dokonał prawie kompletnej rewizji włoskiej flory tych organizmów. Na podstawie okazów dostarczonych mu przez C.L. Spegazziniego opracował również florę wątrobowców Patagonii i Ziemi Ognistej opisując dużą liczbę nowych gatunków. Później opracował także liczne gatunki wątrobowców Chin przywiezionych przez G. Giraldiego. Łącznie opracował 257 gatunków wątrobowców[1].
Od 1880 r. zajął się badaniem grzybów pasożytniczych i grzybopodobnych lęgniowców: Peronospora viticola wywołującego chorobę mączniak rzekomy winorośli, patogenem wywołującym chorobę mączniak rzekomy konopi oraz grzybami mikroskopijnymi z rodzajów Cystopus, Taphrina, Ramularia. Opracował piękne akwarelowe rysunki niektórych gatunków Hymenomycetes. Dzięki jego pracom liczba znanych gatunków grzybów w Weronie wzrosła z 958 do 1645[1].
Zajmował się również owadami – muchówkami z rodziny opętkowatych (Acarocecidae). Oprócz badań przyrodniczych zajmował się także historiografią, pisał nekrologi i biografie botaników i komentarze do dzieł autorów antycznych[1].
Był członkiem Akademii Medycyny i Nauk Przyrodniczych w Ferrarze, Towarzystwa Nauk Przyrodniczych w Cherbourgu, Włoskiego Towarzystwa Botanicznego (którego był wiceprzewodniczącym w latach 1897–1899, 1903-1905 i 1918 do 1920), Akademii Rolniczej, Nauki i Literatury w Weronie, Instytutu Nauki, Literatury i Sztuki im. R. Veneto, Akademii Nauk, Literatury i Sztuki w Padwie[1].
Przy nazwach naukowych utworzonych przez niego taksonów standardowo dodawany jest skrót jej nazwiska C. Massal[2] (zobacz: lista skrótów nazwisk botaników i mykologów). Opisał wiele nowych gatunków. Brał jednak pod uwagę głównie ich morfologię. Później, gdy zaczęto badać pokrewieństwo filogenetyczne między organizmami, większość opisanych przez C.B. Massalongiego gatunków przeniesiona została do innych rodzajów i nadane przez niego nazwy stały się synonimami[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g Maurizia Alippi Cappelletti, Massalongo, Caro Benigno, „Dizionario Biografico degli Italiani”, 781 data dostępu = 2021-10-15, 2008.
- ↑ Index Fungorum [online] [dostęp 2021-10-11].