Charles Poswick

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Charles Poswick
Data i miejsce urodzenia

6 października 1924
Limbourg

Data i miejsce śmierci

28 lipca 1994
Heusden-Zolder

Zawód, zajęcie

polityk, prawnik, menedżer

Alma Mater

Katholieke Universiteit Leuven

Stanowisko

minister obrony (1966–1968, 1980), przewodniczący Rady Francuskiej Wspólnoty Belgii (1984–1985), przewodniczący Rady Regionu Walońskiego (1985–1987)

Partia

Partia Społeczno-Chrześcijańska, Partia Liberalna, Partia Wolności i Postępu, Partia Reformatorsko-Liberalna

Odznaczenia
Wielki Krzyż Orderu Korony (Belgia) Wielki Krzyż Orderu Leopolda II (Belgia) Wielki Oficer Orderu Leopolda (Belgia) Medal Ochotnika 1940–1945 Medal Pamiątkowy za Wojnę 1940–1945Oficer Orderu Korony Dębowej (Luksemburg) Krzyż Wielki Orderu Zasługi Wielkiego Księstwa Luksemburga Komandor Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Order Zasługi Republiki Włoskiej IV Klasy (1951-2001)

Charles Marie Jean Joseph Elvire Ghislain baron Poswick (ur. 6 października 1924 w Limbourgu, zm. 28 lipca 1994 w Heusden-Zolder[1]) – belgijski polityk, prawnik i menedżer, parlamentarzysta, minister obrony (1966–1968, 1980), przewodniczący Rady Francuskiej Wspólnoty Belgii (1984–1985) i Rady Regionu Walońskiego (1985–1987).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Julesa Poswicka i Marthe Roberti, pochodził z jednego z ważniejszych rodów szlacheckich z Księstwa Limburgii. W 1953 przyjęty do grona szlachty, w 1993 uzyskał tytuł barona. Podczas II wojny światowej aktywny w ruchu oporu, od maja do sierpnia 1943 przebywał w strefie wolnej. Następnie od września 1944 służył jako członek formacji spadochroniarzy w ramach 1 Belgijskiej Brygady, uzyskując stopień oficera rezerwy i do 1960 kontynuując aktywność jako spadochroniarz[2]. Studiował prawo, politologię, finanse i handel na Katholieke Universiteit Leuven. Kształcił się w zakresie inwestycji w Kanadzie, uzyskał doktorat w dziedzinie prawa. Pracował zawodowo jako makler giełdowy, w latach 80. kierował krajowym stowarzyszeniem maklerów. Został także attaché w kancelarii premiera Gastona Eyskensa i szefem gabinetu ministra sprawiedliwości Charlesa du Bus de Warnaffe (1952–1954). Przez wiele lat pracował jako wspólnik, menedżer oraz członek rad nadzorczych przedsiębiorstw[3].

Początkowo działał w Partii Społeczno-Chrześcijańskiej, w 1960 przeszedł do Partii Liberalnej, przekształconej rok później w Partię Wolności i Postępu (od 1961 do 1966 jej wiceprezes). Po podziale tej ostatniej został członkiem walońskiej Partii Reformatorsko-Liberalnej. Pozostawał radnym Sauvenière (1958–1976) i Gembloux (1977–1994). W latach 1965–1991 członek Izby Reprezentantów, w tym od 1977 do 1980 jej wiceprzewodniczący. Dwukrotnie pełnił funkcję ministra obrony: od marca 1966 do czerwca 1968 w pierwszym rządzie Paula Vanden Boeynantsa i od maja do października 1980 w trzecim rządzie Wilfrieda Martensa. Jako parlamentarzysta od 1971 był oddelegowany do Rady Kulturowej Francuskiej Wspólnoty Belgii, w 1980 przekształconej w Radę Francuskiej Wspólnoty Belgii (od października 1984 do grudnia 1985 przewodniczący). Był także członkiem Rady Regionu Walońskiego (przewodniczący od listopada 1985 do grudnia 1987)[3].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Odznaczony m.in.:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Charles Poswick s'est éteint à 69 ans. lesoir.be, 30 lipca 1994. [dostęp 2023-02-14]. (fr.).
  2. ↑ Le Baron Charles Poswick. skynet.be. [dostęp 2023-02-14]. (fr.).
  3. ↑ a b Charles Poswick. connaitrelawallonie.wallonie.be. [dostęp 2023-02-13]. (fr.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Charles_Poswick&oldid=71802798”