Chomiczek turecki
Mesocricetus brandti[1] | |||
(Nehring, 1898) | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Infrarząd | |||
Nadrodzina | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
chomiczek turecki | ||
Synonimy | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4] | |||
Chomiczek turecki[5], chomik turecki[6] (Mesocricetus brandti) – gatunek ssaka z podrodziny chomików (Cricetinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae). Jest używany jako zwierzę laboratoryjne, ale nie jest szeroko dostępnym gatunkiem na rynku. W USA jest dostępny do kupienia, ale mniej popularny niż syryjski, ze względu na swój agresywny temperament.
Zasięg występowania
[edytuj | edytuj kod]Chomiczek turecki występuje na południe od Kaukazu w Turcji (środkowa i wschodnia Anatolia), Gruzji, Armenii, Azerbejdżanie i północno-zachodnim Iranie (aż po ostany Kazwin i Lorestan); mała izolowana populacja występuje na północ od Kaukazu między Machaczkałą a Derbentem w Dagestanie (Rosja)[7].
Taksonomia
[edytuj | edytuj kod]Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1898 roku niemiecki zoolog i paleontolog Alfred Nehring nadając mu nazwę Cricetus brandti[2]. Holotyp pochodził z obszaru w pobliżu Tbilisi, w Gruzji[8].
We wcześniejszych ujęciach systematycznych M. brandti był uważany za podgatunek M. auratus[7]. Oba gatunki różnią się kariotypem (2n = 42 u brandti), kolorem, kształtem żołędzi prącia i sekwencjami molekularnymi[7]. Najbliższym krewnym M. brandti jest M. newtoni[7]. Nie badano różnicowania podgatunkowego dlatego autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten takson za gatunek monotypowy[7].
Etymologia
[edytuj | edytuj kod]- Mesocricetus: gr. μεσος mesos „środkowy, pośredni”; rodzaj Cricetus Leske, 1779 (chomik)[9].
- brandti: Johann Friedrich von Brandt (1802–1879), pruski zoolog w rosyjskiej służbie, podróżnik po Syberii[10].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Długość ciała (bez ogona) 135–195 mm, długość ogona 10–30 mm; masa ciała 108–175 g (dwuletnie osobniki w niewoli osiągają ciężar 137–296 g)[11].
Ekologia
[edytuj | edytuj kod]Rozród
[edytuj | edytuj kod]Podobny do innych chomików. Jest gatunkiem samotnym i samica sama wychowuje młode. Po kopulacji samca przestaje interesować samica.
Zachowanie
[edytuj | edytuj kod]Agresywny, dość trudny w hodowli, można go jednak oswoić, co trwa znacznie dłużej niż innych myszowatych. W naturze prowadzi bardzo skryty tryb życia, najbardziej aktywny jest wieczorem.
Żyje przeciętnie 2 lata.
Zagrożenie
[edytuj | edytuj kod]Jest wpisany do czerwonej księgi IUCN[4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Mesocricetus brandti, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b A. Nehring. Über Cricetus Newtoni n. sp. aus Ostbulgarien. „Zoologischer Anzeiger”. 21, s. 331, 1898. (niem.).
- ↑ K.A. Satunin. Die kaukasischen Mesocricetus-Arten nebst Beschreibung einer neuen Art: Mesocricetus Koenigi nov. spec.. „Zoologischer Anzeiger”. 23, s. 301, 1900. (niem.).
- ↑ a b B. Kryštufek , N. Yigit & G. Amori , Mesocricetus brandti, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2008, wersja 2021-2 [dostęp 2021-11-08] (ang.).
- ↑ Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 240. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ J. Ziomek, A. Banaszek: Chomik europejski. T. 19. Wydawnictwo Klubu Przyrodników, 2008, s. 9, seria: Monografie Przyrodnicze nr.19. ISBN 978-8387846-58-9. (pol.).
- ↑ a b c d e C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 340. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Mesocricetus brandti. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-11-08].
- ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 414, 1904. (ang.).
- ↑ B. Beolens, M. Watkins & M. Grayson: The Eponym Dictionary of Mammals. Baltimore: The Johns Hopkins University Press, 2009, s. 54. ISBN 978-0-8018-9304-9. (ang.).
- ↑ U. Pardiñas, P. Myers, L. León-Paniagua, N.O. Garza, J. Cook, B. Kryštufek, R. Haslauer, R. Bradley, G. Shenbrot & J. Patton. Opisy gatunków Cricetidae: U. Pardiñas, D. Ruelas, J. Brito, L. Bradley, R. Bradley, N.O. Garza, B. Kryštufek, J. Cook, E.C. Soto, J. Salazar-Bravo, G. Shenbrot, E. Chiquito, A. Percequillo, J. Prado, R. Haslauer, J. Patton & L. León-Paniagua: Family Cricetidae (True Hamsters, Voles, Lemmings and New World Rats and Mice). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (red. red.): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 282–283. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).