Przejdź do zawartości

Cerkiew św. Sergiusza z Radoneża w Bad Kissingen

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cerkiew św. Sergiusza z Radoneża
Kirche des Sergius von Radonesch
cerkiew parafialna
Ilustracja
Widok ogólny
Państwo

 Niemcy

Kraj związkowy

 Bawaria

Miejscowość

Bad Kissingen

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny poza granicami Rosji

Parafia

św. Sergiusza z Radoneża w Bad Kissingen

Wezwanie

św. Sergiusza z Radoneża

Wspomnienie liturgiczne

25 września/8 października

Położenie na mapie Bawarii
Mapa konturowa Bawarii, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Cerkiew św. Sergiusza z Radoneża”
Położenie na mapie Niemiec
Mapa konturowa Niemiec, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Cerkiew św. Sergiusza z Radoneża”
Ziemia50°12′20,44″N 10°04′29,04″E/50,205678 10,074733
Strona internetowa

Cerkiew św. Sergiusza z Radoneżacerkiew prawosławna w Bad Kissingen, wzniesiona w latach 1898–1901. Pozostaje w jurysdykcji Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego poza granicami Rosji.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Społeczność rosyjska zamieszkała w Bad Kissingen zaczęła starać się o wzniesienie cerkwi w 1857, na wieść o planach Aleksandra II, zamierzającego udać się do Bad Kissingen w celu odbycia leczenia. Ostatecznie jednak car odwołał swój przyjazd i do budowy cerkwi nie doszło. W czasie jego późniejszych pobytów w miejscowości (w 1864 i 1868) tymczasowa kaplica była urządzana w jego pokojach. Plany budowy świątyni prawosławnej podjął na nowo ks. Aleksiej Malcew, który uzyskał od władz miejskich działkę budowlaną w 1897. W roku następnym poświęcony został kamień węgielny. Cerkiew zaprojektował Wiktor Szrioter, zaś pracami kierował K. Kampf. Głównym ofiarodawcą było prawosławne Bractwo św. Włodzimierza działające w Berlinie, które również stało się bezpośrednim opiekunem budynku po jego oddaniu do użytku.

Obiekt został poświęcony w 1901, służyli w nim księża z cerkwi w Berlinie, Weimarze i Stuttgarcie. Nabożeństwa odbywały się regularnie w miesiącach letnich, gdy w Bad Kissingen przebywało najwięcej kuracjuszy i turystów rosyjskich. W czasie I wojny światowej obiekt był zamknięty, zaś dzwony z cerkwi zostały zarekwirowane na cele militarne. Pierwsza Święta Liturgia po zakończeniu działań wojennych została odprawiona dopiero 10 czerwca 1921 przez zwierzchnika Zachodnioeuropejskiego Egzarchatu Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego Eulogiusza. W jurysdykcji tej struktury cerkiew pozostawała do 1926, kiedy – na wyraźne życzenie wiernych – przeszła do Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego poza granicami Rosji. Mimo tego nabożeństwa w niej odbywały się jedynie w ważniejsze święta, zaś w latach 1931–1937 ustały zupełnie. Nabożeństwa zaczęto ponownie odprawiać w 1938. Uczestniczyli w nich wówczas zarówno Rosjanie, jak i Bułgarzy, Rumuni, Grecy oraz Serbowie.

W 1945 cerkiew została podniesiona do rangi katedry eparchii berlińskiej i niemieckiej Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego poza granicami Rosji, przeniosło się do niej również Bractwo św. Włodzimierza. Na początku lat 60. została wyremontowana, w dwadzieścia lat później miał miejsce remont kapitalny. Obecnie cerkiew jest siedzibą liczącej 50 osób parafii.

Architektura

[edytuj | edytuj kod]

Cerkiew reprezentuje styl neobizantyński. Jest wzniesiona z cegły, z pojedynczą kopułą.

W pomieszczeniu ołtarzowym znajduje się fresk obrazujący Eucharystię, będący kopią podobnego malowidła w soborze św. Włodzimierza w Kijowie. Na bocznych ścianach znajdują się freski z przedstawieniami Przemienienia Pańskiego i objawienia Bogurodzicy św. Sergiuszowi z Radoneża (kopia malowidła z raki z relikwiami świętego znajdującej się w ławrze Troicko-Siergijewskiej). Zachował się również oryginalny ikonostas z początku XX wieku.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]