Przejdź do zawartości

Ch’oe T’ae Bok

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ch’oe T’ae Bok
Data i miejsce urodzenia

1 grudnia 1930
Namp’o, prowincja P’yŏngan Południowy

Data śmierci

20 stycznia 2024

Członek Biura Politycznego Komitetu Centralnego Partii Pracy Korei
Okres

od września 2010

Przynależność polityczna

Partia Pracy Korei

Sekretarz Komitetu Centralnego Partii Pracy Korei, odpowiedzialny za sprawy zagraniczne
Okres

od grudnia 2001

Członek Komitetu Centralnego Partii Pracy Korei
Okres

od grudnia 1986 oraz od września 2010

Przewodniczący Najwyższego Zgromadzenia Ludowego KRLD
Okres

od września 1998
do 11 kwietnia 2019[1]

Deputowany Najwyższego Zgromadzenia Ludowego KRLD XII kadencji (okręg nr 395)
Okres

od marca 2009
do 11 kwietnia 2019

Odznaczenia
Order Kim Ir Sena
Ch’oe T’ae Bok
Nazwa koreańska
Hangul

최태복

Hancha

崔泰福

Transkrypcja poprawiona

Choe Tae-bok

Transkrypcja MCR

Ch’oe T’ae Bok

Ch’oe T’ae Bok, również Choe Thae Bok (kor. 최태복, ur. 1 grudnia 1930, zm. 20 stycznia 2024[2]) – północnokoreański polityk, ze względu na przynależność do najważniejszych gremiów politycznych Korei Północnej, uznawany za członka ścisłej elity władzy KRLD. Wieloletni doradca Kim Dzong Ila, jako specjalista od edukacji i spraw międzynarodowych wielokrotnie podróżował po świecie, odwiedzając głównie kraje sojusznicze Korei Północnej.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Ch’oe T’ae Bok urodził się 1 grudnia 1930 roku w mieście Namp’o w prowincji P’yŏngan Południowy. Z wykształcenia chemik. Absolwent Szkoły Rewolucjonistów w Man'gyŏngdae oraz Uniwersytetu im. Kim Ir Sena w Pjongjangu. W latach 50. XX wieku studiował także na Politechnice w Lipsku (NRD, dziś Lipski Uniwersytet Nauk Stosowanych) oraz na Uniwersytecie Moskiewskim. Po powrocie ze studiów za granicą, pracował jako nauczyciel. W 1959 roku podjął pracę w Wydziale Edukacji Komitetu Centralnego Partii Pracy Korei. Do pracy nauczyciela powrócił w 1961 roku, gdy został wykładowcą inżynierii chemicznej oraz dziekanem Wydziału Zarządzania Edukacją na Politechnice w Hamhŭng. Ponad 10 lat później wrócił do KC, gdzie w 1972 roku otrzymał nominację na szefa jednej z sekcji Wydziału Edukacji. Po czterech latach został wicedyrektorem tego Wydziału. W międzyczasie pracował także w Koreańskiej Akademii Nauk, w siedzibie Instytutu Chemii KAN w Hamhŭng.

Od września 1978 kontynuował karierę akademicką jako dziekan, a następnie rektor Uniwersytetu Technologicznego im. Kim Ch’aeka w Pjongjangu. W dalszym ciągu angażował się jednak w sprawy międzynarodowe, w sierpniu 1981 roku stając na czele Stowarzyszenia Przyjaźni Koreańsko-Bułgarskiej. W latach 80. był ponadto wiceprzewodniczącym oraz przewodniczącym Komisji Edukacji Narodowej, a także ministrem edukacji. Ponieważ już w tym czasie odpowiadał za wyjazdy północnokoreańskiej młodzieży na studia za granicą (które to wyjazdy przynosiły studentom wiele korzyści), do dziś uchodzi za jednego z najpopularniejszych polityków wśród elit władzy KRLD.

Deputowany Najwyższego Zgromadzenia Ludowego KRLD, parlamentu KRLD, począwszy od VII kadencji (tj. nieprzerwanie od lutego 1982 roku). Od początku X kadencji (wrzesień 1998) – Przewodniczący Najwyższego Zgromadzenia Ludowego (nie mylić z Przewodniczącym Prezydium NZL, którym jest Kim Yŏng Nam i który faktycznie jest najważniejszą osobą w północnokoreańskim parlamencie).

Na IX Plenum 6. Komitetu Centralnego w 1984 wybrany na zastępcę członka Komitetu Centralnego. Pełne członkostwo w KC po raz pierwszy otrzymał 27 grudnia 1986 roku podczas XII Plenum, równolegle z objęciem stanowiska sekretarza KC odpowiedzialnego za edukację. W maju 1990 został zastępcą członka Biura Politycznego KC, a w styczniu 1992 – szefem Wydziału Nauki i Techniki KC. Od grudnia 1992 roku sekretarz KC odpowiedzialny za sprawy międzynarodowe, a od grudnia 1993 roku – ponownie za edukację. Wtedy także po raz drugi został szefem Wydziału Nauki i Techniki w Komitecie Centralnym. Jako parlamentarzysta od kwietnia 1993 roku był szefem Komisji Spraw Zagranicznych Najwyższego Zgromadzenia Ludowego. Nominacje te i przesunięcia między wydziałami KC pokazywały, że Ch’oe T’ae Bok od lat w Partii Pracy Korei zajmował się głównie sprawami edukacji, nauki oraz problematyką zagraniczną.

Jako polityk zajmujący się sprawami międzynarodowymi od lat był jednym z najczęściej jeżdżących w delegacje zagraniczne północnokoreańskich polityków. Tuż po objęciu mandatu deputowanego Najwyższego Zgromadzenia Ludowego w 1982 roku, przewodniczył delegacji parlamentu KRLD do Francji. Inne kraje, które odwiedził, to m.in. Malta (1982), Związek Radziecki (1984), Niemiecka Republika Demokratyczna (1984), Chiny (1985), Bułgaria (1985) czy Tanzania (1986).

W 2000 brał udział w słynnej podróży Kim Dzong Ila pociągiem do Rosji, gdzie był także w 2002 roku. W lutym oraz październiku 2010 udał się z oficjalnymi wizytami do Chin, a w marcu 2011 roku był w Wielkiej Brytanii. Reprezentował także Koreę Północną w lipcu 2010 roku na posiedzeniach ONZ w Genewie. Spotkał się wtedy z delegacjami Iranu, Syrii, Kuby oraz Chin. Przez lata nie tylko podróżował po świecie, ale także przyjmował delegacje składające wizyty w KRLD.

Podczas 3. Konferencji Partii Pracy Korei w dniu 28 września 2010 roku został wybrany członkiem Biura Politycznego i po raz drugi zasiadł w samym KC. Po śmierci Kim Dzong Ila w grudniu 2011 roku, Ch’oe T’ae Bok znalazł się na bardzo wysokim, 9. miejscu w 233-osobowym Komitecie Żałobnym[3]. Świadczyło to o formalnej i faktycznej przynależności Ch’oe T’ae Boka do grona ścisłego kierownictwa politycznego Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej. Według specjalistów, miejsca na listach tego typu określały rangę polityka w hierarchii aparatu władzy[4][5].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. In full: promotions and demotions at North Korea’s 14th SPA [online], NK PRO, 12 kwietnia 2019 [dostęp 2019-06-05] (ang.).
  2. N. Korea's Former SPA Chairman Dies: State Media
  3. Kim Jong Il Funeral Committee (as of 19 December 2011) (ang.), NK Leadership Watch, 21 grudnia 2011, [dostęp: 26 lipca 2012]
  4. Clues from Kim Jong-il Funeral List (ang.), The Chosun Ilbo, 20 grudnia 2011, [dostęp: 26 lipca 2012].
  5. Tetsuya Hakoda, All eyes set on Kim Jong Il's funeral committee list (ang.), The Asahi Shimbun, 27 grudnia 2011, [dostęp: 26 lipca 2012].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • 최태복 (kor.), 통일부 – 북한자료센터 (Ministerstwo ds. Zjednoczenia Republiki Korei – Centrum Informacyjne o Korei Północnej), [dostęp: 29 lipca 2012].
  • Choe T’ae-pok (Choe Thae Bok) (ang.), NK Leadership Watch, [dostęp: 29 lipca 2012].