Przejdź do zawartości

Chomiczek turecki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Chomiczek turecki
Mesocricetus brandti[1]
(Nehring, 1898)
ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

gryzonie

Podrząd

Supramyomorpha

Infrarząd

myszokształtne

Nadrodzina

myszowe

Rodzina

chomikowate

Podrodzina

chomiki

Rodzaj

chomiczek

Gatunek

chomiczek turecki

Synonimy
  • Cricetus brandti Nehring, 1898[2]
  • Mesocricetus koenigi Satunin, 1900[3]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]

Chomiczek turecki[5], chomik turecki[6] (Mesocricetus brandti) – gatunek ssaka z podrodziny chomików (Cricetinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae). Jest używany jako zwierzę laboratoryjne, ale nie jest szeroko dostępnym gatunkiem na rynku. W USA jest dostępny do kupienia, ale mniej popularny niż syryjski, ze względu na swój agresywny temperament.

Zasięg występowania

[edytuj | edytuj kod]

Chomiczek turecki występuje na południe od Kaukazu w Turcji (środkowa i wschodnia Anatolia), Gruzji, Armenii, Azerbejdżanie i północno-zachodnim Iranie (aż po ostany Kazwin i Lorestan); mała izolowana populacja występuje na północ od Kaukazu między Machaczkałą a Derbentem w Dagestanie (Rosja)[7].

Taksonomia

[edytuj | edytuj kod]

Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1898 roku niemiecki zoolog i paleontolog Alfred Nehring nadając mu nazwę Cricetus brandti[2]. Holotyp pochodził z obszaru w pobliżu Tbilisi, w Gruzji[8].

We wcześniejszych ujęciach systematycznych M. brandti był uważany za podgatunek M. auratus[7]. Oba gatunki różnią się kariotypem (2n = 42 u brandti), kolorem, kształtem żołędzi prącia i sekwencjami molekularnymi[7]. Najbliższym krewnym M. brandti jest M. newtoni[7]. Nie badano różnicowania podgatunkowego dlatego autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten takson za gatunek monotypowy[7].

Etymologia

[edytuj | edytuj kod]

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała (bez ogona) 135–195 mm, długość ogona 10–30 mm; masa ciała 108–175 g (dwuletnie osobniki w niewoli osiągają ciężar 137–296 g)[11].

Ekologia

[edytuj | edytuj kod]

Rozród

[edytuj | edytuj kod]

Podobny do innych chomików. Jest gatunkiem samotnym i samica sama wychowuje młode. Po kopulacji samca przestaje interesować samica.

Zachowanie

[edytuj | edytuj kod]

Agresywny, dość trudny w hodowli, można go jednak oswoić, co trwa znacznie dłużej niż innych myszowatych. W naturze prowadzi bardzo skryty tryb życia, najbardziej aktywny jest wieczorem.

Żyje przeciętnie 2 lata.

Zagrożenie

[edytuj | edytuj kod]

Jest wpisany do czerwonej księgi IUCN[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Mesocricetus brandti, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b A. Nehring. Über Cricetus Newtoni n. sp. aus Ostbulgarien. „Zoologischer Anzeiger”. 21, s. 331, 1898. (niem.). 
  3. K.A. Satunin. Die kaukasischen Mesocricetus-Arten nebst Beschreibung einer neuen Art: Mesocricetus Koenigi nov. spec.. „Zoologischer Anzeiger”. 23, s. 301, 1900. (niem.). 
  4. a b B. Kryštufek, N. Yigit & G. Amori, Mesocricetus brandti, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2008, wersja 2021-2 [dostęp 2021-11-08] (ang.).
  5. Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 240. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  6. J. Ziomek, A. Banaszek: Chomik europejski. T. 19. Wydawnictwo Klubu Przyrodników, 2008, s. 9, seria: Monografie Przyrodnicze nr.19. ISBN 978-8387846-58-9. (pol.).
  7. a b c d e C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 340. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  8. D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Mesocricetus brandti. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-11-08].
  9. T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 414, 1904. (ang.). 
  10. B. Beolens, M. Watkins & M. Grayson: The Eponym Dictionary of Mammals. Baltimore: The Johns Hopkins University Press, 2009, s. 54. ISBN 978-0-8018-9304-9. (ang.).
  11. U. Pardiñas, P. Myers, L. León-Paniagua, N.O. Garza, J. Cook, B. Kryštufek, R. Haslauer, R. Bradley, G. Shenbrot & J. Patton. Opisy gatunków Cricetidae: U. Pardiñas, D. Ruelas, J. Brito, L. Bradley, R. Bradley, N.O. Garza, B. Kryštufek, J. Cook, E.C. Soto, J. Salazar-Bravo, G. Shenbrot, E. Chiquito, A. Percequillo, J. Prado, R. Haslauer, J. Patton & L. León-Paniagua: Family Cricetidae (True Hamsters, Voles, Lemmings and New World Rats and Mice). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (red. red.): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 282–283. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).